ขนมปังแสนอร่อย...

บนโต๊ะอาหารค่ำ ในวันครบรอบแต่งงาน คุณตาบิขนมปังหัวกะโหลกออกเป็นสองส่วน วางส่วนหัวกะโหลกสีน้ำตาลเข้มลงในจานของคุณยาย แล้วตักเนยป้ายลงบนขนมปังนุ่มๆที่เหลือ ก่อนส่งเข้าปากตัวเอง

คุณยายมองการกระทำของคุณตาด้วยสายตาเย็นชาและน้ำตาตกใน

กี่ปีแล้วนะที่ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ ตลอดชั่วชีวิตการแต่งงานที่ผ่านมา ฉันต้องทนกินกะโหลกขนมปังแข็งๆ ในขณะที่เขาคนนั้นๆได้ส่วนที่อ่อนนุ่มอันแสนเอร็ดอร่อยไปเสมอ

นานจนนับปีไม่ถูก...ฉันทนไม่ไหวแล้ว

ดังนั้นคุณยายจึงระเบิดออกมาอย่างเหลืออด
"ทำไมฉันต้องเป็นฝ่ายได้กินกะโหลกแข็งๆ อย่างนี้ ในขณะที่คุณได้กินของอร่อยๆเสมอมา"

คุณตาตะลึงมองคุณยายด้วยความรู้สึกสะเทือนใจยิ่งนัก
"ขอโทษเถิดที่รัก แต่...กะโหลกขนมปังเป็นส่วนที่ผมชอบกินที่สุดมาตั้งแต่เด็กเลยนะ"

ปล.ไม่รู้เคยอ่านรึยัง? แต่อ่านแล้ว :cry:

น่าสงสารคุณตา :llll:

ยังไม่ทันอ่านจบเลยขนลุกเลยวุ้ย นี่หละหนอความรักและการเสียสละ ขอบคุรเจ้าของกระทู้มากๆครับ ทำให้เราคิดถึงคน 2 คนนี้มากเลยอ่ะ ปะป๊ากับมาม๊า

ไม่รู้ว่าคุณยายจะทำหน้ายังไง :oops:

ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอรับ

มีมาฝากเช่นกานนนนนนนน เอามาจากหนังสือการ์ตูน

มีภัตคารลอยน้ำแห่งหนึ่งทำอาหารให้ เรือที่แล่นผ่านไปผ่านมา ได้แวะมาทาน และใช้บริการ เป็นประจำ

วันหนึ่ง มีกลุ่มโจรสลัดขาแดง เข้ามาปล้น เสบียง อาหารจาก ภัตคารแห่งนี้ แต่ ขณะที่ปล้นเสบียง ก็มีพายุพักกระหน่ำจนทั้งเรื่อโจรสลัดและภัตราคารลอยน้ำ แหลกละเอียดกระจัดกระจายไม่เหลือชิ้นดี
หลังจาก พายุ สงบ หัวหน้าโจรสลัดที่ชื่อ ขาแดง กับ เด็กรับใช้ บนภัตคารลอยน้ำ คนหนึ่ง ชื่อ ซันจิ ได้ถูกพัดมาติดยัง แง่งหิน แห่งหนึ่งกลางทะเล

ซันจิ โกรธแค้น โจรสลัดขาแดง มาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้ง 2 ตกลง ห้ามยุ่งเกี่ยวอะไรซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างอยู่ โจรสลัดขาแดง ได้โยนห่อ ผ้าห่อหนึ่ง ให้กับ ซันจิ ส่วนตัวเอง ก็เลือก ห่อใหญ่ไว้กับตัวเอง

..........โจรสลัดขาแดง..............นี่อาหารสำหรับแก

..........ซันจิ..........................อะไรฟะ แกเป็นผู้ใหญ่แท้ๆ แทนที่จะให้เด็กมากกว่า อาหารนั้นแกก็ปล้นมาจากภัตคารของฉันแกยังมาเอาเปรียบ ฉันอีกเหรอ

