ผมอยากเปลี่ยนระบบการศึกษาของไทยจังครับ
เมื่อ: ศุกร์ ม.ค. 14, 2011 11:54ที่ๆผมดูมานะครับ เราเรียนมาตั้งแต่เด็ก อายุ 5ขวบ จนอายุ 22 ถึงจะจบ ป.ตรี แล้วย้อนกลับมาถามตัวเองว่าได้อะไรบ้างๆๆ.....ผมกล้าตอบกลับแบบไม่อายเลยว่า ไม่ได้อะไร ก็อาจจะมีบ้าง แต่ยังไงนั้นสิ่งที่ได้มักไม่ค่อยได้ใช้หรอกเวลาออกไปทำงานจริงๆๆ(น้องๆที่ยังไม่จบ ให้ฟังก่อนนะครับ) สำหรับน้องๆคนไหนที่ยังอยู่ในวัยแห่งความฝันนั้นอาจจะไม่ค่อยเข้าใจในเนื้อหานี้...ถ้าอยากรู้ก็ไปถามพี่ๆที่ทำงานกานดูนะครับ แต่ห้ามไปถามพ่อ-แม่หละ เพราะยังไงนั้นท่านก็จะตอบกลับมาว่า "ให้ตัง้ใจเรียนนะโตมาจะได้ดิบได้ดี" จบเอวัง ณ ๆ
อายุ 5 ขวบ เรียน อนุบาล ----->> 12 ขวบ เรียน ป.6>>>>>>> ม.ต้น 18 จบ ม.6 ------->> ป.ตรี อายุ 22 สรุป เราต้องเรียน ทั้งหมด 18 ปี เกือบ 2ทศวรรษ ถ้า ต่อ โท + เอก อีก เข้าไป 5ปี 55+++ เกือบ 30
ที่ๆจะพุดนะ ผมว่า เราเรียนเยอะไป 18ปี อะ แต่จบออกมาไม่ได้อะไร ส่วนตัวผมนะครับ ผมจบ ป.ตรี ที่มหาลัยของรัฐมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของไทย การสอบเข้าแข่งขันสูง มีมาตรฐานการเรียนการสอนที่สูง ติด 1ใน 5ของ ไทยในด้าน วิชาการ มาตรฐาน ป.ตรีของไทย บางที่เรียนๆเล่นๆๆเมาๆ ก็ได้ ป.ตรีมา แค่จ่ายค่าเทอม แต่อีกที่เรียนเลือดตาแทบกระเด็น ก็ ป.ตรี แต่ พอจบออกมา ป.ตรีเท่ากัน .....แต่เวลาไปทำงานถามว่า คนที่ตั้งใจเรียน จะได้ดีกว่าอีกคนไหม ตอบไปอีกว่าไม่แน่.....ครับ เพราะอะไรนั้นหลายท่านคงทราบดีเพราะอะไร ทั้งระบบเพื่อนฝูง ระบบใต้ดิน เยอะแยะ ทั้งหมดนี้แล้วแต่ท่านรัฐ+เอกชนจะบริหารละกานเพราะมันเรื่องของคน อายุ 18+แล้ว ยากไปดัดไม้แก่
แต่ตามหัวข้อนั้นผมอยากเปลี่ยนระบบใหม่ คือ ไม่มีมัธยม ปลายหรือต้น
เอาหลักสูตร ม.ต้น มาบีบเข้าเด็กอายุ 9-12 ขวบ แยกรายวิชาที่มีการเรียนสอนที่สิ้นเปลืองเวลาแต่ไม่ค่อยได้ใช้ในชีวิตประจำวันออก เช่น พุทธ-ไทย ไม่มีอะไร มัวแต่ท่อง คำกลอนคำอะไรไม่รุ สิ่งเหล่านี้ผมเห็นด้วยกับการอนุรักษ์ แต่สมัยนี้เวลามันเร่งรัด ผมเห็นว่าน่าจะจัดเป็นกิจกรรมมากกว่า หลักสูตร ศีล/คำสอนเช่นกัน แยกออกไปเลย
พอเด็ก อายุ 13-15 ผมคิดว่าน่าจะแยกสาขาเด็กตั้งแต่ตอนนี้แหละ คล้ายๆๆกับเรียนระดับ มหาลัย
พอเด็ก อายุ 16-81 ให้เรียนสาขาที่ระดับสูงขึ้น แบบว่า จบมาทำงานได้เลย
รายละเอียดวิชาต่างๆผมว่ามันละเอียดอ่อน ต้องพุดเยอะ แกนๆหลักผมคือ เอาแกนหลักสาขาไปเลย ไม่ควรเรียนรายวิชาแบบสเปะสะปะ ทำให้เด็กเรียนหนักไป ดังนั้นจึงแยกสาขาตั้งแต่อายุ 13ไปเลย ฝึกตั้งแต่เด็ก เรียนสาขาตัวเองตั้งแต่เด็กไปเลยจะได้เก่งๆในสาขาตัวเอง ถ้าจะถามว่ามันจะทำให้เด็กรู้แคบไปไหม ผมยอมรับว่ารู้แคบแต่จะรู้จริง ถ้าจะรู้กว้างแต่ใช้ไม่ได้เลยก็ไม่ดี เพราะสมัยนี้เขาเน้นการทำงานเป้นทีมครับ...
