ความประทับใจในการขึ้นรถเมล์ในวันนี้ครับ ประทับใจมากครับ.....

วันนี้เมื่อเช้าเราขึ้นรถเมล์จะไปสอบที่มหาลัย แล้วมีคนแก่คนนึงขึ้นมา แล้วรถแน่นมากครับ ไม่มีที่นั่งเลยครับ ผมก็รอว่าเมื่อไรจะมีคนลุกให้แกนั่ง
ผ่านไป 1-2 นาทีก็ยังไม่มีใครลุกแล้วก็มีฮีโร่คนนึงครับ เป็นเด็กครับ อายุประมาน 8-9 ขวบครับ ลุกให้คนแก่นั่ง ผมอยากจะปรบมือให้เลยครับ
ผมอยากจะรู้ว่า คนหนุ่มๆสาวๆไม่รู้สึกละอายใจกันบ้างหรือครับ ที่เด็กต้องเป็นฝ่ายลุกให้คนแก่นั่งเนี่ย
แล้วมีอยู่ครั้งนึงมีคนท้องขึ้นมาบนรถเมล์ แล้วไม่มีที่นั่ง กระเป๋ก็บอก"ลุกให้คนท้องนั่งหน่อยครับ" ไม่มีใครลุก ผมก็บอก"ลุกให้คนท้องนั่งหน่อยครับ"ก็ไม่มีใครลุกอีก
กระเป๋าเริ่มอารมณ์ "เห็นคนท้องไหมครับ ลุกให้คนท้องนั่งหน่อย"เงียบ ไม่มีใครลุก ผมตะโกนเลย"เมิงเห็นไหมเนี่ย คนกำลังท้องกำลังไส้เนี่ย มีน้ำใจกันบ้างป่าวว่ะ"
ก็ไม่มีใครลุก กระเป๋าต้องให้ไปนั่งตรงที่กระเป๋านั่งอ่ะครับ ตรงที่มันมีที่สูงๆขึ้นมา ครในรถเหมือนไม่พอใจผม บ่นกันจิ๊จ๊ะๆ ผมไม่แคร์ครับ อยากมีเรื่องกับผมก็เชิญ
ผมแค่พูดไปตามความจริงครับ อดไม่ได้จริงๆ ผมบอกเลย"ไม่สงสารคนท้องก็สงสารแม่กันบ้าง แม่พวกเมิงก็เคยท้องพวกเมิงอย่างงี้นี่แหล่ะ"
เงียบกันทั้งรถครับ เหมือนเริ่มรู้สึกผิดครับ แล้วก็มีคนนึงลุกให้นั่งเลยครับ ผมอยากจะรู้จริงๆเลยว่า น้ำใจเดี๋ยวนี้มันหายไปไหนกันหมดครับ
แล้วมีอยู่ครั้งนึง ผมนั่งรถเมลล์แล้วหลับครับ แล้วตื่นมามีผู้หญิงวัยทำงานคนนึงยืนอยู่ครับ ผมก็ลุกให้นั่งครับ พอนั่งปั๊บ เริ่มมีเสียงนินทาครับผมได้ยินอยู่คำนึงครับ
จี๊ดเลยครับ บอกว่า"เพิ่งเห็นหรือไงว่ะ" ฮืมมมมมมมมม พูดงี้ผมหันไปด่าเลยครับ"กุลุกให้เมิงนั่งเนี่ย กุมีน้ำใจนะ แต่ถ้ายังนินทากุอีก เมิงจะมีน้ำตา อีควายยยย"
เงียบครับ เพราะงี้แหล่ะครับ ผมว่าคนมันไม่มีน้ำใจกันเนี่ย เพราะเจอคนพวกนี้ครับ ผมพูดอย่างงี้ผมไม่กลัวหรอกครับ จะใหญ่มาจากไหนผมไม่สนหรอกครับ
น้ำใจไม่ขึ้นอยู่กับรวยหรือจนนะครับ ทุกวันนี้ผมเจอผู้หญิงถ้าไม่แก่จริงๆผมไม่ลุกให้นุ่งจริงๆครับ
ผ่านไป 1-2 นาทีก็ยังไม่มีใครลุกแล้วก็มีฮีโร่คนนึงครับ เป็นเด็กครับ อายุประมาน 8-9 ขวบครับ ลุกให้คนแก่นั่ง ผมอยากจะปรบมือให้เลยครับ
ผมอยากจะรู้ว่า คนหนุ่มๆสาวๆไม่รู้สึกละอายใจกันบ้างหรือครับ ที่เด็กต้องเป็นฝ่ายลุกให้คนแก่นั่งเนี่ย
แล้วมีอยู่ครั้งนึงมีคนท้องขึ้นมาบนรถเมล์ แล้วไม่มีที่นั่ง กระเป๋ก็บอก"ลุกให้คนท้องนั่งหน่อยครับ" ไม่มีใครลุก ผมก็บอก"ลุกให้คนท้องนั่งหน่อยครับ"ก็ไม่มีใครลุกอีก
กระเป๋าเริ่มอารมณ์ "เห็นคนท้องไหมครับ ลุกให้คนท้องนั่งหน่อย"เงียบ ไม่มีใครลุก ผมตะโกนเลย"เมิงเห็นไหมเนี่ย คนกำลังท้องกำลังไส้เนี่ย มีน้ำใจกันบ้างป่าวว่ะ"
ก็ไม่มีใครลุก กระเป๋าต้องให้ไปนั่งตรงที่กระเป๋านั่งอ่ะครับ ตรงที่มันมีที่สูงๆขึ้นมา ครในรถเหมือนไม่พอใจผม บ่นกันจิ๊จ๊ะๆ ผมไม่แคร์ครับ อยากมีเรื่องกับผมก็เชิญ
ผมแค่พูดไปตามความจริงครับ อดไม่ได้จริงๆ ผมบอกเลย"ไม่สงสารคนท้องก็สงสารแม่กันบ้าง แม่พวกเมิงก็เคยท้องพวกเมิงอย่างงี้นี่แหล่ะ"
เงียบกันทั้งรถครับ เหมือนเริ่มรู้สึกผิดครับ แล้วก็มีคนนึงลุกให้นั่งเลยครับ ผมอยากจะรู้จริงๆเลยว่า น้ำใจเดี๋ยวนี้มันหายไปไหนกันหมดครับ
แล้วมีอยู่ครั้งนึง ผมนั่งรถเมลล์แล้วหลับครับ แล้วตื่นมามีผู้หญิงวัยทำงานคนนึงยืนอยู่ครับ ผมก็ลุกให้นั่งครับ พอนั่งปั๊บ เริ่มมีเสียงนินทาครับผมได้ยินอยู่คำนึงครับ
จี๊ดเลยครับ บอกว่า"เพิ่งเห็นหรือไงว่ะ" ฮืมมมมมมมมม พูดงี้ผมหันไปด่าเลยครับ"กุลุกให้เมิงนั่งเนี่ย กุมีน้ำใจนะ แต่ถ้ายังนินทากุอีก เมิงจะมีน้ำตา อีควายยยย"
เงียบครับ เพราะงี้แหล่ะครับ ผมว่าคนมันไม่มีน้ำใจกันเนี่ย เพราะเจอคนพวกนี้ครับ ผมพูดอย่างงี้ผมไม่กลัวหรอกครับ จะใหญ่มาจากไหนผมไม่สนหรอกครับ
น้ำใจไม่ขึ้นอยู่กับรวยหรือจนนะครับ ทุกวันนี้ผมเจอผู้หญิงถ้าไม่แก่จริงๆผมไม่ลุกให้นุ่งจริงๆครับ