..........โจรสลัดขาแดง..............ฉันเป็นผู้ใหญ่ ก็ต้องการอาหารมากกว่าเด็กอย่างแก ของแกหนะแค่นั้นก็พอ แกละเลือกกินอย่างไรก็เรื่องของแก แกอย่าคิดว่า จะมีเรื่อแล่นผ่านมาช่วยแก ง่าย ๆ หรอกนะ บางทีก็อาจจะ 20 วัน หรือ ไม่ก็ มากกว่านั้น ถ้าแกฉลาด ใช้หัวหน่อย แกก็อาจจะมีอาหาร กินไป ได้ถึง 30 วัน หรือมากกว่านั้น จนกว่าจะมีเรือแล่นผ่านมาช่วย

ซันจิ ยังโกรธแค้นไม่หาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก็คงทำได้แค่อยู่อย่างนั้น และเฝ้ารอเรือแล่นผ่านมา ไปวัน ๆ 3 วันแรก ซันจิ อดทนไม่ทานอาหาร จะได้เก็บไว้ทานได้หลาย ๆ วัน หลังจากนั้นก็เริ้มทานวันละนิด ละหน่อย และก็อาศัยฝน ที่ตกพอประทัง ทำให้ เหลืออาหารทาได้หลายวัน

20 วันผ่านไป เรือไม่มา อาหารเริ่มลดลงเรื่อย ๆ

30 วันผ่านไป ก็ได้แต่เฝ้า รอให้เรือแล่นผ่านมาช่วย อาหารก็ใกล้จะหมด

50 วันผ่านไป ก็ไม่มีวี่แววเรื่อผ่านมา และอาหารทีพยายามทานอย่างระมัดระวัง ก็ได้หมดลง

ซันจินึกได้ว่า โจรสลัดขาแดง มี ถงอาหาร ถุงใหญ่ คงจะยังไม่หมด จึงคิดจะแอบไป โขมยอาหาร แต่ สภาพของ โจรขาแดง ที่
ซันจิ ได้เห็นนั้น เหมือนคน หมดแรงใกล้จะ หมดลม จึงได้เข้าไปดู

..........ซันจิ......................นิ่แก ทำไมอาหารแกยังเหลือเยอะเหมือนเดิม ทำไมแกเหมือนคนไม่มีแรงขนาดนั้น แกไม่ได้กินอะไรเหรอ อาหารฉันหมดแล้ว ฉันขอแบ่ง อาหารของแกไปกินได้ไหม

..........โจรสลัด ขาแดง..........ก็เอาไปสิ

..........ซันจิ......................จริงนะ ห้ามเอาคืนละ

ซันจิเปิดห่ออาหารด้วยความดีใจและหิว แต่แล้ว ในห่อผ้าใบใหญ่นั้น กลับไม่มีอาหารเลยมีแต่ชิ้นเดียว มีแต่ทอง สมบัติที่ โจรสลัด ขาแดง ปล้น แล้วติดตัวมาแค่นั้น

ซันจิเห็นดังนั้น ก็ตกตะลึง และ ได้เหลือบไปเห็น ขา ของโจรสลัดขาแดง ซึ่งถูกตัด ออกไป เมือได้เห็นดังนี้น ก็ได้แต่ร้องไห้

..........ซันจิ.....................นี่แก ยอมตัดขา ตัวเอง มาทาน แล้วเอาอาหารทั้งหมด มาให้ฉันเหรอ แกทำอย่างนั้นทำไม (ซันจิได้แต่ร้องไห้ ไม่หยุด น้ำตาหลั่งออกมาราวกับน้ำตก ไหลท่วมหน้าและตัวไปหมด) แกบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่า แกเป็นผู้ใหญ่ ต้องกินอาหารมากกว่าเด็กอย่างฉัน แล้วทำไมแกทำอย่างนี้

..........โจรสลัดขาแดง........อย่างน้อย ขาฉันมันก็ ยังพอให้ฉันได้มีชีวิตอยู่จนตอนนี้ได้ น่าอนาถ มีทองอยู่มากมายแต่กลับไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้เลย (โจรสลัดขาแดง พูดไปด้วยน้ำตานองหน้า)

ซันจิ ถึงกับไม่คิดถึงและลืมความแค้นที่ผ่านมาสนิท เค้า เองได้แต่ร้องไห้ไม่หยุด อยู่อย่างนั้นหลายวัน

:cry:

