"ฟุตบอลอังกฤษบ้าไปแล้ว" บางคนอาจคิดแบบนี้ บ้าบอด้วยนักเตะเห็นแก่ตัว ไร้ความภักดี และเงินที่เฟ้อไปทั่ว ทั้งหมดล้วนเป็นปัจจัยที่ทำให้เกมลูกหนังดูท่าว่าจะเดินทางไปสู่ความดำมืด ในวันสุดท้ายที่บ้าคลั่งของตลาดซื้อขายนักเตะ ฮีโร่หันหลังให้แฟนบอล คนโลภมากผละทิ้งทีม อย่างไร้ซึ่งความสง่างาม เอเยนต์แลบลิ้นลูบปากจากเงินที่สะพัดไปทั่วตลาด นักเตะสั่งจองรถหรูๆ มาขับเล่นโก้ๆ .... แล้วจู่ๆ เมื่อค่ำวันพุธที่แล้ว แกรี่ เนวิลล์ ก็ประกาศเลิกเล่น โดยมีผลทันที
คนๆ เดียวอาจเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยข่าวเลิกเล่นของ เนวิลล์ ก็พอทำให้คนไม่ลืมว่า เกมลูกหนังยังมีมุมมองที่สง่างามอยู่ เพราะตลอด 19 ปี ที่เขาเล่นให้ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เนวิลล์ ยืนหยัดเพื่อทุกอย่างของเกมลูกหนังประเทศนี้ เขายืนหยัดเพื่อความจงรักภักดี ความภักดีต่อทีม และเพื่อนร่วมทีมของเขา เขาเล่นให้ ยูไนเต็ด ทีมเดียว และเขาอยากเล่นให้ ยูไนเต็ด เท่านั้น เขาไม่มีเอเยนต์ ไม่เคยเรียกร้อง และขอเงินเพิ่ม
เวย์น รูนี่ย์ ขู่จะย้ายทีม และมันได้ผล เขาได้สัญญาใหม่ และได้เงินเพิ่ม แต่สิ่งที่เขาต้องชดใช้ก็คือ แฟนบอล "ปีศาจแดง" จะไม่มีวันรักเขาแบบเดิม หรือพูดอีกอย่างคือจะไม่รักเขาแบบที่พวกเขารัก เนวิลล์ แฟนบอลจะไม่คิดกับเขาแบบเดิมอีก เวลา เนวิลล์ จูบตราสโมสรที่อกเสื้อ เขาจูบมันจริงๆ เขาหมายความอย่างนั้นจริงๆ ... เขารักสโมสร และมันไม่ใช่ความรักที่จะเกิดขึ้นก็เมื่อสัญญาใหม่ถูกยื่นมาด้วย
เขาเล่นให้ ยูไนเต็ด ไป 602 นัด ไม่เคยขู่ย้ายทีม ไม่ขอย้ายทีม เขาซาบซึ้งกับการที่ตัวเองได้เล่นให้สโมสร เขาดูแลเพื่อนร่วมทีมราวกับพี่กับน้อง ตอนที่ ริโอ เฟอร์ดินานด์ โดนแบนข้อหาไม่ตรวจโด๊ป เนวิลล์ เชื่อว่ามันเป็นการลงโทษที่ไม่มีความยุติธรรม และแม้รู้ว่างานนี้ต้องเอาตัวเองเข้าแลก เขาก็ขู่ว่าจะนำขบวนทีมชาติอังกฤษสไตรก์ เพื่อสนับสนุนเพื่อนร่วมทีม และมันเป็นการกระทำที่นำมาสู่การโดนเรียกว่า "เร้ด เนฟ" (Red Nev) ในเวลาต่อมา
เนวิลล์ ยังยืนหยัดเพื่อความทุ่มเท และ อุทิศตัว เขามุ่งมั่นเสมอ มาก่อนกลับทีหลัง และแม้ไม่ใช่นักเตะที่มีพรสวรรค์ที่สุด แต่เขาทุ่มเท ทำงานหนัก และกลายเป็นฟูลแบ๊กที่ดีที่สุดในยุคของเขา เขายังยืนหยัดเพื่อความไม่เห็นแก่ตัว เมื่อเขาทำผิดพลาดมากมายในการลงสนามระยะหลังๆ กับ สโต๊ค และ เวสต์บรอมวิช เขารู้ทันทีว่าเวลาของเขาหมดแล้ว แทนที่จะยื้อรอเวลาสรรเสริญครั้งสุดท้ายต่อหน้าแฟนบอลที่รัก และบูชาเขาใน โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด ....เขาเลิกทันที
เขายังยืดหยัดในเรื่องของความเคารพต่อสาธารณะ เขาไม่เคยทะเลาะวิวาท หรือเป็นพวกชอบปาร์ตี้ ไม่เคยมีภาพเขาโต๋เต๋ออกจากคลับตอน 6 โมงเช้า และแม้จะโดน ริโอ เฟอร์ดินานด์ แอบบันทึกภาพ และปรากฎตัวอยู่ในวีดีโอล้อเลียนขำๆ ฟุตบอลโลก ปี 2006 เขาก็ยังปฏิเสธเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่ขอลายเซ็นต์เขา แลกกับการไม่โดนใบสั่งข้อหาขับรถเร็วเกินกำหนด "คุณซื้อผมไม่ได้" เขาบอกตำรวจไปแบบนั้น
