แด่เธอผู้จากไป

ต้องขออภัยที่เข้ามาบ่นอะไรไร้สาระในบอร์ดนี้นะครับ แต่ด้วยตัวผมเองไม่เล่นทั้ง ฮิห้า และเฟซบุค ด้วยเหตุว่าไม่ค่อยปลื้มกับสังคมแชร์ลูกโซ่อะไรทำนองนี้หุหุ ถึงแม้จะมีระบบป้องกันอะไรมากมายก็ตามที แต่ก็นะขี้เกียจอัพอีกแหละ นอกเรื่องแล้วไง
ผมก็ทราบดีว่าผู้หญิงคนนั้นเธออาจไม่เข้ามาที่นี่อีกเลย และอาจไม่มีวันได้รับรู้ แต่หวังซักเสี้ยวนึงว่าเธออาจจะพบเห็นมันเข้าไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
<object id="MediaPlayer" width="100%" height="47" classid="CLSID:22D6F312-B0F6-11D0-94AB-0080C74C7E95" standby="Loading Windows Media Player components..." type="application/x-oleobject"><param name="FileName" value="http://radio.sanook.com/music/playlist/?songID=29228&memberType=Visitor"><param name="ShowControls" value="true"><param name="autostart" value="false"><embed type="application/x-mplayer2" src="http://radio.sanook.com/music/playlist/?songID=29228&memberType=Visitor" name="MediaPlayer" width="100%" height="47" showcontrols="1" autostart="1"></embed></object>
2 ปี กับ 8 เดือน และอีก 19 วันที่ผ่านมา ถึงแม้มันจะมีปัญหาอะไรต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิตเรา 2 คน ถึงแม้ความคิด และแนวทางต่างๆของชีวิตเราจะต่างกัน ถึงแม้ดู
เหมือนว่ามันจะไม่มีวันเป็นไปได้ แต่นับจากวันแรกจนถึงวันนี้ความรู้สึกที่มีมันยังไม่เปลี่ยนไป เึึคยรักยังไงเค้าก็ยังคงรักอย่างนั้น แต่เค้าก็ดีใจที่วันสุดท้ายของเราจบ
ลงด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่เพราะใครที่เปลี่ยนไป
คำว่าคนที่ดีสำหรับเรานั้นมันวัดกันตรงไหน จนวันนี้เค้าเองก็ยังไม่เข้าใจมัน แต่ละคนคงมีสิ่งที่ต้องการแตกต่างกันไป สำหรับเ้ค้าก็คงไม่ดีพอสำหรับเหม่ง ถึงแม้คนอื่นจะคิดว่าดียังไงก็ตาม แต่เมื่อมันเป็นเรื่องของคน 2 คนดีหรือไม่ดีมันก็อยู่ที่คน 2 คนจะสัมผัสมันได้มากน้อยต่างกันแค่ไหน จนวินาทีสุดท้ายเค้ายังไม่รู้เลยว่าคนที่ดีพอหรือพอดีกับเค้าต้องเป็นคนแบบไหน แต่เวลา 2 ปีกว่าที่ผ่านมาอย่างน้อยก็ทำให้เราได้รู้ว่า "คนที่เรารักน่ะคือใคร" และแค่นั้นมันก็มีความหมายมากมายเพียงพอแล้ว
และแล้วความรักมันก็ไม่สามารถเอาชนะทุกอย่างได้ มันเป็นเพียงจุดเิริ่มต้นของการเดินทางของคน 2 คนเท่านั้น แต่สิ่งชีวิตต้องการมากกว่านั้นคือความเข้าใจซึ่งกันและกัน เพื่อที่จะฝ่าฟันสิ่งต่างๆไปด้วยกันได้ แน่นอนว่าความรักย่อมเป็นพื้นฐานที่สำคัญที่สุดในการจะก้าวต่อไปในทุกช่วงของชีวิตคู่ควบคู่กันไปอย่างขาดไม่ได้ แต่ถึงเวลานี้่มันคงไม่สำคัญแล้ว สิ่งที่สำคัญคือความรักที่มันจะคงอยู่ตลอดไปเค้าเชื่ออย่างนั้น
แม้วันหนึ่งใจเหม่งอาจเป็นของใคร แม้วันหนึ่งเ้ค้าอาจต้องมีใครที่ผ่านเข้ามา แต่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเราก็เคยได้มีคนที่เรารักและรักเราได้มากขนาดนี้ และแม้วันข้างหน้าเราอาจไม่เจอใครที่เรารักได้มากมายขนาดนี้ แต่ชีวิตก็คงต้องดำเนินต่อไปและเค้าก็หวังให้เหม่งคิดแบบนั้นเหมือนกัน
ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว ใครให้โทรหา คงไม่มีใครคอยดูบอลด้วยกัน(แม้รู้ว่าเค้าไม่ชอบแต่เค้าก็เชียร์เพราะเราชอบ) ต่อไปนี้คงไม่มีคอมใครจะเจ๊งให้เค้าได้ซ่อมทุกวี่ทุกวันอีกแล้ว คงไม่มีอีกแล้วสัมผัสที่คุ้นเคยและวันคืนเ่ก่าๆ คอยอ้อน คอยให้เราดูแล ชีวิตช่วงที่ผ่านมาก็มีแค่เหม่งกับครอบครัวเค้าที่มีอิทธิพลต่อชีวิต แต่ต่อจากนี้ไปมันคงเหลือเส้นทางเดียวให้เค้าต้องเดินคือครอบครัว ชาิตินี้เค้าคงเกิดมาเพื่อคนอื่นเหมือนที่เหม่งว่านั่นแหละ มันคงเปลี่ยนแปลงไปไม่ได้หรอก แต่เค้าสัญญาว่าจะพยายามห่วงตัวเค้าเองให้มากขึ้น จะพยามคิดถึงตัวเองก่อนคนอื่นๆเท่าที่จะเป็นไปได้
ไม่มีเค้าเหม่งต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ทำอะไรก็คิดให้รอบคอบคิดล่วงหน้าไปไกลๆ อย่าใช้แต่อารมณ์ ไปไหนมาไหนก็ระวังรู้ไหม พยามกลับบ้านบ่อยๆด้วยพ่อแม่เค้ารักเหม่งมากนะ เวลากลับบ้านน่ะก็โทรบอกพ่อขังบักเคนก่อน อย่าโดนหมาตัวเองกัดอีกนะมันอายเขา เรื่องงานไม่ต้องห่วงหรอก เค้าว่าเหม่งต้องได้งานดีๆทำแน่ เหม่งเป็นคนฉลาดหัวไวแค่เอาใจใส่กับมันหน่อย เรื่องเรียนอื่นๆที่เคยถามเค้าเค้าคิดให้นะไม่ใช่ไม่คิด แต่เค้าคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่เหม่งจะกลุ้มใจ แต่ตอนนี้เค้าคงไม่ได้บอกเมื่อเวลานั้นมาถึงก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยแล้วกันว่าเหม่งควรไปเรียนภาษาเพิ่ม จะอังกฤษ ฝรั่งเศส หรือจีนก็ได้ เพราะมันจะเป็นประโยชน์กับชีวิตและการงานของเหม่งในอนาคต ไอ้เรื่องเรียนดนตรีน่ะเอาไว้เป็นงานอดิเรกซึ่งเค้าคิดว่ามันไม่จำเป็น และเหม่งไม่ได้มีพรสวรรค์ทางด้านนี้
หากทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าได้ทำเพื่อใครทั้งหมดและสิ่งดีๆทั้งหลายที่เค้าได้ทำ ถ้าผลดีหรือสิ่งดีๆนั้นจะเกิดผลดีกลับมาก็ขอให้มันไปเกิดกับเหม่งนะคะ เค้าขอให้เหม่งเจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆหน้าที่การงานดีๆสิ่งแวดล้อมที่ดีๆ ขอให้เหม่งไม่ต้องทุกข์ทรมานอีก เค้าขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมาที่เคยทำให้ไม่พอใจ ไม่สบายใจ หรือน้อยใจ สำหรับเค้า ณ วันนี้เค้าไม่เคยโกรธเหม่งเลย
<center>เหม่งจะไม่มีวันหายไปจากใจเค้า เวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหนก็ตาม</center>
ถ้าใครที่ได้เข้ามาอ่านแล้วคุณยังมีคนข้างๆให้บอกรักให้ทำดีด้วยอยู่รีบบอกและทำดีกับเค้าเสีย เพราะเราไม่รู้หรอกครับว่าวันไหนจะเป็นวันสุดท้ายของเรา วันไหนเราจะต้องจากกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ความรักเพียงอย่างเดียวมันอาจไม่เพียงพอที่จะเอาชนะทุกอย่าง แต่มันก็เป็นพื้นฐานที่สำคัญที่สุดที่ทำให้คน 2 คนยังร่วมทางกันไปได้เช่นกัน หนักนิดเบาหน่อย ก็ปรับความเข้าใจกัน ประคับประคองกันไปนะครับ
สำหรับผมถ้าย้อนกลับไปวันที่ 20 มิถุนายน เมื่อ 2-3 ปีก่อนได้อีกครั้ง ผมก็ยังจะเลือกเธอ ถึงต่อให้รู้ว่าสุดท้ายแล้วมันต้องจบแบบนี้ ผมมั่นใจว่าผมและเธอทำดีที่สุดแล้วในทุกๆวันที่เรามีโอกาส(ถึงแม้มันอาจจะดีไม่พอ) แล้วคุณและคนข้างๆตัวล่ะครับเอาใจใส่กันมากพอหรือยัง หรือจะรอให้วันที่เค้าจากคุณไปแล้วไม่เหลือใครแม้จะให้คุณกระซืบคำว่ารัก
<center>อ้อ อย่าได้มีใครเอาไปดัดแปลงเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์เชียวนะครับ ผมแช่งบ้านบึ้มจริงๆด้วย ผมเกลียด Forward Mail </center>