รักมาก . . . รักจนไม่รู้ว่า
ผมรักใครมากกว่าใคร ...
รู้แต่ว่าผม ... ไม่สามารถเลือกใคร
เพียงคนหนึ่งคนเดียวได้
ไม่สามารถขาดใครคนหนึ่งคนใดได้
ผู้หญิงคนแรก
เป็นคนที่คอยดูแล เอาใจใส่
ห่วงใยผมเสมอ
ผมรู้ว่าเธอรักผม
มากกว่าชีวิตของเธอเสียอีก
หลายปีมาแล้ว ที่เธอทำงานหนักเพื่อผม
ทำงานหนักยิ่งกว่าคนรับใช้ผมเสียอีก
แม้บางครั้งเธอดูจะจู้จี้ขี้บ่นไปบ้าง . . .
แต่ทั้งหมดทั้งสิ้น
ผมรู้สึกได้ด้วยหัวใจว่า . . .
ผมเป็นคนที่เธอรักที่สุดในโลก
ถึงแม้ว่าในนาทีนี้
เราจะอยู่ห่างไกลกันบ้าง . . .
แต่เธอ . ยังอยู่ในหัวใจของผมเสมอ
ผมยังจำอ้อมกอดอันอบอุ่นของเธอ
สายตาอันอ่อนโยน . . . หัวใจที่พร้อมจะร้องไห้
เมื่อเวลาที่ผมเจ็บปวด
ผู้หญิงคนที่สอง
เป็นคนที่ผมใกล้ชิดที่สุดคนนึง
ในวันนี้ . เธอเป็นกำลังใจให้ผมต่อสู้
เป็นที่ปรึกษา เวลาที่ผมมีปัญหา
เป็นคนที่ผมยอมที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็น. . .
เธอเป็นคนแรกที่จะยื่นมือมาดึงให้ผมลุกขี้นในวันที่ผมพลาดล้มลง
และเมื่อผมเงยหน้ามาสบตากับเธอ
ผมก็จะรู้ในทันทีว่า
ผมจะต้องสู้ต่อไป
ผู้หญิงคนที่สาม
ร่าเริง บริสุทธิ์
ดวงดาอันซุกซนของเธอ
ทำให้ผมมีรอยยิ้มได้เสมอ
แม้ในเวลาที่แสนเหน็ดเหนื่อย
ผมรู้สึกถึงการมีความสุขที่สุดในโลกเมื่อมีเธออยู่ในอ้อมกอด
ผมชอบแอบมองเธอเวลาเธอนอนหลับ
ชอบแอบสูดดมเส้นผมของเธอ กลิ่นยาสระผมจาง
มันทำให้ผมมีความสุขเหลือเกิน
เธอเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกแทบตายเมื่อเห็นเธอเจ็บปวด
คำพูดเพียงคำสองคำของเธอ
สามารถทำให้โลกทั้งโลกสว่างสดใสอย่างไม่น่าเชื่อ
ในความรู้สึกของผม
ผมคงรู้สึกว่า
ผมเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกได้ . . .
ถ้าวันนึงผมกลับมาถึงบ้าน
แล้วพบเธอทั้งสามคน
อยู่ในบ้านผมพร้อม ๆ กัน
ผมคงเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก
ที่ได้ยินเพียงคำพูดบางคำ
จากพวกเธอ
" หิวมั๊ยลูก " ... " เหนื่อยมั๊ยค๊ะที่รัก " .. " หนูคิดถึงพ่อค่ะ "
จาก FW Mail ครับ
</center>
</center>
</center>