เขายังยืนหยัดเพื่อความยอดเยี่ยมด้วย เขาคว้าแชมป์ยุโรปปี 1999 เขาคว้าแชมป์ลีก 8 สมัย ติดทีมชาติ 85 นัด เล่นฟุตบอลโลก 2 สมัย เขายืนหยัดแทนสิ่งต่างๆ ที่คนพูดกันอย่างผิดๆ ว่ามันหายไปจากเกมลูกหนังแล้ว เขาพิสูจน์ให้เห็นว่า ยังมีนักฟุตบอลเยอะแยะที่เราสามารถจิ้มเลือกบอกกับเด็กๆ ของเราได้อย่างเต็มปากว่า นี่แหละคือฮีโร่ เขาพิสูจน์เรื่องนั้น ท่ามกลางความไร้สาระต่างๆ ยังมีนักเตะอีกหลายคน ที่เป็นของจริงในเกมฟุตบอล ยังมีอีกหลายคนที่สำหรับพวกเขาแล้ว เงินไม่ได้สำคัญที่สุด
ทั้งหมดที่กล่าวมาอาจยกไปอ้างถึง ฟิล น้องชายของเขาได้เช่นกัน ในฐานะมืออาชีพ ที่ไม่เห็นแก่ตัว เขาเป็นกัปตันทีมเอฟเวอร์ตัน และมีข่าวกับ สเปอร์ส ซึ่งในวัย 34 ปี ข้อเสนอนี้มันน่าจะทำให้เขาอู้ฟู่ อยู่สบาย ทั้งยังมีโอกาสเล่น แชมเปี้ยนส์ ลีก ด้วย และเพียงแค่เขาออกตัว รับลูก สักหน่อย ข้อเสนอของ สเปอร์ส ก็คงจะประสบความสำเร็จ แต่ ฟิล เคารพแฟนบอล, เคารพผู้จัดการทีม ดังนั้นเมื่อทุกอย่างล่มสลาย ฟิล ยอมรับมันอย่างไร้ซึ่งอาการโวยวายใดๆ พวกเขาสองพี่น้อง ให้ความสำคัญกับทีมมากกว่าตัวเอง
ดังนั้นเมื่อ แกรี่ เนวิลล์ ตัดสินใจตั้งแต่ 2 อาทิตย์ก่อนว่าเขาจะเลิกเล่น แผนการเริ่มแรกของเขาคือไม่อยากทำในอาทิตย์นี้ เพราะเกรงว่าจะกระทบต่อการเตรียมทีมของทีมชาติอังกฤษ ที่จะอุ่นเครื่องกับ เดนมาร์ก วันพุธนี้ (9 ก.พ.) แต่อันนี้เขาคิดผิด เพราะการประกาศเลิกเล่นของเขาคงไม่มีช่วงไหนจะเหมาะไปกว่าตอนนี้อีกแล้ว .... เมื่อเราคิดว่าฟุตบอลอังกฤษ กำลังจะสูญหายไปจากสิ่งยั่วยวนต่างๆ เขามาช่วยย้ำเตือนเราว่า ... มันยังหายไปไม่หมด
(Part One) : Look Back To Best Moments
Q - คุณทำเอาหลายๆ คนเซอร์ไพรส์ ช่วยเล่าถึงที่มาที่ไปของการประกาศเลิกเล่นให้เราฟังหน่อยได้มั้ย ?
Gary Neville - มันไม่ได้เกิดขึ้นวันนั้น เรื่องแบบนี้มันมาแบบกะทันหันไม่ได้หรอก มันเป็นการผสมผสานของเหตุการณ์ต่างๆ ตลอดไม่กี่เดือนที่ผ่านมา และผมรู้ตั้งแต่คุยกับผู้จัดการทีมหลายสัปดาห์ก่อน คุณไม่มีทางทำอะไรแบบนี้ได้ในเวลารวดเร็วหรอก ผมหายหน้าไป 1 อาทิตย์ และกลับมาก็ยังได้บทสรุปแบบบเดิมๆ มันก็แค่ความรู้สึกว่ามันถึงเวลาแล้ว เวลาของผมมันหมดแล้ว เมื่อเวลาคุณหมด มันก็หมด
Q - คุณจะเล่นไปจนจบฤดูกาลก็ได้ ทำไมถึงหยุดเล่นกลางคัน ?
GN - บางครั้งคุณก็ทำอะไรตามสัญชาติญาณ ผมเป็นคนแบบนั้น ผมรู้สึกว่ามันถึงเวลา จากการได้คุยกับผู้จัดการทีม ผมจะอยู่กับทีมไปจนจบซีซั่น แต่คงไม่อยู่ในระดับที่ผมทำมา 19-20 ปี ผมอาจจะไปทำงานกับนักเตะดาวรุ่ง แต่ผมจะอยู่กับทีมไปจนจบซีซั่น ผมเล่นนัดล่าสุดกับ เวสต์บรอมฯ และผมได้บทสรุปอย่างรวดเร็วไม่นานหลังจากนั้นว่า ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ และเวลาของผมมันหหมดแล้ว ผมไม่อยากยื้อมันไปอีก 4 เดือน ในใจผมแล้ว มันแค่ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ผมรู้สึกแบบนั้น สำหรับผู้จัดการทีม สโมสร และทุกอย่างที่พวกเขาทำให้ผม พวกเขาเองก็ควรรู้เช่นกัน พวกเขารอมรับและสนับสนุนการตัดสินใจของผม
Q - งั้นแสดงว่าคุณตัดสินใจได้หลังเกมกับ เวสต์บรอมฯ วันปีใหม่ ?
GN - มันไม่ใช่หลังเกม ระหว่างเกมต่างหาก (หัวเราะ) ไม่หรอก มันน่าจะหลังจากนั้นราวๆ 1 เดือน หรือประมาณนั้น คุณไม่เลิกเล่นหลังเกมแย่ๆ นัดเดียวหรอก และตลอด 20 ปีมานี้ผมมีเกมแย่ๆ มากพอจะให้คิดถึงเรื่องเลิกเล่นซะด้วย ! จากที่ผมรู้สึก การบาดเจ็บนิดๆ หน่อยๆ ตอนต้นซีซั่น หัวจิตหัวใจของคุณเวลาอยู่กับทีมๆ นี้คือ กลับมาเล่นใหม่ให้ได้ แต่คุณมีความรู้สึกผุดขึ้นในใจว่า คุณคงจะทำไม่ได้อีก และผมมาถึงเวลาๆ นั้นแล้ว ยังมีความจริงเกี่ยวกับการถูกใช้งานในฐานะนักเตะของทีมด้วย ในช่วง 2 ซีซั่นที่ผ่านมา ผมคิดว่าน่าจะได้เล่นสักซีซั่นละ 25-30 เกม และมันมีเกม หรือหลายๆ เกมที่ผมรู้สึกว่าผมช่วยทีมได้ เมื่อไหร่ที่คุณไม่รู้สึกแบบนั้น คุณก็รู้ดีแก่ใจเลยว่า มันไม่ใช่แล้ว คุณไม่อยากเป็นแค่ผู้โดยสารหรอก
Q - คุณไม่อยากเลิกเล่นตอนจบซีซั่น ได้ชูถ้วยแชมป์เหรอ นี่เป็นการอำลาอย่างเงียบๆ เลยนะ ?
GN - ผมไม่คิดว่า มันการอำลาแบบเงียบๆ คุณสามารถเขียนสคริปต์หนังได้ แต่ความจริงคือชีวิตมันไม่ได้เป็นแบบบนั้น ในโลกอุดมคติผมอยากเลิกเล่นโดยได้ชูถ้วยแชมป์ตอนจบซีซั่น แต่มันไม่ใช่ความจริง ไม่ใช่ชีวิตจริง สิ่งต่างๆ ในชีวิตคุณเกิดขึ้นในช่วงที่คุณปรารถนาไม่อยากให้มันเกิด แต่ผมไม่สามารถมองย้อนกลับไป และเชื่อว่ามันเป็นวิธีการเลิกเล่นที่แย่ได้ หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง มันก็เป็นอย่างที่มันเป็นนั่นแหละ
Q - คุณปรึกษาใครตอนตัดสินใจได้แบบนี้ ?
GN - ผมไม่ได้ปรึกษาใครเลย ผมตัดสินใจของผมเอง ผมคุยกับแม่, พ่อ และภรรยา แต่ผมตัดสินใจไปแล้ว พวกเขาเองก็ไม่ได้พยายามเปลี่ยนใจผมนะ พวกเขารู้จักผมดี พวกเขารู้ว่าผมเป็นยังไง ตลอด 20 ปีที่ผมอยู่กับทีม เมื่อไฟมันมอด คุณรู้แล้วว่ามีอะไรไม่ถูก คุณห่อเหี่ยวจากอาการบาดเจ็บ พวกเขาจึงรู้กรอบความคิดคุณ มันไม่ใช่เรื่องที่ว่าจะไปปรึกษาพวกเขา มันเหมือนการพูดคุยกัน และบอกให้พวกเขาฟัง จากที่รู้จักผม พวกเขาจึงยอมรับ พวกเขาอาจจะผิดหวังนิดหน่อย มันไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากให้ลูกชาย หรือ สามีของคุณเจอ แต่นี่แหละชีวิต
Q - แล้วเจ้านายบอกอะไรกับคุณ ?
GN - เขาโอเคนะ ตอนแรกเขาบอกให้ผมกลับไปคิดดูอีกที มันไม่ใช่สิ่งที่คุณตัดสินใจแบบชุ่ยๆ ได้ เขาสนับสนุนผม และปฏิบัติกับผมอย่างดีเยี่ยมมาก มันแค่ถึงเวลาแล้ว นักเตะเก่งกว่าผมเยอะแยะจากทีมไปแล้ว นักเตะที่ยิ่งใหญ่กว่าผมอีก นี่จึงไม่ได้ทำให้โลกแตกเลย มันเป็นเรื่องใหญ่ของผม แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือทีมกำลังเล่นดี เรานำ 5 แต้มในตำแหน่งจ่าฝูง (ตอนนั้น) และผมหวังจริงๆ ว่าเราจะคว้าแชมป์มาครอง
Q - คุณคุยกับเพื่อนร่วมทีมหรือเปล่า ?
GN - ผมคุยกับ พอล (สโคลส์) และ ไรอัน (กิ๊กส์) พวกเขาน่าจะรู้ตั้งแต่ 2-3 สัปดาห์ก่อน เราเล่นฟุตบอลด้วยกันมา 25 ปี ผมรู้จัก สโคลซี่ ตั้งแต่ผมอายุ 12 และรู้จัก กิ๊กซี่ ตอนผมอายุ 14 ปี ผมจึงคุยกับพวกเขา พวกเขาผ่านทุกอย่างมากับผม ถึงพวกเขาจะอยู่ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง พวกเขาทั้ง 2 คนเป็นนักฟุตบอลที่น่าเหลือเชื่อ และตอนนี้ก็ยังเล่นได้อย่างโดดเด่น ยังเป็นนักเตะที่ดีที่สุดในพรีเมียร์ลีก ส่วน ยูไนเต็ด นี่ไม่ต้องพูดถึง ผมหวังว่าจะได้ดูพวกเขาเล่นต่อไปอีกสัก 2-3 ปี
Q - คุณมา ยูไนเต็ด ทุกวันตลอด 20 ปี ซ้อมและเล่น คุณรับมือกับการไม่ได้ทำอะไรบบนั้นอย่างกะทันหันอย่างไร ชีวิตมันเปลี่ยนแปลงไปหมดเลยนะ
GN - ใช่ แต่มันก็ไม่ได้ปัจจุบันทันด่วนหรอก จากสิ่งที่เกิดขึ้น 2-3 ปีที่ผ่านมา คุณยอมรับแล้วว่าอาชีพของคุณกำลังจะมาถึงปลายทาง มันอาจเกิดขึ้นตั้งแต่จบซีซั่นที่แล้วก็ได้ สโมสรติดต่อผมช่วงไม่กี่สัปดาห์ก่อนจบฤดูกาลเท่านั้น และผมค่อนข้างสบายๆ ตอนนั้นผมรู้สึกจริงๆ ว่าผมกำลังเล่นช่วงไม่กี่เดือนสุดท้ายกับทีม ผมเตรียมพร้อมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่แล้วสโมสรก็โทรศัพท์มาหาผม และ เดวิด กิลล์ ถามผมเรื่องต่อสัญญาอีกปี แล้วคุณจะปฏิเสธได้ยังไง ความคิดผมคือ - นายคือ แกรี่ เนวิลล์ และนายเล่นเพื่อ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด นั่นคือสิ่งที่นายทำ - ผมเชียร์ทีมมาตลอดชีวิต และใครก็ตามที่อยู่ในสถานการณ์แบบผม จะไม่ปฏิเสธ ผมซ้อมหนัก 4 อาทิตย์เพื่อเตรียมพร้อมซีซั่นที่หนักหนาอีก 1 ฤดูกาล แล้วผมก็เจ็บน่องตั้งแต่ปรี-ซีซั่นวันแรก และพักไป 4 อาทิตย์ จากนั้นผมกลับมาอยู่ในสภาพที่ผมคิดว่า ฟิตพอที่จะซ้อม แต่ไม่ได้เล่น แล้วผมก็เจ็บข้อเท้าในเดือนตุลาคม ทั้งที่ผมหายเจ็บมาตั้งแต่ 4 ปีก่อน ผมไม่มีปัญหาข้อเท้าเลย และไม่เคยสร้างปัญหาให้ผมเลย แต่ตอนนั้นที่คุณบอกว่า - พอก็คือพอ - คุณมาถึงจุดๆ นั้น
(Part Two) : Pride Of Career
Q - ตอนคุณมาร่วมทีมยูไนเต็ด ทีมที่คุณตามเชียร์ คุณนึกภาพออกมามั้ยคุณจะเล่นให้ทีมมากถึง 600 เกม ?
GN - ไม่เลย ตอนที่มาร่วมทีมผมมีความสุขแล้วหากได้เล่นสัก 10 นัด ถ้าคุณบอกว่าผมจะได้เล่น 600 นัดที่นี่ ผมคงบอกว่า - ไม่มีทาง - ผมคิดว่าคงมีไม่กี่คนหรอกที่จะพูดแบบนั้นตอนผมมาร่วมทีมครั้งแรก ผมอยู่ศูนย์เยาวชนมาตั้งแต่อายุ 11 และผมเห็นนักเตะเก่งๆ หลายคน ทั้ง เบน ธอร์นลี่ย์, เดวิด เบ็คแฮม, พอล สโคลส์, ไรอัน กิ๊กส์, นิคกี้ บัตต์, คริส แคสเปอร์, คีธ กิลเลสพี พวกนี้เก่งๆ กันทั้งนั้น ผมมองไปรอบๆ และคิดกับตัวเองว่า - นี่เราจะเก่งสู้พวกนี้ได้มั้ย - ผมรู้ว่าผมสุ้พวกเขาไม่ได้ แต่เราลุยมาด้วยกัน พวกเรามีความเชื่อมั่น มีความปรารถนาที่จะเล่นให้ ยูไนเต็ด เราอยากทำมันให้ได้ และเราเชื่อฟังโค้ชเป็นอย่างดี เรามีโค้ชเก่งๆ อย่าง อีริค แฮร์ริสัน, น็อบบี้ สไตล์ และ ไบรอัน คิดด์ เราเป็นหนี้พวกเขาเยอะ พวกเขาสั่งสอนเรา เราก็แค่ลงไปเล่น และทำแบบที่พวกเขาบอก เราเชื่อในหลักการที่พวกเขาสั่งสอนเรา จากนั้นก็ผู้จัดการทีม ที่มาอยู่กับทีมได้ 6-7 ปีแล้ว เขามีเป้าหมายในการที่จะดึงนักเตะเยาวชนขึ้นมา เขาให้โอกาสเรา มันเป็นสิ่งที่คุณคงจินตนาการไม่ออกหรอก แต่มันเป็นจริง และพอคุณอยู่ในนั้น คุณคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นไปตลอดกาล คุณชอบมัน มันสุดยอด มันมีขึ้นมีลง แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่วิเศษ และประสบการณ์ที่ผมได้รับมันช่างน่าเหลือเชื่อ สิ่งที่ดีที่สุดคงเป็นความสัมพันธ์ที่ผมมีกับผู้คนที่นั่น มันคือมตรภาพที่ยิ่งใหญ่จากการที่ผมไปทำงานทุกวัน หลายๆ คนในประเทศนี้ทำงาน และพวกเขาไม่มีความสุข ผมโชคดีที่มีความสุขกับทุกอย่างตลอด 20 ปีมานี้ ผมโชคดีมากที่ได้อยู่ในจุดนั้น
Q - คุณรู้บ้างมั้ยว่า "คลาสส์ ออฟ 92" จะเป็นกลุ่มนักเตะที่ยอดเยี่ยม ?
GN - ตอนเราอายุ 16-17 ปีผมก็ไม่คิดหรอก พออายุ 18 ปีมันมีตัวบ่งชี้อยู่ 1-2 อย่าง ไบรอัน ร็อบสัน พูดอย่างเปิดเผยว่า เขาจะแปลกใจมากถ้าหากพวกเราไม่ได้เป็นนักเตะระดับหัวแถว จากนั้นเจ้านายก็ให้เราเล่นนัดแรก ดึงเรามาเล่นทีมชุดใหญ่ พาเราเดินทางไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในการเล่นฟุตบอลยุโรป อีริค แฮร์ริสัน บอกเราว่า เราได้โอกาสแล้ว และมันทำให้คุณมีความมั่นใจ ความมั่นใจสุดๆ เกิดขึ้นเมื่อคุณได้ซ้อมกับทีมชุดใหญ่ และคุณเข้าใจว่าคุณสามารถสู้ในเกมระดับนั้นได้ เพราะคุณต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ตลลอดเวลา แต่ครั้งแรกที่คุณเล่นทีมชุดยู-17 คุณไม่รู้อะไรเลย พอเราอายุ 18 ปี และมีคน 1,500 คนมาดูเราตอนเช้าในทีมเอ และมีทีมชุดใหญ่ดูอยู่ข้างหลัง ความคิดของคุณคือ - มันต้องมีอะไรสักอย่างถูกต้องที่นี่ - ผมว่าเรามีเกมฟุตบอลที่วิเศษ ถ้าหากคุณเอาเอาตัวเลขทั้งหมดมารวมกัน ทั้งจำนวนที่เล่นทีมชาติ จำนวนเกมที่ลงสนาม และ เหรียญรางวัลจากทีมเยาวชนชุดนั้น ผู้คนพูดถึง ร็อบบี้ ซาเวจ แต่เขาเป็นคนหนึ่งที่ควรภูมิใจ ความมุ่งมั่น และ แรงปรารถนา ที่ยั่วโมโหผู้คน แต่มันจากทีมเยาวชนชุดนั้นที่เขายังเล่นฟุตบอลอยู่ในวัย 35-36 ปี คีธ กิลเลสพี ก็ยังเล่นอยู่เหมือนกัน
Q - แล้วมันถึงจุดสิ้นสุดยุคแห่งความรู้สึกนั้นหรือยัง ?
GN - ผมไม่รู้ เหมือนกัน คุณคิดแค่ว่ายุคใหม่เริ่มต้นแล้ว ข้างล่างของเรามีชั้นอยู่ข้างใต้ ตอน เดนิส เออร์วิน และ รอย คีน ออกไป มันก็มีความรู้สึกว่าถึงจุดสิ้นสุดแห่งยุคแล้ว จากนั้นผม, กิ๊กซี่, สโคลซี่ และ เอ็ดวิน ก็พาทีมไปสู่ชั้นต่อไป ตอนนี้ ข้างล่างของเรามี เนมานย่า วิดิช, ริโอ เฟอร์ดินานด์, ดาร์เรน เฟล็ทเชอร์, ไมเคิ่ล คาร์ริค, จอห์น โอเช และ เวย์น รูนี่ย์ อยู่ พวกเขาจะก้าวขึ้นมา สายพานไม่มีช่องว่าง ผู้จัดการทีมสร้างทีมที่มีหลายๆ ชั้น ด้วยประสบการณ์ตั้งแต่นักเตะอายุ 17 ปี ไปจนถึงนักเตะประสบการณ์อายุ 37 ปี เมื่อคนเก่าถึงเวลาเลิกเล่น คนอื่นก็ก้าวขึ้นมา และพวกเขาจะกลายเป็นนักเตะที่มีประสบการณ์ ตอน รอย ย้ายออกไป คุณคิดว่าเราคงไม่มีทางทดแทนคาแรคเตอร์ และนักเตะแบบนั้นได้ แต่มันเกิดขึ้นในทางที่แตกต่างไป คุณไม่มีทางทดแทนกันแบบตัวต่อตัว แต่คุณชดเชยมันในทางที่แตกต่างไป และมันจะเกิดขึ้นอีกเมื่อ สโคลส์ และ กิ๊กส์ ออกไป ผมไม่รู้จริงๆ ว่าคุณจะทดแทนนักเตะทั้ง 2 คนนั้นได้ยังไง มันยากมาก พวกเขาเป็นนักเตะพิเศษ ผู้จัดการทีมก็ด้วย แต่สโมสรจะดำเนินต่อไป มันเป็นแบบนี้ตลอดประวัติศาสตร์ของเรา นักเตะคนอื่นจะก้าวขึ้นมารับผิดชอบแทน ผมเชื่อแแบบนั้น มันต้องเป็นแบบนั้น เพราะสโมสรต้องประสบความสำเร็จ
Q - คุณจำเกมนัดแรกที่เล่นกับ ตอร์ปิโด มอสโก ปี 1992 ได้มั้ย ?
GN - ผมจำได้นิดหน่อย ผมได้เล่นสัก 3 นาทีเท่านั้นมั้ง แทบไม่โดนบอลเลย ผมคิดว่าผมได้ทุ่ม มันเป็นช่วงเวลาพิเศษของผมที่ได้เล่นนัดแรก นั่นน่าจะเป็นช่วงเวลาที่พิเศษที่สุดของผม เพราะการเล่นให้ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ใน โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด คือสิ่งที่ผมใฝ่ฝัน ดังนั้นการได้เล่น แม้จะแค่ 3 นาทีก็เถอะ ยังไงคุณก็เอามันไปจากผมไม่ได้ นั่นน่าจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว เพราะพอคุณได้เล่น คุณจะไม่อยากสูญเสียมันไป คุณได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้น อะดรีนาลีน และเสียงอื้ออึง ไม่มีอะไรที่จะให้คุณแบบนี้ได้
Q - จากแชมป์ทั้งหมดที่ได้มา คุณมีไฮไลท์อะไรมั้ย ?
GN - มันก็คงเป็น ช่วงเวลาไม่กี่นาทีสุดท้ายที่ บาร์เซโลน่า ที่เราชนะ และได้ 3 แชมป์ ต้องอันนี้แหละ คุณบรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลย คุณสรรหาคำพูดอะไรมาบรรยายก็ไม่ได้ นี่ต้องเป็นไฮไลท์แบบแน่ๆ แต่มันก็มีช่วงเวลาน่าเหลือเชื่ออื่นๆ ด้วย เราไม่ได้แชมป์มา 3 ปี และทวงมาคืนได้ในปี 2006-07 ค่ำคืนแห่งการคว้าแชมป์ การลงสนามกับเพื่อนๆ ค่ำคืนเหล่านี้ล้วนเป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตคุณ คุณหาอะไรมาทดแทนมันไม่ได้เลย
Q - ไรอัน กิ๊กส์ บอกว่า สิ่งที่กระตุ้นเขาคือความผิดหวัง มากกว่าสำเร็จ คุณมองเรื่องนี้ยังไง ?
GN - บางครั้งมัน เป็นเรื่องของความผิดหวัง เกมที่ วาสโก ดา กาม่า ปี 2000, เมน โร้ด ปี 2002 หรือปีที่แล้วกับ ลีดส์ ทั้งหมดคือหายนะ ช่วงเวลานั้นมันโดดเด่นขึ้นมา คุณจำได้ว่าตัวเองรู้สึกแย่อย่างไร แต่มันเป็นประสบการณ์ คุณไม่มีทางมีอาชีพใน แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ได้ หากปราศจากการเผชิญหน้ากับความผิดหวังในระดับหนึ่ง มันเป็นของมันแบบนี้ ทั้งที่ โมนาโก, ดอร์ทมุนด์, เลเวอร์คูเซ่น ทั้งหมดเลย คุณอาจเตะตัวเองไปตลอดกาล แต่ความจริงคือ มีทีมเดียวที่จะได้แชมป์ การขึ้นๆ ลงๆ เป็นส่วนหนึ่งในการเดินทาง 20 ปี มันก็เหมือนการแต่งงานนั่นแหละ !
(Final Part) : Salutes The Boss
Q - คุณมีอะไรอยากพูดถึง เซอร์ อเล็กซ์ และอิทธิพลของเขาบ้าง ?
GN - เขาจะได้รับ จดจำในฐานะผู้จัดการทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุด สำหรับผมแล้ว การได้เล่นกับเขานานขนาดนี้นับเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ เขาเป็นคนให้โอกาสผม เขาบอกเสมอว่าจะให้โอกาสเราถ้าเราดีพอ เขาให้โอกาสนักเตะเสมอ ผมเป็นหนี้เขาทุกอย่าง เขามีวิสัยทัศน์แบบ เซอร์ แม็ต์ บัสบี้ เมื่อ 50 ปีที่แล้ว ดึงนักเตะเยาวชนขึ้นมา เด็กท้องถิ่นที่รักสโมสร มีใจให้สโมสร เขาจะขัดเกลานักเตะเหล่านี้ให้เป็นนักเตะแบบที่เขาอยากให้เป็น คุณไม่มีทางเอาอะไรมาทดแทนสิ่งที่นักเตะท้องถิ่นมีได้ แต่เราต้องการทักษะอื่นๆ ด้วย ดังนั้นจึงต้องมีนักเตะต่างชาติมาเพื่อเติมเต็ม นักเตะท้องถิ่นคือรากฐาน นี่คือทีมของเรา คุณขัดเกลานักเตะเหล่านี้มาสู่ความเป็นนักเตะ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
Q - ตลอด 20 ปีมานี้ คุณบอกได้มั้ยว่าทีมชุดไหนคือทีมที่ดีที่สุดที่คุณเล่นด้วย ?
GN - ทีมปี 1994 ทั้งพลัง, ความแข็งแกร่ง และร่างกาย ของทีมชุดนั้นมันน่าเหลือเชื่อ แล้วก็ทีมปี 1999 และแน่นอนว่าทีมปี 2006-07 ในยุคที่ โรนัลโด้ และ รูนี่ย์ เติบโต และ วิดิช กับ เอวร่า ปักหลักในทีมได้ นั่นเป็นช่วงเวลา 6-8 เดือนที่พิเศษจริงๆ ผมบาดเจ็บช่วงท้ายซีซั่น แต่ผมคิดว่าเราสุดยอดมาก และผมไม่แปลกใจเลยที่ทีมก้าวไปคว้าแชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ ได้ในเวลาต่อไป มันน่าจะเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่สุด นี่คือ 3 ทีมที่เด่นที่สุด ถ้าในแง่ความสำเร็จแล้ว คุณคงต้องบอกว่าทีมปี 1999
Q - คุณเอ่ยถึงอาการบาดเจ็บปี 2007 ในเกมกับ โบลตัน คุณพักไปนาน นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของจุดจบหรือเปล่า ?
