มหันตภัยฝาครอบแก้วพลาสติก
เมื่อ: ศุกร์ เม.ย. 25, 2008 07:38เรื่องใกล้ตัว อ่านไว้เพื่อเตือนตน..
แป๊บซี่โรงหนัง... ~
ปุ๊ ! เสียงหลอดกาแฟอันโตกระแทกเจาะฝาครอบแก้วแป๊ปซี่
เศษฝาพลาสติกแผ่นกลมขนาดเท่าปลายหลอดตกลงสู่ก้นแก้ว
ดูดเครื่องดื่มสุดโปรด แกล้มข้าวโพดคั่ว หงับๆๆ ในโรงหนังอย่างมีฟามสุข
สักพักรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งลักษณะเป็นแผ่นบางๆ ติดอยู่ในคอ
แม้จะพยายามล้วงและดื่มน้ำมากๆ เพื่อให้
อาเจียน แต่สิ่งนั้นก็ไม่ยอมหลุดออกมา
ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เริ่มติดขัด
เพื่อน จึงรีบพาส่งโรงพยาบาล
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล หลังจากรอหมออยู่เกือบสองชั่วโมง
หมอก็ให้ลองกลืนน้ำดูปรากฎว่ามีสิ่งแปลก
ปลอมติดอยู่จริง ตามด้วยการเอกซเรย์ ซึ่งสูญเปล่า
เพราะไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมนั้นเลย จึงตัดสินใจ
ให้วางยาสลบเพื่อส่องกล้องตรวจหาต้นเหตุ
ระหว่างนั้นฉันยังรู้สึกตัวดีอยู่ทุกอย่าง จนกระทั่งหลังวางยาสลบ
ท่อส่องทางเดินอาหารขนาดใหญ่ประมาณท่อประปาขนาดเล็ก
สอดจากปากผ่านลงไปตามทางเดินอาหาร
แต่ไม่รู้ด้วยโชคร้ายของฉันหรือด้วยความประมาทเลินเล่อของใคร
แทนที่เจ้าท่อนี้จะเป็นอุปกรณ์ในการตรวจเพื่อช่วยชีวิตฉัน
หลังการตรวจมันกลับทำให้ฉันรู้สึกปวกแน่นหน้าอกและหลังอย่างสุดจะบรรยาย
เมื่อฟื้นจากยาสลบแม่บอกว่าฉันปากซีด ตัวเขียว
และไข้ขึ้นผิดกับเมื่อตอนก่อนส่องกล้องราวกับคนละคนจน
แม่ใจหาย รีบตามหมอกลางดึก
การกลืนแป้งเพื่อเอกซเรย์เริ่มขึ้น ผลปรากฎว่า หลอดอาหารทะลุ
ต้องผ่าตัดด่วน การผ่าตัดใช้เวลาเกือบ 4 ชั่วโมง
เพราะรอยทะลุที่หลอดอาหารอยู่ใกล้ปอด
น้ำย่อยจะไหลเข้าไปในปอดซึ่งอันตรายมาก
หมอต้องผ่าตัดเปิดซี่โครงจากซ้ายไปจนถึงสันหลังอีกข้าง
แต่ถึง อย่างนั้นก้ยังไม่สามารถซ่อมแผลได้หมด
เพราะแผลในทางเดินอาหารเป็นทางยาวจากต้นคอถึงกระเพาะ
ยาวถึง 30 เซนติเมตร
สามวันหลังผ่าตัด ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมสายระโยงระยางเต็มตัว
ทั้งสายจากจมูกทั้งสองข้างเพื่อเอาน้ำย่อยในกระเพาะออกมา
สายที่ไว้ดูด น้ำมูก น้ำลาย
สายที่ต่อจากบริเวณซี่โครงที่ผ่าตัดเพื่อเอาเลือดจาก
แผลออกมา สายให้เลือด สายน้ำเกลือ
สิบเอ็ดวันที่อยู่โรงพยาบาลเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
กินอาหารไม่ได้อยู่เป็นอาทิตย์ยิ่งเวลานอนจะรู้สึก
ทรมานเพราะเจ็บที่บริเวณแผลผ่าตัดเป็นที่สุด
หมอที่ส่องกล้องซึ่งช่วยหาหมอผ่าตัดให้มาสารภาพในภายหลัง
ว่าแผลในทางเดินอาหารที่ยาวเหยียด
เกิดจากการส่องกล้องไปดันเอาเศษแผ่นพลาสติก
ซึ่งติดอยู่ที่ระหว่างหลอดลมและหลอดอาหารให้ครูดบาดไปตลอดทางเดินอาหาร
แต่อย่างไรเขาก็ติดต่อหาหมอผ่าตัดที่เชี่ยวชาญให้
และเป็นความผิดพลาดที่เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ
** อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์ นะจ้ะ **
****************************************************
หูย พระเจ้าจอร์ชเอ๋ย ทำไมมันบานปลายน่ากลัวปานนั้น ที่จริงเคยคิดอยู่เหมือนกันเวลาเจาะหลอดทะลุรูที่ฝานั่น แผ่นมันจะถูกกดให้คาอยู่ภายในเพราะเขาทำขั้วยึดไว้ไม่ได้เผื่อขาดมัง แต่เพื่อเซฟตี้ เรามักจะดึงไอ้แผ่นปิดรูนั่นออกไปเลยแหละ แต่สมัยนี้หลายที่ใช้ฝาทำรอยกากะบาทแทน ก็แค่แทงเข้าไปไม่ต้องวอรี่ปัญหาแผ่นปิดนั่นอีกต่อไปนี่นะ... แต่หากใครเจอฝารุ่นรูกลม ก็ดึงออกเหอะ โดยเฉพาะฝาบางๆ ราคาถูกๆ มันบางไง จะขาดตอนแทงหรือไม่ก็ขาดหลังจากดูดไปแล้วหลายๆ ด๊วบ นะแหละ...
แป๊บซี่โรงหนัง... ~
ปุ๊ ! เสียงหลอดกาแฟอันโตกระแทกเจาะฝาครอบแก้วแป๊ปซี่
เศษฝาพลาสติกแผ่นกลมขนาดเท่าปลายหลอดตกลงสู่ก้นแก้ว
ดูดเครื่องดื่มสุดโปรด แกล้มข้าวโพดคั่ว หงับๆๆ ในโรงหนังอย่างมีฟามสุข
สักพักรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งลักษณะเป็นแผ่นบางๆ ติดอยู่ในคอ
แม้จะพยายามล้วงและดื่มน้ำมากๆ เพื่อให้
อาเจียน แต่สิ่งนั้นก็ไม่ยอมหลุดออกมา
ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เริ่มติดขัด
เพื่อน จึงรีบพาส่งโรงพยาบาล
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล หลังจากรอหมออยู่เกือบสองชั่วโมง
หมอก็ให้ลองกลืนน้ำดูปรากฎว่ามีสิ่งแปลก
ปลอมติดอยู่จริง ตามด้วยการเอกซเรย์ ซึ่งสูญเปล่า
เพราะไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมนั้นเลย จึงตัดสินใจ
ให้วางยาสลบเพื่อส่องกล้องตรวจหาต้นเหตุ
ระหว่างนั้นฉันยังรู้สึกตัวดีอยู่ทุกอย่าง จนกระทั่งหลังวางยาสลบ
ท่อส่องทางเดินอาหารขนาดใหญ่ประมาณท่อประปาขนาดเล็ก
สอดจากปากผ่านลงไปตามทางเดินอาหาร
แต่ไม่รู้ด้วยโชคร้ายของฉันหรือด้วยความประมาทเลินเล่อของใคร
แทนที่เจ้าท่อนี้จะเป็นอุปกรณ์ในการตรวจเพื่อช่วยชีวิตฉัน
หลังการตรวจมันกลับทำให้ฉันรู้สึกปวกแน่นหน้าอกและหลังอย่างสุดจะบรรยาย
เมื่อฟื้นจากยาสลบแม่บอกว่าฉันปากซีด ตัวเขียว
และไข้ขึ้นผิดกับเมื่อตอนก่อนส่องกล้องราวกับคนละคนจน
แม่ใจหาย รีบตามหมอกลางดึก
การกลืนแป้งเพื่อเอกซเรย์เริ่มขึ้น ผลปรากฎว่า หลอดอาหารทะลุ
ต้องผ่าตัดด่วน การผ่าตัดใช้เวลาเกือบ 4 ชั่วโมง
เพราะรอยทะลุที่หลอดอาหารอยู่ใกล้ปอด
น้ำย่อยจะไหลเข้าไปในปอดซึ่งอันตรายมาก
หมอต้องผ่าตัดเปิดซี่โครงจากซ้ายไปจนถึงสันหลังอีกข้าง
แต่ถึง อย่างนั้นก้ยังไม่สามารถซ่อมแผลได้หมด
เพราะแผลในทางเดินอาหารเป็นทางยาวจากต้นคอถึงกระเพาะ
ยาวถึง 30 เซนติเมตร
สามวันหลังผ่าตัด ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมสายระโยงระยางเต็มตัว
ทั้งสายจากจมูกทั้งสองข้างเพื่อเอาน้ำย่อยในกระเพาะออกมา
สายที่ไว้ดูด น้ำมูก น้ำลาย
สายที่ต่อจากบริเวณซี่โครงที่ผ่าตัดเพื่อเอาเลือดจาก
แผลออกมา สายให้เลือด สายน้ำเกลือ
สิบเอ็ดวันที่อยู่โรงพยาบาลเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
กินอาหารไม่ได้อยู่เป็นอาทิตย์ยิ่งเวลานอนจะรู้สึก
ทรมานเพราะเจ็บที่บริเวณแผลผ่าตัดเป็นที่สุด
หมอที่ส่องกล้องซึ่งช่วยหาหมอผ่าตัดให้มาสารภาพในภายหลัง
ว่าแผลในทางเดินอาหารที่ยาวเหยียด
เกิดจากการส่องกล้องไปดันเอาเศษแผ่นพลาสติก
ซึ่งติดอยู่ที่ระหว่างหลอดลมและหลอดอาหารให้ครูดบาดไปตลอดทางเดินอาหาร
แต่อย่างไรเขาก็ติดต่อหาหมอผ่าตัดที่เชี่ยวชาญให้
และเป็นความผิดพลาดที่เขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจ
** อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์ นะจ้ะ **
****************************************************
หูย พระเจ้าจอร์ชเอ๋ย ทำไมมันบานปลายน่ากลัวปานนั้น ที่จริงเคยคิดอยู่เหมือนกันเวลาเจาะหลอดทะลุรูที่ฝานั่น แผ่นมันจะถูกกดให้คาอยู่ภายในเพราะเขาทำขั้วยึดไว้ไม่ได้เผื่อขาดมัง แต่เพื่อเซฟตี้ เรามักจะดึงไอ้แผ่นปิดรูนั่นออกไปเลยแหละ แต่สมัยนี้หลายที่ใช้ฝาทำรอยกากะบาทแทน ก็แค่แทงเข้าไปไม่ต้องวอรี่ปัญหาแผ่นปิดนั่นอีกต่อไปนี่นะ... แต่หากใครเจอฝารุ่นรูกลม ก็ดึงออกเหอะ โดยเฉพาะฝาบางๆ ราคาถูกๆ มันบางไง จะขาดตอนแทงหรือไม่ก็ขาดหลังจากดูดไปแล้วหลายๆ ด๊วบ นะแหละ...