ผมว่าเราขาด กัปตัน ที่เป็นกัปตันสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของแมนยูจริงๆ ต่างหาก
ออกตัวก่อนว่า ผมเชียร์แมนยูมานานมาก เชียร์ก่อนแมนยูจะตกชั้นเสียอีก (แก่มั้ย)
เท่าที่สังเกต ช่วงปีไหนที่แมนยูแกว่งๆ ลองวิเคราะห์โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า กัปตันทีมมีผลมากๆ เพราะกัปตันสไตล์แมนยูแท้ๆ จะออกแนว ยังไงกูก็ไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะยอมแพ้แต่ก็ไม่เคยถอดใจ ไม่แสดงความท้อแท้ออกทางสีหน้า หรือเหนื่อยจนจมูกบานก็เก็บอาการได้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังกระตุ้นนักเตะบางคนที่เล่นแบบหลวมๆ หรือเสัยสมาธิในเกม ให้กลับมาสู่เกมได้ไม่มากก็น้อย เพราะผมเชื่อว่าความสามารถกองกลางเราถ้าเอาจริงๆแล้วไม่ได้กระจอกเลยสักคน ขาดแค่แรงผลักดันเท่านั้น
กัปตันแมนยู อาจจะไม่ได้เก่งระดับจักรวาล แต่มีเอกลักษณ์คือ เล่นพลาดน้อย ทำหน้าที่ของตัวเองแม้ไม่เด่นแต่ก็สมบูรณ์แบบ เวลาด่าลูกทีมก็จะด่าได้เต็มปาก ว่าทำไมมึงไม่วิ่ง กูยังวิ่งเลย อะไรแบบนั้น
ตอนนี้ เท่าที่เห็น รูนี่ย์ มีแววของความทุ่มเทเต็มร้อย จะติดก็เรื่องวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่ดูจะไม่โตสักที เอฟร่าปีนี้ตกลงไปเยอะ ประกอบกับเดิมทีก็ไม่ใช่พวกปากร้ายด่าใครตลอดเวลาอยู่แล้ว วีดิชถึงจะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังไม่ใช่คนที่จะกระตุ้นลูกทีมและมีบารมีขนาดที่ว่า "พูดแล้วทุกคนต้องฟัง"
ตอนนี้ก็ได้แต่เอาใจช่วย รูนี่ย์ ให้โตไวไว ผมว่าถ้าเค้าตัดจุดอ่อนได้ เติมความเป็นผู้ใหญ่เข้าไปเยอะๆ เด็กคนนี้เป็นกัปตันได้ทุกทีมในโลก (อีกคนที่แอบลุ้นก็คือ โจนส์ ในอนาคตอีกสัก 6-7 ปี น่าจะไปได้สวยกับตำแหน่งกัปตัน)