GN - คุณคงต้องบอกว่าใช่ ผมจับบอลไม่ดี และ แกรี่ สปีด อัดผม ซึ่งผมก็ทำใส่เขาในตตำแหน่งเดียวกัน ! ผมหายหน้าไป 12 เดือน อาการเจ็บข้อเท้าน่าจะ 5-6 เดือน จากนั้นผมก็เจ็บโน่นเจ็บนี่ การหายหน้าไปเป็นปีในวัยปูนนี้ ฟุตบอลมันไปเร็วจริงๆ ในช่วงเวลานั้น โรนัลโด้, รูนี่ย์ และนักเตะอย่าง ราฟาเอล ก้าวขึ้นมา และทีมก็เดินหน้ากันต่อ คุณกลับมาได้ และคุณเริ่มคุ้นเคยอีกครั้ง ในช่วง 2 ซีซั่นต่อมา ผมคิดว่าได้เล่นซีซั่นละ 25-30 เกม แต่คุณถูกใช้งานน้อยลง นั่นเกิดขึ้นกับนักเตะอายุเยอะ แต่ผมก็ยังได้เล่นสม่ำเสมอ การได้เล่นสม่ำเสมอนำมาซึ่งความมั่นใจ และความฟิต แต่เพราะการก้าวขึ้นมาของนักเตะคนอื่นๆ และผมเจ็บออดๆ แอดๆ 3 อาทิตย์บ้าง 4 อาทิตย์บ้าง คุณจึงอาจบอกได้ว่านั่นเป็นจุดเริ่มต้นของจุดจบ ถึงผมจะมีความสุขกับซีซั่นก่อน และซีซั่นก่อนหน้านั้นก็ตาม
Q - คุณได้เล่นกับนักเตะที่น่าเหลือเชื่อหลายคน คงยากมากที่จะให้บอกว่าใครเก่งที่สุด ?
GN - มันก็ยาก จริงๆ ตอนนี้ 2 คนยังเล่นอยู่เลย กิ๊กซี่ กับ สโคลซี่ คุณจะแยกพวกเขายังไง ? จากนั้นคุณก็พูดถึงนักเตะที่มีอิทธิพลสูงสุด อย่าง รอย คีน และ ไบรอัน ร็อบสัน จากนั้นก็ คริสเตียโน่ โรนัลโด้ ใน 2 ซีซั่นนั้น ระดับฟอร์มการเล่นของเขามันน่าเหลือเชื่อ อีริค คันโตน่า ในซีซั่นที่เราได้ดับเบิ้ลแชมป์ และตอนที่เขากลับมาจากโดนแบน เขายิงไป 6-7 นัดติดต่อกัน แล้วยังมี ปีเตอร์ ชไมเคิ่ล อีก มันยากมากที่จะให้เลือกว่าใคร ผมคิดถึงพวกเขา พัลลี่, ยาป สตัม, เบ็คส์ ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เล่นกับนักเตะที่ยิ่งใหญ่มากมาย
Q - มีคนบอกว่า มีนักเตะที่มีพรสวรรค์โดยธรรมชาติมากมาย แต่คุณใช้ทุกๆ พรสวรรค์ที่มี และพลังจากแรงใจแห่งความมุ่งมั่น สร้างเส้นทางนักเตะที่ประสบความสำเร็จขึ้นมา
GN - นี่คุณพยายาม จะสุภาพใช่มั้ย ? (หัวเราะ) ก็แฟร์อยู่หากจะบอกว่าผมพึ่งพาความสามารถที่ไม่ใช่เทคนิค หรือ ทักษะโดยธรรมชาติ พาตัวเองมาอยู่ในจุดที่อยู่ ผมคิดว่ามันมีองค์ประกอบของความสามารถที่ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนในสนาม และในเชิงร่างกาย ผมสามารถวิ่งขึ้น-ลงไปทั้งวัน ทางใจผมทำทุกอย่างเพื่อให้ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ชนะ ผมมีความมุ่งมั่นที่จะชนะ ทำให้มั่นใจว่าเราจะชนะ และประสบความสำเร็จ นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมมี ความฟิต และบุคลิกที่เข้มแข็ง มันต้องใช้ตัวตนทั้งหมด นักเตะบางคนอาจเล่นตกลง 3 เปอร์เซ็นต์ แต่ยังเล่นได้ แต่ผม หากไม่ 100 เปอร์เซ็นต์ ก็ไม่มีอะไรเลย ไม่มีระหว่างกลาง พูดกันตรงๆ คือถ้าหากน้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์เมื่อไหร่ก็งั้นๆ แล้ว ดังนั้นทุกอย่างต้องถูกต้องหมดสำหรับผม ทั้งความฟิต จิตใจ ไม่เจ็บ พร้อมเล่น ผมเตรียมพร้อมอย่างดีที่สุดเสมอ เมื่อคุณเริ่มเจ็บ และไม่ได้เล่นบ่อยๆ เพราะมีคนอื่นมาเล่นแทน มันก็จะขาดความต่อเนื่อง คุณดูนักเตะอย่าง กิ๊กส์ ตอนนี้สิ เขาอาจเล่นได้อายุ 45 ปีด้วยซ้ำ แต่เขาก็ไม่ใช่นักเตะแบบที่เคยเป็นตอนอายุ 17 แล้ว คุณอาจบอกว่าเขาเก่งขึ้น แต่เขาเป็นคนลละคน สโคลซี่ ก็เหมือนกัน เขาเล่นกองหน้า หรือมิดฟิลด์ตัวรุกมาเป็น 10 ปี ตอนนี้เขาถอยต่ำลงไปคอยคุมจังหวะเกม พวกเขาปรับตัว และพวกเขาเก่ง ผมไม่มีทักษะโดยธรรมชาติแบบพวกเขา เกมของผมฝากไว้กับความฟิต, ความมุ่งมั่น, ความดุดัน และสภาพร่างกาย และเมื่อคุณสมบัติเหล่านั้นบางอย่างหายไป มันก็มีผลกับคุณ
Q - ชีวิตคุณอยู่ในการจับตาดู บางทีนี่คงเป็นสิ่งที่คุณจะไม่ถวิลหามัน ?
