MISS CALL สุดท้ายในชีวิต
เมื่อ: จันทร์ ธ.ค. 03, 2007 15:47.....ก่อนอื่นต้องขออภัยสำหรับเจ้าของต้นเรื่อง มันอาจตอกย้ำความเจ็บปวดกับคุณใน เรื่องนี้
แต่เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ควรเผยแพร่เพื่อตอกย้ำคนที่ไ ด้ชื่อว่าลูกทุกคนให้หัน กลับมาดูคนที่ส่งเสียคุณ
เลี้ยงดูคุณมาด้วยความเหนื่อยยาก วันนี้เราหันไปเหลียวท่านบ้างหรือเปล่า
ก่อนจะ ไม่มีโอกาสดูแล เมื่อท่านจากเราไปแล้วการจัดงานใหญ่โตมันไม่มีประโยช น์อะไร เวลาท่านอยู่ทำไมไม่ ทำ? ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ
ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัย รุ่นทั่วๆไป เรียน เที่ยว นอน กิน ดึกๆผมก็โทรคุยกับแฟนของผม
ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็น กิจวัตรประจำวันของผม และผมก็เชื่อว่าใครๆเค้าก็ทำแบบนี้กัน.... จ้า ตัวเอง
วันนี้กินข้าวรื้อยาง กิน กับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย รู้มั้ยตัวเอง
ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้า อยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็น ใจไง ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ
ประโยคต่างๆที่ผมได้คิดและคัดสรร เตรียมพร้อมมาต่างๆก่อนโทร
ผมยังคงใช้เวลาส่วน ใหญ่ตอนดึกไปกับ การคุยโทรศัพท์ ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น
พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ผมก็ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน
เอ้อ เกือบลืมไป อีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน ตอนนี้ลูกอยู่หอรึ ยัง เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ
โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบ ไปแบบเดิมๆ แม่ผมก็ ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็ วางแล้ว ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง
จนกระทั่งวันนั้นตัวเองตอบเค้าได้รึยัง ว่ารักเค้ามั้ย เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้า อีกหรอ
....ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า Home โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย
ผมไม่สลับสายผม ผมยัง คงคุย กับสุดที่รักของผมต่อไป เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิ มๆ
และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่
หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืนและได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง แม่เสีย ชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ ไหว
ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น ..........ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น และเบอร์ โทรออกล่าสุดของเธอ ไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจหรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ผม...........
.... สิ่งสุดท้ายใน ชีวิตที่แม่ผม เลือกที่จะทำคือโทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม... วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก
มือและตัวของผมสั่น วันนั้นผม เลือกที่จะคุยกับแฟน ผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม
ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต ผู้หญิงคนเดียวที่ผมสามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูด ใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่ ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ คนเดียว ในโลก
ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ คนเดียวในโลกที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโป รโมชั่นแพงแค่ไหน ก็ยังโทรหาผม และคนเดียวในโลกที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในช ีวิต
ในบางครั้งประโยคที่ว่า ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว มันก็ไม่เป็นความ จริง เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว
อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ ผมใช้เวลาคุยกับ เธอ วันหลายๆชั่วโมงคุยกับเธอก็ทิ้งผมไป.....
วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการ กระทำของเราเอง
................. เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์ รอที่จะตอบคำถามเดิมๆให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง แต่ ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว
แต่เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ควรเผยแพร่เพื่อตอกย้ำคนที่ไ ด้ชื่อว่าลูกทุกคนให้หัน กลับมาดูคนที่ส่งเสียคุณ
เลี้ยงดูคุณมาด้วยความเหนื่อยยาก วันนี้เราหันไปเหลียวท่านบ้างหรือเปล่า
ก่อนจะ ไม่มีโอกาสดูแล เมื่อท่านจากเราไปแล้วการจัดงานใหญ่โตมันไม่มีประโยช น์อะไร เวลาท่านอยู่ทำไมไม่ ทำ? ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ
ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัย รุ่นทั่วๆไป เรียน เที่ยว นอน กิน ดึกๆผมก็โทรคุยกับแฟนของผม
ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็น กิจวัตรประจำวันของผม และผมก็เชื่อว่าใครๆเค้าก็ทำแบบนี้กัน.... จ้า ตัวเอง
วันนี้กินข้าวรื้อยาง กิน กับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย รู้มั้ยตัวเอง
ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้า อยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็น ใจไง ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ
ประโยคต่างๆที่ผมได้คิดและคัดสรร เตรียมพร้อมมาต่างๆก่อนโทร
ผมยังคงใช้เวลาส่วน ใหญ่ตอนดึกไปกับ การคุยโทรศัพท์ ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น
พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ผมก็ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน
เอ้อ เกือบลืมไป อีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน ตอนนี้ลูกอยู่หอรึ ยัง เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ
โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบ ไปแบบเดิมๆ แม่ผมก็ ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็ วางแล้ว ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง
จนกระทั่งวันนั้นตัวเองตอบเค้าได้รึยัง ว่ารักเค้ามั้ย เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้า อีกหรอ
....ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า Home โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย
ผมไม่สลับสายผม ผมยัง คงคุย กับสุดที่รักของผมต่อไป เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิ มๆ
และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่
หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืนและได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง แม่เสีย ชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ ไหว
ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น ..........ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น และเบอร์ โทรออกล่าสุดของเธอ ไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจหรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ผม...........
.... สิ่งสุดท้ายใน ชีวิตที่แม่ผม เลือกที่จะทำคือโทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม... วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก
มือและตัวของผมสั่น วันนั้นผม เลือกที่จะคุยกับแฟน ผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม
ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต ผู้หญิงคนเดียวที่ผมสามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูด ใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่ ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ คนเดียว ในโลก
ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ คนเดียวในโลกที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโป รโมชั่นแพงแค่ไหน ก็ยังโทรหาผม และคนเดียวในโลกที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในช ีวิต
ในบางครั้งประโยคที่ว่า ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว มันก็ไม่เป็นความ จริง เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว
อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ ผมใช้เวลาคุยกับ เธอ วันหลายๆชั่วโมงคุยกับเธอก็ทิ้งผมไป.....
วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการ กระทำของเราเอง
................. เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์ รอที่จะตอบคำถามเดิมๆให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง แต่ ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว
ถูกต้องที่สุด จงเห็นความสำคัญของพ่อ - แม่ มากกว่าแฟนนะครับ เพราะท่านคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรามาโดยตลอด
