ที่จริงเมื่อเรามองทีมเราแล้วทุกคนลงความเห็นเดียวกันว่าไม่หวัง 3 แชมป์แต่เมื่อเล่นไปกลับมีลุ้นแชมป์ซะอย่างนั้น...
จนในที่สุดเข้ารอบรองครั้นจะไม่หวังก็กะไรอยู่เพราะเตะอีก 2 นัดรู้ผลว่าจะได้แชมป์หรือไม่...
การแพ้มันรู้สึกเฉยๆนะเพราะทุกทีมสามารถแพ้ได้อันนี้ไม่เถียง...แต่มันเจ็บใจ
แพ้ทีมไหนไม่แพ้ แพ้เรือที่ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ถ้าไปแพ้สโต๊ค โบลตันอะไรว่าไปอย่าง...
มันเจ็บใจและเสียดายนิดๆเพราะแชมป์นี้โอกาสมากที่สุดเตะอีกแค่ 2 นัดเท่านั้น..เอื้อมกำลังจะถึงอยู่ละหมดแรงซะก่อน..
ที่อยากให้ได้แชมป์ก็เพราะน้าซาร์แกจะวางมือนั่นแหละและรูนี่ก็หวังไว้มากเช่นกัน..เขายังทำไม่ได้เลยกับการไปเวมบลีย์...
โอกาสเข้ารอบเราแค่ 3-4 หลาแค่นั้นเอง...มันใกล้มากจริงๆ...สุดท้ายดวงมันจะไม่เข้ารอบต่อให้ยิง 1 หลามันก็ไม่เข้า
ทำใจ...
