ถ้ามองว่าชัยชนะคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ก็ต้อง เฮียมู เข้ามาคุมทีมรับช่วงต่อ
แต่... ชัยชนะที่ได้มาด้วยการทำสงครามข้างสนาม หรือนอกสนามก่อนเตะ (ที่เกินพอดี)
รูปแบบสไตล์การเล่นที่ไม่เน้นสวยงามเน้นแต่ผล
นักเตะปรับตัวเข้าระบบของได้ก็อยู่ เล่นได้แต่ไม่ยอมปรับตัวหาระบบก็นั้งสำรอง
พวกนักเตะเลือดใหม่ที่มองว่าฟุตบอลคือศิลปะอย่าง เอริค คันโตน่า คงจะไม่มีโอกาสได้เห็นในสนาม
สโมสรมันก็มีประวิติที่ควรค่าแก่การจดจำ มีความภูมิใจของนักเตะและแฟนบอล
ซึ่งก็เป็นเสน่ห์อย่างนึงของฟุตบอลคงจะขาดหายไปเยอะ
ก็ยังหวังว่าถึงเวลานั้น เฮียมู จะมองเห็นมากกว่า “การคิดถึงเพียงแค่ชัยชนะ” ได้นะครับ
