ม.เอ๋ย ม.รังสิต
เมื่อ: พุธ ก.ย. 16, 2009 12:47ม.เอ๋ย ม.รังสิต
ใครคิดจะ มาเรียน ต้องเพียรหา
อย่างน้อย ๆ ก็ต้อง มีรถรา
คิดจะเดิน เข้ามา เป็นขาบวม
ไกลก็ไกล ลึกก็ลึก แถมรถติด
ถึงหน้าฝน สนุกนิด มีน้ำท่วม
บรรดาดาว สาวแนวหน้า ล้วนมารวม
ลุยน้ำท่วม โดยพร้อมเพรียง เคียงข้างกัน
อันว่าหญิง ม.รังสิต สวยมาหนึ่ง
ใครพบเห็น ต้องตะลึง และหวั่นไหว
บ้างสวยน้อย ก็ยังพอ ถูไถไป
เดินเชิดใส่ เพราะมั่นใจ ในแบรนด์เนม
หลุยส์วิตตอง พราด้า และกุชชี่
ใครไม่มี รัศมี ไม่ฉายแสง
ถ้าใครมี รัศมี เปล่งรุนแรง
ท้องจะแห้ง ไส้จะกิ่ว ทนหิวเอา
ไหนจะเด่น ที่ค่าเทอม อันแสนถูก
เหมาะกับลูก สุลต่าน เป็นหนักหนา
ราคาเดิม ไม่กี่เดือน ก็ขึ้นมา
เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพ สำหรับใคร
อินเตอร์เน็ต เก็บไปแล้ว ตั้งหกร้อย
เครื่องทยอย ค่อย ๆ มา ปีละเครื่อง
ค่อย ๆ หัด ค่อย ๆ ใช้ ไม่ค่อยเปลือง
ปีละเครื่อง ให้แบ่งกัน ตั้งหกร้อย
รถสองแถว แต่ก่อน แถวละบาท
เกิดประหลาด 2แถว3 ไม่นานนี้
คงเห็นว่า นักศึกษา รายได้ดี
เลยได้ที ขึ้นราคา น่าไม่อาย
แถมโชเฟอร์ ปากหมา ด่าเราบ่อย
พูดค่อย ๆ ไม่ได้ ยายมันเสีย
เอาไปซ่อม เดือนที่แล้ว ไม่หายเพลีย
ขอให้เตี่ย เป็นด้วย ช่วยอวยพร
ที่ว่าไป อยากให้รู้ ผมไม่เกี่ยว
เขียนลดเลี้ยว ไหลไป เพราะจำฝืน
นักศึกษา หลายคน เขามายืน
บังคับขืน ใจให้เขียน จึงเรียนมา
ใครคิดจะ มาเรียน ต้องเพียรหา
อย่างน้อย ๆ ก็ต้อง มีรถรา
คิดจะเดิน เข้ามา เป็นขาบวม
ไกลก็ไกล ลึกก็ลึก แถมรถติด
ถึงหน้าฝน สนุกนิด มีน้ำท่วม
บรรดาดาว สาวแนวหน้า ล้วนมารวม
ลุยน้ำท่วม โดยพร้อมเพรียง เคียงข้างกัน
อันว่าหญิง ม.รังสิต สวยมาหนึ่ง
ใครพบเห็น ต้องตะลึง และหวั่นไหว
บ้างสวยน้อย ก็ยังพอ ถูไถไป
เดินเชิดใส่ เพราะมั่นใจ ในแบรนด์เนม
หลุยส์วิตตอง พราด้า และกุชชี่
ใครไม่มี รัศมี ไม่ฉายแสง
ถ้าใครมี รัศมี เปล่งรุนแรง
ท้องจะแห้ง ไส้จะกิ่ว ทนหิวเอา
ไหนจะเด่น ที่ค่าเทอม อันแสนถูก
เหมาะกับลูก สุลต่าน เป็นหนักหนา
ราคาเดิม ไม่กี่เดือน ก็ขึ้นมา
เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพ สำหรับใคร
อินเตอร์เน็ต เก็บไปแล้ว ตั้งหกร้อย
เครื่องทยอย ค่อย ๆ มา ปีละเครื่อง
ค่อย ๆ หัด ค่อย ๆ ใช้ ไม่ค่อยเปลือง
ปีละเครื่อง ให้แบ่งกัน ตั้งหกร้อย
รถสองแถว แต่ก่อน แถวละบาท
เกิดประหลาด 2แถว3 ไม่นานนี้
คงเห็นว่า นักศึกษา รายได้ดี
เลยได้ที ขึ้นราคา น่าไม่อาย
แถมโชเฟอร์ ปากหมา ด่าเราบ่อย
พูดค่อย ๆ ไม่ได้ ยายมันเสีย
เอาไปซ่อม เดือนที่แล้ว ไม่หายเพลีย
ขอให้เตี่ย เป็นด้วย ช่วยอวยพร
ที่ว่าไป อยากให้รู้ ผมไม่เกี่ยว
เขียนลดเลี้ยว ไหลไป เพราะจำฝืน
นักศึกษา หลายคน เขามายืน
บังคับขืน ใจให้เขียน จึงเรียนมา