1.ถ้าใครอยากไปวิชาการก็ต่อไป
2.ถ้าใครอยากไปสายอาชีพก็ต่อไป
3.ถ้าใครอยากไปสายกีฬาก็ต่อไป
อายุ 5 ขวบ เรียน อนุบาล ----->> 12 ขวบ เรียน ป.6>>>>>>> ม.ต้น 18 จบ ม.6 ------->> ป.ตรี อายุ 22 สรุป เราต้องเรียน ทั้งหมด 18 ปี เกือบ 2ทศวรรษ ถ้า ต่อ โท + เอก อีก เข้าไป 5ปี 55+++ เกือบ 30
ที่ๆจะพุดนะ ผมว่า เราเรียนเยอะไป 18ปี อะ แต่จบออกมาไม่ได้อะไร ส่วนตัวผมนะครับ ผมจบ ป.ตรี ที่มหาลัยของรัฐมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของไทย การสอบเข้าแข่งขันสูง มีมาตรฐานการเรียนการสอนที่สูง ติด 1ใน 5ของ ไทยในด้าน วิชาการ มาตรฐาน ป.ตรีของไทย บางที่เรียนๆเล่นๆๆเมาๆ ก็ได้ ป.ตรีมา แค่จ่ายค่าเทอม แต่อีกที่เรียนเลือดตาแทบกระเด็น ก็ ป.ตรี แต่ พอจบออกมา ป.ตรีเท่ากัน .....แต่เวลาไปทำงานถามว่า คนที่ตั้งใจเรียน จะได้ดีกว่าอีกคนไหม ตอบไปอีกว่าไม่แน่.....ครับ เพราะอะไรนั้นหลายท่านคงทราบดีเพราะอะไร ทั้งระบบเพื่อนฝูง ระบบใต้ดิน เยอะแยะ ทั้งหมดนี้แล้วแต่ท่านรัฐ+เอกชนจะบริหารละกานเพราะมันเรื่องของคน อายุ 18+แล้ว ยากไปดัดไม้แก่
แต่ตามหัวข้อนั้นผมอยากเปลี่ยนระบบใหม่ คือ ไม่มีมัธยม ปลายหรือต้น
เอาหลักสูตร ม.ต้น มาบีบเข้าเด็กอายุ 9-12 ขวบ แยกรายวิชาที่มีการเรียนสอนที่สิ้นเปลืองเวลาแต่ไม่ค่อยได้ใช้ในชีวิตประจำวันออก เช่น พุทธ-ไทย ไม่มีอะไร มัวแต่ท่อง คำกลอนคำอะไรไม่รุ สิ่งเหล่านี้ผมเห็นด้วยกับการอนุรักษ์ แต่สมัยนี้เวลามันเร่งรัด ผมเห็นว่าน่าจะจัดเป็นกิจกรรมมากกว่า หลักสูตร ศีล/คำสอนเช่นกัน แยกออกไปเลย
พอเด็ก อายุ 13-15 ผมคิดว่าน่าจะแยกสาขาเด็กตั้งแต่ตอนนี้แหละ คล้ายๆๆกับเรียนระดับ มหาลัย
พอเด็ก อายุ 16-81 ให้เรียนสาขาที่ระดับสูงขึ้น แบบว่า จบมาทำงานได้เลย
รายละเอียดวิชาต่างๆผมว่ามันละเอียดอ่อน ต้องพุดเยอะ แกนๆหลักผมคือ เอาแกนหลักสาขาไปเลย ไม่ควรเรียนรายวิชาแบบสเปะสะปะ ทำให้เด็กเรียนหนักไป ดังนั้นจึงแยกสาขาตั้งแต่อายุ 13ไปเลย ฝึกตั้งแต่เด็ก เรียนสาขาตัวเองตั้งแต่เด็กไปเลยจะได้เก่งๆในสาขาตัวเอง ถ้าจะถามว่ามันจะทำให้เด็กรู้แคบไปไหม ผมยอมรับว่ารู้แคบแต่จะรู้จริง ถ้าจะรู้กว้างแต่ใช้ไม่ได้เลยก็ไม่ดี เพราะสมัยนี้เขาเน้นการทำงานเป้นทีมครับ...
1.ถ้าใครอยากไปวิชาการก็ต่อไป
2.ถ้าใครอยากไปสายอาชีพก็ต่อไป
3.ถ้าใครอยากไปสายกีฬาก็ต่อไป