GN - ผมอยู่ใน สปอตไลท์เมื่อผมลงเล่น แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าผมทำอะไรเวลาอยู่บ้าน ไม่มีใครรู้ว่าผมไปกินข้าวที่ไหน นอกเหนือจากคนที่ร้านอาหาร หรือคนที่ผมคบค้าสมาคมด้วย ชีวิตผมยังมีความเป็นส่วนตัวมาก ความสนใจเกิดขึ้นในสนาม มันคืออะดรีนาลีน เสียงอื้ออึงของคน 76,000 คนที่มาดูคุณเล่นทุกอาทิตย์ นั่นแหละชีวิตการเล่นฟุตบอลให้ ยูไนเต็ด สิ่งนี้แหละที่ผมจะคิดถึง
Q - แล้วคุณวางอนาคตไว้ยังไง ?
GN - อนาคตใกล้ๆ เลยก็คือ ผมจะอยู่กับ ยูไนเต็ด ไปจนจบซีซั่น และโค้ชบ้าง ผมต้องจัดการการอบรมโค้ชให้จบ กรอบความคิดผมคือจะยังไม่เป็นโค้ช หรือคุมทีมเต็มตัว ตลอด 20 ปีที่ผมอยู่กับทีมนี้ ผมจะพยายามรักษาสัมพันธ์กับสโมสรไว้ แม้จะแค่ในฐานะแฟนบอลก็เถอะ ผมจะยังไม่ททำอะไรแบบเต็มเวลา ผมอยากใช้เวลา 12 เดือนอยู่กับตัวเอง ผมไม่อยากเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ไวเกินไป ! (หัวเราะ) ผมอยากพัก ผมไม่ได้เป็นคนเรื่อยๆ แต่ผมอยากสบายๆ นิดหน่อย ผมอยากสานสัมพันธ์กับสโมสรต่อไป ยูไนเต็ด ให้ทุกอย่างในชีวิตกับผม
Q - คุณอยากให้แฟนบอล ยูไนเต็ด จดจำคุณตอนอยู่ในสนามยังไง ?
GN - (การเฮใส่ ลิเวอร์พูล) น่าจะเป็นสิ่งที่ผุดขึ้นในใจของใครหลายๆ คน แต่การเป็นส่วนหนึ่งในทีมที่ประสบความสำเร็จคือสิ่งที่ผมอยากให้พวกเขาจำ ผมช่วยทีมมากขนาดไหนก็ขึ้นอยู่กับความคิดของแต่ละคน แต่การเป็นส่วนหนึ่ง และการคว้าแชมป์มากมายคือสิ่งที่คุณคิดฝันตั้งแต่เด็ก คุณเล่นฟุตบอลตั้งแต่เด็กเพราะมีบางอย่างดึงดูด และกับผมแล้ว นั่นคือ ยูไนเต็ด อันดับสองคุณรักการเล่นฟุตบอล แล้วพอคุณไปถึงระดับที่คุณอยากเล่นให้ทีมชุดแรก คุณก็อยากได้แชมป์ นั่นแหละที่สำคัญ การเป็นส่วนหนึ่งของทีมเป็นสิ่งที่มีความหมาย หรือสิ่งที่ผู้คนจะจดจำ นั่นแหละที่ผมอยากให้ตัวเองเป็นที่จดจำ จำว่าผมเป็นส่วนหนึ่งของทีมฟุตบอลที่ประสบความสำเร็จ
Q - แต่แฟนบอลก็คงไม่ลืมการเฮฉลองใส่ ลิเวอร์พูล หรอกนะ
GN - บางคนบอกว่านั่นเป็นสิ่งที่เตรียมการไว้ล่วงหน้า แต่ไม่ใช่ มันเป็นสัญชาติญาณ เกมที่เยี่ยมที่สุดที่ผมเล่น - เพราะมันเป็นเกมสุดท้ายของสิ่งที่ผมเรียกว่าเป็นเกมฟุตบอลโบราณ - คือเกมรอบรองฯ กับ อาร์เซน่อล ปี 1999 มันเป็นเกมที่เล่นตอนค่ำ เกมตัดเชือก นัดรีเพลย์ และมันมีทุกอย่างเกิดขึ้น แฟนบอลลงมาแบกนักเตะในสนาม นี่แหละแมตช์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม บางทีนี่อาจจะเป็นเกมฟุตบอลของแท้นัดสุดท้ายที่ผมได้เล่น ตอนนี้ ด้วยเรื่องความปลอดภัย, สุขภาพ และข้อจำกัดทั้งหลายแหล่ วันเวลาแบบนั้นยิ่งยากที่จะสร้างให้เกิดขึ้นได้ สำหรับผม ยูไนเต็ดยิงประตู และคุณฉลอง ถ้าหากคุณเป็นแฟนบอล ถ้าเป็นนักเตะ คุณก็ฉลอง ถ้าเราไม่ฉลองประตู ผู้จัดการทีมคงบ้าตาย อย่าเข้าใจผิด เขาไม่ได้บอกให้ผมไปฉลองประตูต่อหน้าแฟนบอลคู่แข่ง แต่มันคือสัญชาติญาณว่าถ้า ยูไนเต็ด ยิงได้เมื่อไหร่ ผมจะฉลอง
ร็อกโคราช (แปล-เรียบเรียง)
credit : siamsport.com
ปวดตาจัง 
