สำหรับผมแล้วทุกช่วงเวลามันมีช่วงเวลาดีๆให้เราอยากหยุดไว้เสมอๆนั่นละครับ
เดี๋ยวเล่าของผมให้อ่านกัน
อนุบาล
ทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าดูงดงามไปเสียหมด
ทำอะไรก็ดูน่ารักเสมอ
ประถม
มีการผจญภัยอันยิ่งใหญ่รอผมอยู่ข้างหน้า
ไม่ว่าการขี่จักรยานออกไปนอกหมู่บ้าน
หรือทอดมันกินกัน
มัธยม(ต้น)
เป็นการเผชิญความท้าทายในตัวเอง
ว่าเราจะมีความกล้าที่จะทำอะไรบ้าง
เราจะตอบโจทย์ชีวิตตัวเองยังไง
มัธยม(ปลาย)
คุณจะรู้ว่าการอยู่เป็นรุ่นไม่สำคัญ
แต่ความสำคัญคือความมัคคีกัน การเข้าใจ
คุยกันได้ สนุก เฮ ฮา มีเรื่องให้คิดเหมือนเราเป็นผู้ใหญ่
เรากำลังพร้อมออกจากกรอบเล็กๆ
คิดแล้วมันก็เร็วจริงๆนั่นละครับ
เวลาไม่เคยรอใคร ผมคิดแบบนี้มาหลายครั้งในช่วง ม ปลาย
เพราะมันเป็นช่วงที่ผมต้องไปจริงๆงั้นหรือ ทั้งๆที่ปากก็บอกอยากออก
แต่ในใจก็ดันอยากอยู่ เรากำลังสนุกกับชีวิต
สำหรับคุณอยู่ ม.3 (เท่านั้นเองสำหรับผม)
จงไปใช้ชีวิตให้สนุกที่สุดเท่าที่ทำได้ในอีก 3 ปีกว่าๆนี้ครับ
ชีวิตมันจะสนุกได้โดยไม่มีอะไรให้เราต้องคิดมากในช่วงเวลานี้
มันอาจมีเรื่องมากมายกระทบจิตใจเรา แต่ไม่ใช่มากจนเกินเราจะทนไม่ได้
อย่าเสียเวลาโดยการเอาไปโกรธใคร ไม่พอใจใคร
อย่าเสียเวลานั่งเล่นอยู่เฉยๆโดยไม่ได้ทำอะไร
ถึงแม้ผมจะทำอยู่ก็ตาม หึหึ
จงยิ้มยอมรับความเป็นไป
เพราะคุณเลือกมันให้เกิดหลังจากนี้ครับ
อย่าอายที่จะต้องสนุก เพราะพอหมดอายก็ทำไม่ได้แล้ว