K.H เขียน:ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอรับ

มีมาฝากเช่นกานนนนนนนน เอามาจากหนังสือการ์ตูน

.....มีภัตคารลอยน้ำแห่งหนึ่งทำอาหารให้ เรือที่แล่นผ่านไปผ่านมา ได้แวะมาทาน และใช้บริการ เป็นประจำ

.....วันหนึ่ง มีกลุ่มโจรสลัดขาแดง เข้ามาปล้น เสบียง อาหารจาก ภัตคารแห่งนี้ แต่ ขณะที่ปล้นเสบียง ก็มีพายุพักกระหน่ำจนทั้งเรื่อโจรสลัดและภัตราคารลอยน้ำ แหลกละเอียดกระจัดกระจายไม่เหลือชิ้นดี
หลังจาก พายุ สงบ หัวหน้าโจรสลัดที่ชื่อ ขาแดง กับ เด็กรับใช้ บนภัตคารลอยน้ำ คนหนึ่ง ชื่อ ซันจิ ได้ถูกพัดมาติดยัง แง่งหิน แห่งหนึ่งกลางทะเล

ซันจิ โกรธแค้น โจรสลัดขาแดง มาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้ง 2 ตกลง ห้ามยุ่งเกี่ยวอะไรซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างอยู่ โจรสลัดขาแดง ได้โยนห่อ ผ้าห่อหนึ่ง ให้กับ ซันจิ ส่วนตัวเอง ก็เลือก ห่อใหญ่ไว้กับตัวเอง

..........โจรสลัดขาแดง..............นี่อาหารสำหรับแก

..........ซันจิ..........................อะไรฟะ แกเป็นผู้ใหญ่แท้ๆ แทนที่จะให้เด็กมากกว่า อาหารนั้นแกก็ปล้นมาจากภัตคารของฉันแกยังมาเอาเปรียบ ฉันอีกเหรอ

..........โจรสลัดขาแดง..............ฉันเป็นผู้ใหญ่ ก็ต้องการอาหารมากกว่าเด็กอย่างแก ของแกหนะแค่นั้นก็พอ แกละเลือกกินอย่างไรก็เรื่องของแก แกอย่าคิดว่า จะมีเรื่อแล่นผ่านมาช่วยแก ง่าย ๆ หรอกนะ บางทีก็อาจจะ 20 วัน หรือ ไม่ก็ มากกว่านั้น ถ้าแกฉลาด ใช้หัวหน่อย แกก็อาจจะมีอาหาร กินไป ได้ถึง 30 วัน หรือมากกว่านั้น จนกว่าจะมีเรือแล่นผ่านมาช่วย

ซันจิ ยังโกรธแค้นไม่หาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก็คงทำได้แค่อยู่อย่างนั้น และเฝ้ารอเรือแล่นผ่านมา ไปวัน ๆ 3 วันแรก ซันจิ อดทนไม่ทานอาหาร จะได้เก็บไว้ทานได้หลาย ๆ วัน หลังจากนั้นก็เริ้มทานวันละนิด ละหน่อย และก็อาศัยฝน ที่ตกพอประทัง ทำให้ เหลืออาหารทาได้หลายวัน

20 วันผ่านไป เรือไม่มา อาหารเริ่มลดลงเรื่อย ๆ

30 วันผ่านไป ก็ได้แต่เฝ้า รอให้เรือแล่นผ่านมาช่วย อาหารก็ใกล้จะหมด

50 วันผ่านไป ก็ไม่มีวี่แววเรื่อผ่านมา และอาหารทีพยายามทานอย่างระมัดระวัง ก็ได้หมดลง

ซันจินึกได้ว่า โจรสลัดขาแดง มี ถงอาหาร ถุงใหญ่ คงจะยังไม่หมด จึงคิดจะแอบไป โขมยอาหาร แต่ สภาพของ โจรขาแดง ที่
ซันจิ ได้เห็นนั้น เหมือนคน หมดแรงใกล้จะ หมดลม จึงได้เข้าไปดู

.....ซันจิ......................นิ่แก ทำไมอาหารแกยังเหลือเยอะเหมือนเดิม ทำไมแกเหมือนคนไม่มีแรงขนาดนั้น แกไม่ได้กินอะไรเหรอ อาหารฉันหมดแล้ว ฉันขอแบ่ง อาหารของแกไปกินได้ไหม

