- คอลัมน์เพื่อนร่วมชาติ - ตอน เพื่อนร่วมชาติ
เมื่อ: พฤหัสฯ. มี.ค. 06, 2008 00:09สวัสดีแฟนๆคอลัมน์เพื่อนร่วมชาติทุกคนนะครับ กลับมาพบกันอีกครั้ง คราวนี้เราจะ.... อ้าว ลืมไปเพิ่งเขียนครั้งแรกนี่หว่า 
งั้นขอแนะนำคอลัมน์ละกันนะครับ คอลัมน์นี้เกิดมาจาก ความอยากครับ ความอยากของผมเอง อยากจะลองเขียนคอลัมน์ขึ้นมาบ้าง หลังจากที่ได้เห็นคนอื่นเขาเขียนคอลัมน์ขึ้นมา คอลัมน์เพื่อนร่วมชาตินี้มาจากชื่อ user name ของผมเองแหละ compatriot = เพื่อนร่วมชาติ ตอนแรกก็คิดนานเหมือนกันว่าจะใช้ชื่อคอลัมน์อะไรดี คิดไปคิดมาก็ปิ๊งกับชื่อนี้แหละ คอลัมน์นี้ก็จะหยิบยกเรื่องราวต่างๆทั้งที่เกี่ยวกับฟุตบอลและไม่เกี่ยวขึ้นมาเขียน ในขณะที่คอลัมน์อื่นๆจะอยู่ที่ห้อง เรดอาร์มี่ แฟนคลับ แต่คอลัมน์เพื่อนร่วมชาติจะไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง
ก็ขึ้นอยู่กับว่าเนื้อหาเรื่องราวที่อยู่ในคอลัมน์จะไปเกี่ยวข้องกับเรื่องอะไร (แต่เชื่อเหอะ ส่วนใหญ่คอลัมน์นี้จะมาลงห้องสัพเพเหระ) คอลัมน์นี้คงจะไม่ปรากฎให้ท่านได้อ่านอย่างต่อเนื่องนัก แต่ก็จะนำสิ่งดีๆมานำเสนอให้แก่ท่านผู้อ่านแน่นอน พล่ามนานมากละมาเข้าหัวข้อวันนี้ดีกว่า เมื่อคอลัมน์นี้มีชื่อว่า "เพื่อนร่วมชาติ" ตอนแรกของคอลัมน์นี้เลยมีชื่อว่า " เพื่อนร่วมชาติ " (ที่จริงก่อนหน้านี้เขียนเกี่ยวกับการสอบแอดมิชชั่นไว้ แต่เกิดปัญหาทางเทคนิค 
)
บ้านเมืองเราตอนนี้มีปัญหาวุ่นวายมากมาย เห็นแล้ว เวียนเฮดเหลือเกิน (เสียงจากผู้ลึกลับ : ไม่ชอบเลยว่ะ พวกพูดไทยคำอังกฤษคำ ... โคตรแอนตี้เลยพวกนี้ ) เอ่อ ขอโทษครับท่าน 
เอาละๆ เดี๋ยวจะออกทะเลไปไกล 
ปัญหาเหล่านี้ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย ก็ขอพูดถึงปัญหาสำคัญ 2 เรื่องละกันนะครับ
ปัญหาการเมือง - วุ่นวายไม่รู้จบครับกับการเมืองไทย ถ้าถามความรู้สึกของคนไทยเกี่ยวกับการเมืองไทยในตอนนี้เชื่อว่าหลายคนจะต้องบอกว่า "น่าเบื่อ" ก็จริงอย่างที่บอกแหละครับ ทะเลาะกันอยู่ได้น่าเบื่อจริงๆ ต่างฝ่ายต่างคิดว่าตัวเองดีกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง ไม่ค่อยจะยอมรับความเห็นของอีกฝ่ายซักเท่าไร เฮ้อ วุ่นวายแท้การเมืองไทย
พอมีใครซักคนออกความเห็นเกี่ยวกับฝ่ายตัวเอง ก็จะมีอีกฝ่ายหนึ่งสวนกลับทันที บางครั้งมีความเห็นจากผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับฝ่ายใด พูดง่ายๆก็คือคนกลางนั่นแหละ พอคนกลางออกความคิดเห็น แล้วฝ่ายหนึ่งเห็นว่าความเห็นของบุคคลดังกล่าวไม่ค่อยตรงใจตัวเอง บุคคลนั้นก็จะกลายเป็นคนของฝ่ายตรงข้ามไปในสายตาของฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคนผู้นั้นซะงั้น ไม่ว่าใครจะมีความเห็นอย่างไรก็ตามอยากให้คิดไว้นิดนึงว่าพวกเราทุกคนก็คือเพื่อนร่วมชาติกัน ซึ่งเป็นธรรมดาที่คนอยู่ด้วยกันย่อมมีปัญหากระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ขออย่าให้มันรุนแรงมากนักเลยนะครับ ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์น่าสลดกับชาวไทย 
ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมชาติกัน
ปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ - หดหู่มากครับกับการที่ต้องมาฟังข่าวพี่น้องทางใต้ถูกฆ่า ถูกวางระเบิด วางเพลิง ผมไม่ขอวิเคราะห์นะครับว่าปัญหานี้มันเกิดจากอะไร แต่อยากวิงวอนท่านโจรทั้งหลายได้โปรดเห็นใจกันเถอะครับ สงสารคนที่ถูกฆ่า สงสารคนที่ไม่มีที่อยู่ ขอให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตอย่างปกติเหอะครับ ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมชาติกัน ไม่สิ ต้องบอกว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกกันดีกว่า ได้โปรดอย่าทำร้ายกันมากนักเลย
เฮ้อ หดหู่เหลือเกินกับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่สังเกตได้อย่างหนึ่ง คือ ปัญหาต่างๆส่วนหนึ่งมักจะเกิดจากการความคิดเห็นที่แตกต่าง ไม่ยอมรับซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นปัญหาการเมืองหรือปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ มันทำให้ผมนึกถึงคำพูดของอาจารย์ของผมเกี่ยวกับความเห็นที่แตกต่างนี้เลยครับ ท่านบอกว่า คนเราย่อมคิดอะไรไม่เหมือนกันอยู่แล้ว แต่ก็จะมีสิ่งที่เหมือนกันตรงกัน มีจุดร่วมด้วยกัน คือมันเข้ากันได้ เราก็เอาสิ่งที่เข้ากันได้นี่แหละมาเข้าหากัน ลองนึกถึงการต่อจิ๊กซอว์ แน่นอน ถ้าคุณเอาด้านที่มันไม่เข้ากันมาต่อกัน จิ๊กซอว์นั้นก็ไม่สามารถต่อได้ เช่นเดียวกันถ้าคนเราเอาสิ่งที่ต่างกันมาเข้าหากันมันก็เกิดความไม่ลงรอยกัน ง่ายๆเลย ไม่ว่าจะไทยพุทธ ไทยคริสต์ ไทยอิสลาม หรือไทยอะไรก็แล้วแต่ สุดท้ายมันก็คนไทยเหมือนกัน หรือคนนั้นชอบพรรคนั้น คนนี้ชอบพรรคนี้ สุดท้ายก็คนไทยด้วยกัน คนไทย คนจีน คนลาว คนเกาหลี คนอังกฤษ คนฝรั่งเศส คนอเมริกา ต่างชาติพันธุ์ต่างภาษา แต่ก็เป็นคนบนโลกใบเดียวกัน
สำหรับวันนี้คอลัมน์นี้ก็มีแค่นี้แหละครับ ไว้พบกันคราวหน้านะครับ เพื่อนร่วมชาติและเพื่อนร่วมโลกทุกคน
ปล. รู้สึกว่ามันกระท่อนกระแท่นยังไงไม่รู้แฮะ
งั้นขอแนะนำคอลัมน์ละกันนะครับ คอลัมน์นี้เกิดมาจาก ความอยากครับ ความอยากของผมเอง อยากจะลองเขียนคอลัมน์ขึ้นมาบ้าง หลังจากที่ได้เห็นคนอื่นเขาเขียนคอลัมน์ขึ้นมา คอลัมน์เพื่อนร่วมชาตินี้มาจากชื่อ user name ของผมเองแหละ compatriot = เพื่อนร่วมชาติ ตอนแรกก็คิดนานเหมือนกันว่าจะใช้ชื่อคอลัมน์อะไรดี คิดไปคิดมาก็ปิ๊งกับชื่อนี้แหละ คอลัมน์นี้ก็จะหยิบยกเรื่องราวต่างๆทั้งที่เกี่ยวกับฟุตบอลและไม่เกี่ยวขึ้นมาเขียน ในขณะที่คอลัมน์อื่นๆจะอยู่ที่ห้อง เรดอาร์มี่ แฟนคลับ แต่คอลัมน์เพื่อนร่วมชาติจะไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง
ก็ขึ้นอยู่กับว่าเนื้อหาเรื่องราวที่อยู่ในคอลัมน์จะไปเกี่ยวข้องกับเรื่องอะไร (แต่เชื่อเหอะ ส่วนใหญ่คอลัมน์นี้จะมาลงห้องสัพเพเหระ) คอลัมน์นี้คงจะไม่ปรากฎให้ท่านได้อ่านอย่างต่อเนื่องนัก แต่ก็จะนำสิ่งดีๆมานำเสนอให้แก่ท่านผู้อ่านแน่นอน พล่ามนานมากละมาเข้าหัวข้อวันนี้ดีกว่า เมื่อคอลัมน์นี้มีชื่อว่า "เพื่อนร่วมชาติ" ตอนแรกของคอลัมน์นี้เลยมีชื่อว่า " เพื่อนร่วมชาติ " (ที่จริงก่อนหน้านี้เขียนเกี่ยวกับการสอบแอดมิชชั่นไว้ แต่เกิดปัญหาทางเทคนิค )
บ้านเมืองเราตอนนี้มีปัญหาวุ่นวายมากมาย เห็นแล้ว เวียนเฮดเหลือเกิน (เสียงจากผู้ลึกลับ : ไม่ชอบเลยว่ะ พวกพูดไทยคำอังกฤษคำ ... โคตรแอนตี้เลยพวกนี้
) เอ่อ ขอโทษครับท่าน เอาละๆ เดี๋ยวจะออกทะเลไปไกล ปัญหาเหล่านี้ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย ก็ขอพูดถึงปัญหาสำคัญ 2 เรื่องละกันนะครับ
ปัญหาการเมือง - วุ่นวายไม่รู้จบครับกับการเมืองไทย ถ้าถามความรู้สึกของคนไทยเกี่ยวกับการเมืองไทยในตอนนี้เชื่อว่าหลายคนจะต้องบอกว่า "น่าเบื่อ" ก็จริงอย่างที่บอกแหละครับ ทะเลาะกันอยู่ได้น่าเบื่อจริงๆ ต่างฝ่ายต่างคิดว่าตัวเองดีกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง ไม่ค่อยจะยอมรับความเห็นของอีกฝ่ายซักเท่าไร เฮ้อ วุ่นวายแท้การเมืองไทย
พอมีใครซักคนออกความเห็นเกี่ยวกับฝ่ายตัวเอง ก็จะมีอีกฝ่ายหนึ่งสวนกลับทันที บางครั้งมีความเห็นจากผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับฝ่ายใด พูดง่ายๆก็คือคนกลางนั่นแหละ พอคนกลางออกความคิดเห็น แล้วฝ่ายหนึ่งเห็นว่าความเห็นของบุคคลดังกล่าวไม่ค่อยตรงใจตัวเอง บุคคลนั้นก็จะกลายเป็นคนของฝ่ายตรงข้ามไปในสายตาของฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคนผู้นั้นซะงั้น ไม่ว่าใครจะมีความเห็นอย่างไรก็ตามอยากให้คิดไว้นิดนึงว่าพวกเราทุกคนก็คือเพื่อนร่วมชาติกัน ซึ่งเป็นธรรมดาที่คนอยู่ด้วยกันย่อมมีปัญหากระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ขออย่าให้มันรุนแรงมากนักเลยนะครับ ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์น่าสลดกับชาวไทย ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมชาติกัน
ปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ - หดหู่มากครับกับการที่ต้องมาฟังข่าวพี่น้องทางใต้ถูกฆ่า ถูกวางระเบิด วางเพลิง ผมไม่ขอวิเคราะห์นะครับว่าปัญหานี้มันเกิดจากอะไร แต่อยากวิงวอนท่านโจรทั้งหลายได้โปรดเห็นใจกันเถอะครับ สงสารคนที่ถูกฆ่า สงสารคนที่ไม่มีที่อยู่ ขอให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตอย่างปกติเหอะครับ
ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมชาติกัน ไม่สิ ต้องบอกว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกกันดีกว่า ได้โปรดอย่าทำร้ายกันมากนักเลย
เฮ้อ หดหู่เหลือเกินกับปัญหาที่เกิดขึ้น
แต่สังเกตได้อย่างหนึ่ง คือ ปัญหาต่างๆส่วนหนึ่งมักจะเกิดจากการความคิดเห็นที่แตกต่าง ไม่ยอมรับซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นปัญหาการเมืองหรือปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ มันทำให้ผมนึกถึงคำพูดของอาจารย์ของผมเกี่ยวกับความเห็นที่แตกต่างนี้เลยครับ ท่านบอกว่า คนเราย่อมคิดอะไรไม่เหมือนกันอยู่แล้ว แต่ก็จะมีสิ่งที่เหมือนกันตรงกัน มีจุดร่วมด้วยกัน คือมันเข้ากันได้ เราก็เอาสิ่งที่เข้ากันได้นี่แหละมาเข้าหากัน ลองนึกถึงการต่อจิ๊กซอว์ แน่นอน ถ้าคุณเอาด้านที่มันไม่เข้ากันมาต่อกัน จิ๊กซอว์นั้นก็ไม่สามารถต่อได้ เช่นเดียวกันถ้าคนเราเอาสิ่งที่ต่างกันมาเข้าหากันมันก็เกิดความไม่ลงรอยกัน ง่ายๆเลย ไม่ว่าจะไทยพุทธ ไทยคริสต์ ไทยอิสลาม หรือไทยอะไรก็แล้วแต่ สุดท้ายมันก็คนไทยเหมือนกัน หรือคนนั้นชอบพรรคนั้น คนนี้ชอบพรรคนี้ สุดท้ายก็คนไทยด้วยกัน คนไทย คนจีน คนลาว คนเกาหลี คนอังกฤษ คนฝรั่งเศส คนอเมริกา ต่างชาติพันธุ์ต่างภาษา แต่ก็เป็นคนบนโลกใบเดียวกัน
สำหรับวันนี้คอลัมน์นี้ก็มีแค่นี้แหละครับ ไว้พบกันคราวหน้านะครับ เพื่อนร่วมชาติและเพื่อนร่วมโลกทุกคน
ปล. รู้สึกว่ามันกระท่อนกระแท่นยังไงไม่รู้แฮะ
