ทีมเป็ดน้อยซึ่งเมื่อฤดูกาลก่อนเป็นทีมลุ้นแชมป์อีกทีมหนึ่งมีอันต้องหลุดออกจากบิ๊กโฟร์ไปเป็นบิ๊กเซเว่น
ฤดูกาลแห่งความสุขและความเศร้าเคล้าน้ำตา ตกรอบยูฟ่าแชมเปี้ยนลีกอันน่าเจ็บใจแต่ก็ได้แชมป์ลีกคัพ
ลุ้นกันมาเกือบ 10เดือน เมื่อสิ้นสุดฤดูกาลก็คงต้องไปเชียร์ฟุตบอลโลกกันต่อ วงจรชีวิตคงหนีไม่พ้นเรื่องฟุตบอล
สงสัยชีวิตนี้หายใจเข้าหายใจออกคงมีแต่ฟุตบอล มาเข้าเรื่องการลุ้นแชมป์ดีกว่า ปีศาจสามง่ามเจอกับช่างปั้นหม้อ
ซึ่งเล่นที่โรงละครแห่งความฝัน ทีมของกุนซือหน้าแพนด้าไม่น่าจะพลาด 3 แต้มเพราะจากขุมกำลังที่มีอยู่ในมือ
แทบจะไม่มีนักเตะตัวจริงบาดเจ็บรบกวนเพิ่มเติม นอกจากโอเว่นที่เจ็บยาวอยู่ก่อนแล้ว ความกดดันเพราะต้องเก็บ
3แต้มเท่านั้นอาจจะรบกวนจิตใจของพลพรรคปีศาจแดง แต่ก็มีแรงเชียร์จากแฟนๆที่ช่วยกระตุ้นให้นักเตะเค้นฟอร์มที่
ดีที่สุดออกมาเพื่อทำให้กองเชียร์ในโรงละครแห่งความฝันได้มีความสุขและฉลองชัยในนัดส่งท้ายฤดูกาลที่บ้านของตัวเอง
ส่วนทางฝั่งทีมเมืองหลวง เชลซีเปิดบ้านพบวีแกน สถิติวีแกนเป็นเครื่องการันตีที่ดีเหลือเกิน 9นัดหลังสุดเป็นทีมเยือนไม่ชนะใครเลย
(เฮ้อ...ขอถอนหายใจยาวๆ)แต่อย่างน้อยสิ่งที่กดดันเชลซีคือทางสิงโตน้ำเงินครามต้องเอาชนะให้ได้สถานเดียวเพื่อการันตีความเป็นแชมป์
นั่นคือสิ่งที่จะกดดันให้เชลซีมีโอกาสที่จะสะดุดและทำ3แต้มหลุดมือก็เป็นได้(ถึงแม้จะมีโอกาสน้อยก็ตามที) แต่ถึงยังไงก็จะขอแช่ง
ให้เชลซีไม่ชนะวีแกนและเชียร์ให้ผีแดงชนะสโต๊ค เพื่อที่เราจะได้ฉลองชัยในบ้านตัวเองอย่างสุดเหวี่ง ถึงไม่ได้แชมป์ในฤดูกาลนี้
ก็ยังมีฤดูกาลหน้าให้ลุ้นกันต่อไป ถึงยังไงก็เชียร์ผีแดงตลอดไปและขอร่วมหัวจมท้ายกันตราบชีวิตจะหาไม่
ปิดท้ายด้วยรูปเด็ดประจำกระทู้
รูปนี้ตัดต่อหรือเปล่า ช่วยชมและวิจารณ์ให้หน่อยนะครับ