.....โจรสลัด ขาแดง..........ก็เอาไปสิ

.....ซันจิ......................จริงนะ ห้ามเอาคืนละ

ซันจิเปิดห่ออาหารด้วยความดีใจและหิว แต่แล้ว ในห่อผ้าใบใหญ่นั้น กลับไม่มีอาหารเลยมีแต่ชิ้นเดียว มีแต่ทอง สมบัติที่ โจรสลัด ขาแดง ปล้น แล้วติดตัวมาแค่นั้น

ซันจิเห็นดังนั้น ก็ตกตะลึง และ ได้เหลือบไปเห็น หา ของโจรสลัดขาแดง ซึ่งถูกตัด ออกไป เมือได้เห็นดังนี้น ก็ได้แต่ร้องไห้

.....ซันจิ.....................นี่แก ยอมตัดขา ตัวเอง มาทาน แล้วเอาอาหารทั้งหมด มาให้ฉันเหรอ แกทำอย่างนั้นทำไม (ซันจิได้แต่ร้องไห้ ไม่หยุด น้ำตาหลั่งออกมาราวกับน้ำตก ไหลท่วมหน้าและตัวไปหมด) แกบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่า แกเป็นผู้ใหญ่ ต้องกินอาหารมากกว่าเด็กอย่างฉัน แล้วทำไมแกทำอย่างนี้

.....โจรสลัดขาแดง........อย่างน้อย ขาฉันมันก็ ยังพอให้ฉันได้มีชีวิตอยู่จนตอนนี้ได้ น่าอนาถ มีทองอยู่มากมายแต่กลับไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้เลย (โจรสลัดขาแดง พูดไปด้วยน้ำตานองหน้า)

....ซันจิ ถึงกับไม่คิดถึงและลืมความแค้นที่ผ่านมาสนิท เค้า เองได้แต่ร้องไห้ไม่หยุด อยู่อย่างนั้นหลายวัน

โอ้ ความหลังของซันจิ ผมอ่านครั้งแรก มีน้ำตาซึมเลยคับ :cry:

ecology เขียน:
K.H เขียน:ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอรับ

มีมาฝากเช่นกานนนนนนนน เอามาจากหนังสือการ์ตูน

.....มีภัตคารลอยน้ำแห่งหนึ่งทำอาหารให้ เรือที่แล่นผ่านไปผ่านมา ได้แวะมาทาน และใช้บริการ เป็นประจำ

.....วันหนึ่ง มีกลุ่มโจรสลัดขาแดง เข้ามาปล้น เสบียง อาหารจาก ภัตคารแห่งนี้ แต่ ขณะที่ปล้นเสบียง ก็มีพายุพักกระหน่ำจนทั้งเรื่อโจรสลัดและภัตราคารลอยน้ำ แหลกละเอียดกระจัดกระจายไม่เหลือชิ้นดี
หลังจาก พายุ สงบ หัวหน้าโจรสลัดที่ชื่อ ขาแดง กับ เด็กรับใช้ บนภัตคารลอยน้ำ คนหนึ่ง ชื่อ ซันจิ ได้ถูกพัดมาติดยัง แง่งหิน แห่งหนึ่งกลางทะเล

ซันจิ โกรธแค้น โจรสลัดขาแดง มาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้ง 2 ตกลง ห้ามยุ่งเกี่ยวอะไรซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างอยู่ โจรสลัดขาแดง ได้โยนห่อ ผ้าห่อหนึ่ง ให้กับ ซันจิ ส่วนตัวเอง ก็เลือก ห่อใหญ่ไว้กับตัวเอง

..........โจรสลัดขาแดง..............นี่อาหารสำหรับแก

..........ซันจิ..........................อะไรฟะ แกเป็นผู้ใหญ่แท้ๆ แทนที่จะให้เด็กมากกว่า อาหารนั้นแกก็ปล้นมาจากภัตคารของฉันแกยังมาเอาเปรียบ ฉันอีกเหรอ

