เรด อาร์มี่ แฟนคลับ

อยากถามเพื่อนๆว่า ถ้าวันๆนึง เราต้องเสียคนที่เรารักมากที่สุดคนึงไป โดยมันเป็นเพราะการกระทำของเราเอง เพื่อนๆจะรู้สึกยังไงบ้าง แล้วเพื่อนๆจะทำยังไงต่อไปบ้าง ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

ปล.เรื่องนี้ขอให้จบในกระทู้นี้นะครับ อย่าพูดถึงมันอีกนอกกระทู้นะครับ

ชีวิตต้องเดินต่อไปครับพี่เอก ถ้ามันเป็นความผิดของเราจริง และแก้ไขอะไรไม่ได้เป็นผมก็จะจำไว้เป็นบทเรียน
แต่ถ้ามันยังแก้ไขได้ ผมก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดอ่ะ

คิดในทางที่ดีคือชะตาฟ้าลิขิตครับ รอพบสิ่งดีๆที่จะเข้ามาในชีวิต สิ่งที่แล้วไปแล้วให้จดจำไว้ไปเป็นบทเรียนเพื่อทำให้เราเองดีขึ้น เมื่อเราดีแล้ว คราวนี้เราจะลิขิตชีวิตเราเองครับ ไม่ใช่ฟ้าอีกต่อไป

ถ้าเสียไปจริงๆ ก็ต้องปรับตัวพอสมควร
ต้องลองคิดดูว่าเมื่อก่อนที่จะมีเค้าเราอยู่ยังไง
ต่อไปเมื่อไม่มีเค้าแล้ว เราก็ต้องอยู่ให้ได้
คุยกันให้เยอะๆ ถ้ามันเลือกไม่ได้จริงๆ
ก็ปล่อยให้เป้นไปตามนั้น
คุยกันเยอะๆ ให้เข้าใจกันให้มากที่สุด
อยู่เพราะอะไร ? ไปเพราะอะไร ?

เป็นกำลังใจให้ครับ

ถ้าเป็นครั้งแรก ก็ง้อครับ ง้อเท่านั้น ผู้หญิงน่ะถ้ามีใจให้เราอยู่ก็จะงอน โกรธ เป็นเรื่องธรรมดา และยิ่งเป็นเรื่องที่เป็นต้นเหตุให้เสียเธอไป ถ้ามีใจ เธอก็จะคิดแต่เรื่องนี้ อยู่ในใจตลอดครับ ยิ่งเราหายไป เธอก็ยิง่งคิด เมื่อเราโทรไปเธอจแอบดีใจ แต่จะทำงอน ตามน้ำไป (ใช้ได้เฉพาะ ถ้าเขามีใจด้วยน่ะ) แต่ถ้าเขาไปมีแฟนใหม่ เพราะเราเอง ก็ต้องทำใครับ สิ่งที่เราลืมเขาไปได้ คิดมาก ก็เพราะ เราคิดไปเองว่า เราขาดเขาไม่ได้ หรือ สิ่งที่ป็นสิ่งที่เคยเห็น เคยทำ เคยเจอ เคยอยู่ เคย.....ต่างๆ มันหายไป...(ก็คือ เธอ)....เราก็ควรจะทำใจลืม และที่ลืมไม่ได้ เเพราะ เรายังรักเขา อีกนั้นเอง เราต้องคิดน่ะ ว่า เราผิดมากเลยเหรอที่ ทำให้ต้องจากกันไป ถ้ารักกันจริงควรใช้เวลาในการให้อภัยได้ แต่ถ้าคุณผิดหลายต่อหลายครั้ง ก็ต้องยอมรับ สิ่งนั้น เหมือนผมครับ หลายครั้งมาก จนเธอเก็บกด ไว้ จนวันสุดท้ายเธอก็ไปทำบ้าง เราเป็นบ้าไปเลย ของผมน่ะ คบ 8 ปี ยังเลิกเลย ทั้งที่ ผมไม่ได้ผิดน่ะ เพราะ เรื่อง่างๆ มากมาย เราต่าง เข้าใจกันดีแล้ว แต่ก็เพราะ ทะเลาะ เรื่องเล็กๆ แล้วผมคิดว่าไม่มีอ่าราย ก็ไม่ได้โทรไปง้อเหมือนเคย คือ ปล่อยให้ซักพักน่ะ ครับ ค่อยง้อ แต่มันสายไปแล้ว ครับ เพราะ เธอไปหาที่พึ่งทางใจที่อืน แทน ดังนั้น ผมมีประสบการณ์เรื่องนี้ มา ควรอน่าปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไร้ ค่า ควรรีบง้อซ่ะ ก่อนจะสาย แต่ถ้ามันไม่ไหว ก็ต้องทำใจครบ ส่วนผมทำใจได้ ก็เพราะแม่พาไปอยู่เมืองนอกครับ มันห่างกัน ไปแค่ สามเดือนก็ทำใจได้แล้วครับ ตอนแรกก็นอนตัวเกร็ง นอนไม่หลับ กดดัน คิดมาก เงี้ยแหละ แต่เพราะ ความห่างไกล จึงทำให้ลืมได้ งั้นก็หางานมาทำให้ลืมซ่ะ...... (เขาว่าความรักแท้ ยังคงพ่ายแพ้ ให้กับความห่างไกล).........เพราะถ้ามันยังอยู่ใกล้กัน มันก็จะเห็นแต่สิ่งเดิมๆ ....งั้นก็ลองเปลี่ยนที่ หรือเปลี่ยนคนรักใหม่ซ่ะ....เพราะว่า..ยังมีคนที่รักเราอีกเยอะ.....ลองเปิดใจดูน่ะครับ...................(ปัจจุบันผม เลิกกับแฟนไปแล้ว 9 เดือน เพราะเธอมีแฟใหม่ไปแล้ว ......และเธอก็เลิกกับแฟนใหม่ ไปแล้ว และกำลังโทรมาหาผม แต่มันสายไปแล้ว เพราะ ในใจผม ไม่ได้รักอีกแล้ว.........(รักแมนฯยู พอๆ กับแฟนครับ...........)

