โดย framenaldo » เสาร์ มิ.ย. 20, 2009 22:52
ชายแก่วัยเลข ๖๐ คนหนึ่งคุยกับลูกชายคนเดียวที่เพิ่งกลับมาเยี่ยมหลังจากลูกชายแต่งงานและย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี
ชายแก่ : "นั่นอะไรลูก เห็นรางๆ"
ลูกชาย : "อ๋อ วัวน่ะพ่อ"
ผ่านไป ๒-๓ นาที
ชายแก่ : "นั่นอะไรหรือลูก"
ลูกชาย : "วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย"
ผ่านไปอีก ๒-๓ นาที
ชายแก่ : "นั่นอะไรอีกล่ะลูก"
ลูกชาย : เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด "วัวพ่อวัว วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ"
เวลาผ่านไปอีก ๒-๓ นาที
ชายแก่ : "นั่นอะไรลูก"
ลูกชาย : "โอ๊ยย ! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำๆ ซากๆ ผมจะบอกครั้งสุดท้ายแล้วนะว่า วัว"
ผ่านไปอีก ๒-๓ นาที
ชายแก่ : "นั่นอะไรล่ะลูก"
ลูกชาย : "โอ๊ย! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว
แล้วลูกชายก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด
เวลาผ่านไปจวบจนตอนเย็น ได้เวลาอาหารค่ำ เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา ลูกชายจึงเดินไปตามที่ห้อง ณ ที่นั้น เขาได้พบชายแก่คนนั้นนั่งเหม่อลอย ข้างๆ มีไดอารี่เก่าๆเล่มหนึ่ง ที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ เขาถือวิสาสะเข้าไปอ่าน ความว่า...
"...ครั้งหนึ่งเมื่อ ๓๐ ปีมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุดในชีวิต ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง ตอนนั้นลูกชายกำลังอยู่ในวัยน่ารักช่างพูดช่างถามทีเดียว เราพาเขาไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา...ลูกชายถามเราว่า*พ่อ นั่นอะไร* *วัวไงลูก*เราตอบ
เวลาผ่านไปอีกไม่ถึง ๑ นาที ลูกชายก็ถามคำถามเดิมกับเราอีก เราก็ตอบเช่นเดิมอีก
เป็นอย่างนี้อยู่ถึง ๒๕ ครั้ง เราไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิมๆ เหล่านั้น เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจถามเราอย่างไม่เบื่อหน่าย...แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คนสองคนที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม ลูกชายเป็นคนตอบ...เพียง ๕ ครั้ง เท่านั้น ลูกก็ตวาดเรา หาว่าเราเลอะเลือนรังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป..."
ซึ้งคับ รักพ่อมากๆนะ
เครดิต : ผ้ำผฟ.แนท
แก้ไขล่าสุดโดย
framenaldo เมื่อ เสาร์ มิ.ย. 20, 2009 23:12, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง
ซึ้งมากครับ รักพ่อครับ
