ผมไม่รู้ว่าผมแก่เกิน หรือว่าหัวโบราณนะครับ
แต่ข้อสงสัยนี้อยู่ในหัวผมนานแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะหาคำตอบได้จากไหน?
ทำไม"ความเกรียน" ถึงเป็นเรื่องที่น่าเอาเป็นแบบอย่าง
อย่างเช่น เด็กๆกลุ่มนี้
แล้ววันนี้มีโอกาสได้อ่านss เป็นข่าวเกี่ยวกับบาโลเตลลี่
เห็นมีคอมเม้นท์อยู่คอมเม้นนึง บอกว่าเป็น"ไอดอล"เขาเลย
ยิ่งทำให้ผม สงสัยเข้าไปใหญ่ว่า ทำไมความเกรียนถึงถูกยกย่อง
ที่ผมพอจะมองออกและถูกตรรกะสักหน่อยก็คงจะ ยกย่องในความเป็นนักฟุตบอลฝีเท้าเยี่ยม โอเค ไอดอลแบบนี้โอเคเลย
แต่สำหรับพฤติกรรม ปาลูกดอกออกไปนอกหน้าต่าง, ยิ้มเยาะเย้ยเฟอร์ดินาน(ไม่มีน้ำใจนักกีฬา),ยิงเข้าแล้วทำหน้ากวนโมโหแฟนบอลฝั่งตรงข้าม,
จอดรถไม่เลือกที่(โดนค่าปรับเป็นแสนๆ),จุดพลุเผาบ้านตัวเอง,โอ้อวดตัวเองว่าเก่งกว่าเมสซี่,ไม่พอใจก็ไปเตะประตูเขาพัง,จังหวะเข้าบอลน่าเกลียด,เกรียนจนTottiหมั่นไส้
ปล.ผมไม่ได้อคติหรืออะไรกับบาโลเตลลี่หรอกนะครับ แต่เหตุผลที่ยกกรณีของบาโลเตลลี่ขึ้นมาเพราะมันค่อนข้างชัดเจน ไม่ได้มีเหตุตั้งกระทู้ชวนทะเลาะหรือกล่าวหาแต่อย่างใด
ในความคิดผมนะครับ คำว่า"ไอดอล" ความหมายคือ ตัวอย่างที่ดีที่เราควรเอาเป็นแบบอย่างไม่ใช่เหรอครับ?
ลึกๆผมแอบเป็นห่วง กลัวว่าวัยรุ่นสมัยนี้จะมีกระแสนิยมแบบผิดๆ
