อย่างี่เง่าน่า โตเบอเร่อเบอร่าแล้ว

ยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง แล้วเงยหน้าสู้ต่อไป ชีวิตเรายังอีกยาวไกล พ่อแม่รอความสำเร็จของเราอยู่
อย่าคิดมาก

วันนี้พี่เอกมาแปลกจัง มาไม้ไหนเนี่ย

ถามจิงเถอะว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยจนาดนั้นเลยหรอ การที่คบกันก็รู้กันเพียง 2 คน การที่ทะเลาะก็เกิดจากแค่คน 2 คน ไม่คิดดูให้ดีว่าเวลาที่ผ่านที่เราทำลงไปทั้งคู่ มันคืออะไร ลองคิด ถ้าถามจะทำไงดี ก้ต้องบอกว่า อย่าพึ่งมาคิดว่ารัก หรือรักมาในตอนที่จะเสีย หรือว่าเสีย เขาแล้ว.........รักคือรัก นะ

ekasit8 เขียน:อยากถามเพื่อนๆว่า ถ้าวันๆนึง เราต้องเสียคนที่เรารักมากที่สุดคนึงไป โดยมันเป็นเพราะการกระทำของเราเอง เพื่อนๆจะรู้สึกยังไงบ้าง แล้วเพื่อนๆจะทำยังไงต่อไปบ้าง ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

ปล.เรื่องนี้ขอให้จบในกระทู้นี้นะครับ อย่าพูดถึงมันอีกนอกกระทู้นะครับ

ไม่ใช่ว่าวันนึงถ้าเจอแต่เคยเจอมาแล้ว ช่วงแรกเสียใจมาก ไม่อยากทำอะไรถึงขนาดออกจากงานดีว่าได้งานใหม่ที่ดีไม่แพ้งานเก่า ตอนนี้ผ่านไปปีกว่าแล้วยังเสียใจทุกครั้งที่นึกถึง แต่มันมีประโยชน์อะไร โลกมันหมุนผ่านไปทุกวัน ถ้าเราหยุดอยู่กับที่แล้วสิ่งที่เสียไปมันจะย้อนกลับมาหรือเปล่าเค้าจะยกโทษในสิ่งที่เราทำมั๊ย ผมเคยหยุดตัวเองหลายเดือน(แทบเสียคน)โดยไม่ได้อะไรขึ้นมา ถึงวันนี้มาคิดดูรู้สึกว่าที่ผ่านมาถ้าผมไม่หยุดอยู่กับที่แต่เดินหน้าต่อไปวันนี้ผมอาจเจอใครใหม่แล้วก็ได้ แต่ผมไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำในวันนั้นเป็นสิ่งที่โง่หรือว่ามันผิด มันแค่ทำให้ผมรู้ว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกผมควรทำยังไง ไม่ว่าใครอาจทำอะไรแย่ๆบนความรู้สึกแบบนี้ได้แต่อยู่ที่ว่าคุณจะกลับมาเป็นตัวของตัวเองได้เร็วแค่ไหน ผมเชื่อว่าคุณจะผ่านมันไปได้ ผมมั่นใจ
สุดท้ายฝากไว้ให้คิด"เราจะเสียใจไปทำไม เค้าต่างหากที่ต้องเสียใจ เพราะว่าเราเสียคนที่ไม่รักเราไป แต่เค้าเสียคนที่รักเค้ามากที่สุดไป"แล้วคุณจะรู้สึกดี