..........โจรสลัดขาแดง..............ฉันเป็นผู้ใหญ่ ก็ต้องการอาหารมากกว่าเด็กอย่างแก ของแกหนะแค่นั้นก็พอ แกละเลือกกินอย่างไรก็เรื่องของแก แกอย่าคิดว่า จะมีเรื่อแล่นผ่านมาช่วยแก ง่าย ๆ หรอกนะ บางทีก็อาจจะ 20 วัน หรือ ไม่ก็ มากกว่านั้น ถ้าแกฉลาด ใช้หัวหน่อย แกก็อาจจะมีอาหาร กินไป ได้ถึง 30 วัน หรือมากกว่านั้น จนกว่าจะมีเรือแล่นผ่านมาช่วย

ซันจิ ยังโกรธแค้นไม่หาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก็คงทำได้แค่อยู่อย่างนั้น และเฝ้ารอเรือแล่นผ่านมา ไปวัน ๆ 3 วันแรก ซันจิ อดทนไม่ทานอาหาร จะได้เก็บไว้ทานได้หลาย ๆ วัน หลังจากนั้นก็เริ้มทานวันละนิด ละหน่อย และก็อาศัยฝน ที่ตกพอประทัง ทำให้ เหลืออาหารทาได้หลายวัน

20 วันผ่านไป เรือไม่มา อาหารเริ่มลดลงเรื่อย ๆ

30 วันผ่านไป ก็ได้แต่เฝ้า รอให้เรือแล่นผ่านมาช่วย อาหารก็ใกล้จะหมด

50 วันผ่านไป ก็ไม่มีวี่แววเรื่อผ่านมา และอาหารทีพยายามทานอย่างระมัดระวัง ก็ได้หมดลง

ซันจินึกได้ว่า โจรสลัดขาแดง มี ถงอาหาร ถุงใหญ่ คงจะยังไม่หมด จึงคิดจะแอบไป โขมยอาหาร แต่ สภาพของ โจรขาแดง ที่
ซันจิ ได้เห็นนั้น เหมือนคน หมดแรงใกล้จะ หมดลม จึงได้เข้าไปดู

.....ซันจิ......................นิ่แก ทำไมอาหารแกยังเหลือเยอะเหมือนเดิม ทำไมแกเหมือนคนไม่มีแรงขนาดนั้น แกไม่ได้กินอะไรเหรอ อาหารฉันหมดแล้ว ฉันขอแบ่ง อาหารของแกไปกินได้ไหม

.....โจรสลัด ขาแดง..........ก็เอาไปสิ

.....ซันจิ......................จริงนะ ห้ามเอาคืนละ

ซันจิเปิดห่ออาหารด้วยความดีใจและหิว แต่แล้ว ในห่อผ้าใบใหญ่นั้น กลับไม่มีอาหารเลยมีแต่ชิ้นเดียว มีแต่ทอง สมบัติที่ โจรสลัด ขาแดง ปล้น แล้วติดตัวมาแค่นั้น

ซันจิเห็นดังนั้น ก็ตกตะลึง และ ได้เหลือบไปเห็น หา ของโจรสลัดขาแดง ซึ่งถูกตัด ออกไป เมือได้เห็นดังนี้น ก็ได้แต่ร้องไห้

.....ซันจิ.....................นี่แก ยอมตัดขา ตัวเอง มาทาน แล้วเอาอาหารทั้งหมด มาให้ฉันเหรอ แกทำอย่างนั้นทำไม (ซันจิได้แต่ร้องไห้ ไม่หยุด น้ำตาหลั่งออกมาราวกับน้ำตก ไหลท่วมหน้าและตัวไปหมด) แกบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่า แกเป็นผู้ใหญ่ ต้องกินอาหารมากกว่าเด็กอย่างฉัน แล้วทำไมแกทำอย่างนี้

.....โจรสลัดขาแดง........อย่างน้อย ขาฉันมันก็ ยังพอให้ฉันได้มีชีวิตอยู่จนตอนนี้ได้ น่าอนาถ มีทองอยู่มากมายแต่กลับไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้เลย (โจรสลัดขาแดง พูดไปด้วยน้ำตานองหน้า)

....ซันจิ ถึงกับไม่คิดถึงและลืมความแค้นที่ผ่านมาสนิท เค้า เองได้แต่ร้องไห้ไม่หยุด อยู่อย่างนั้นหลายวัน

โอ้ ความหลังของซันจิ ผมอ่านครั้งแรก มีน้ำตาซึมเลยคับ