เอ๋อ..พูดยากนะ..เอก..ลองถามตัวเองซิว่าเราทำอะไรผิด...ความผิดนี้เขาให้อภัยเราหรือเปล่า..ถ้าไม่..ก็หาวัดเลย..เฮ้ย!ไม่ใช่..ถ้าเป็นผมก็คงตัดใจเพราะเคยมาแล้ว..เจ็บมากๆ..เชื่อผมเถอะสักวันจะมีสิ่งใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเหมือนผมตอนนี้งัยเอก..มีสาวสวยคอยเอาใจอยู่ไม่ห่างเลย..หึงเรามากด้วย..อิอิ..เอาไว้ให้เจอเองดีกว่านะเอก...อย่าคิดมากนะ...เราเป็นห่วงนายนะครับ

เวลา จะรักษาหัวใจเราเองคับ

ekasit8 เขียน:อยากถามเพื่อนๆว่า ถ้าวันๆนึง เราต้องเสียคนที่เรารักมากที่สุดคนึงไป โดยมันเป็นเพราะการกระทำของเราเอง เพื่อนๆจะรู้สึกยังไงบ้าง แล้วเพื่อนๆจะทำยังไงต่อไปบ้าง ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

ปล.เรื่องนี้ขอให้จบในกระทู้นี้นะครับ อย่าพูดถึงมันอีกนอกกระทู้นะครับ

เหมือนผมตอนเรียน มหาวิทยาลัยฯ เลย ตอนเย็นๆผมไปแตะบอลทุกวันเลยบางวันก็พาไปด้วย( ถ้าเขาว่าง ) เป็นอย่างงี้ทุกวันเลย จนมาวันหนึ่งผมได้เจอกับคำพูดว่า " เลิกเล่นบอลได้เมื่อไหร่ แล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่ " ผมก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน บอลเป็นกีฬาที่รักมาก แต่สุดท้ายก็ต้องทำใจ และก็ทำตามที่ใจของเราต้องการบ้าง แล้วบางทีเขาก็อาจจะเข้าใจในตัวของเรา...เอง
โชคดีนะครับพี่ เอก.........

thailand78 เขียน:อย่างี่เง่าน่า โตเบอเร่อเบอร่าแล้ว

ถ้าไม่ให้กำลังใจกันก็ไม่ต้องมา post ก็ได้นะ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก

อกหักว่า งั้น

มันเป็นความรู้สึกของเราเองมากกว่า ทัศนคติของเราเท่านั้น

ไม่ใช่ของใคร ลองใช้เวลาคิดในสิ่งทีดีกว่าที่คิดอยู่ ทำให้ทัศนคติ

ของเราเปลี่ยนบ้าง เหมือนกับตอนจีบกันใหม่ เช่น ไปกินข้าวกัน

เรามองตาเค้าเค้ามองตาเรา เราก็คิดว่าเค้าชอบเค้ารัก บางทีเพ้อ

ไปถึงขนาดว่าเค้าชอบเรา เค้ารักเรา แต่พอห่างหายจากอารมณ์

มันก็ไม่ได้มีอะไรซักกะหน่อย ทำใจเราเปลี่ยนความคิดบางอย่าง

บ้าง ว่าชีวิตนี้เกิดมาเพื่อใคร ความรักมันเป็นองค์ประกอบของชีวิต

มากกว่าทำให้เรารู้สึกทุกข์ สุขได้ในหลายๆเวลา แต่ไม่ใช่ที่สุด

ของชีวิตเรา นั่งเงียบคุยกับตัวเองให้นาน แล้วจะรู้ว่าควรทำยังไง