เอาเข้ามาประเด็นตามหัวข้อ เท่าที่ผมดูสไตล์ เคลฟ แอนดี้ คากาวะ สามตัวนี้มีสไตล์การต่อบอลแล้วเคลื่อนที่ขยับตามช่อง ถ้าได้อยุ่ไกล้กันจะดีมาก
แต่พอลงสนามจริงๆ จะไม่มีครบสามตัว จะเป็น คาริคเข้ามายืนประจำแดนกลาง โดยสไตล์ส่วนตัวคาริคก็มีสไตล์ของเขา แต่เวลาผมดูจังหวะบอลแล้วเหมือนมันไปชงักตรงคาริคประจเมื่อเปรียบเทียบกับคนก่อนหน้าที่เขาต่อบอลกันมา เหมือนน้ำที่ไหลตามร่องแล้วมันมานิ่งตรงจุดนึง แต่ถ้าเป็นฟุตบอลมันทำการเคลื่อนที่ไม่แมตกับจังหวะบอล คาริคมีสไตล์ การจ่ายแล้วยืนนิ่ง เช่นเดียวกับเฟลชเชอร์ จ่ายแล้วยืนนิ่ง จะเห็นว่าแอนดี้จ่ายแล้ววิ่งไปตามช่องแต่เกมไหนยืนคู่คาริคเขาไม่ค่อยได้บอลเท่าไหร่เพราะเชนต์บอลมันคนละแบบ คนนึงวิ่งตามช่องคนนึงออกบอลควบคุมจังหวะรอโยน หลายๆครั้งผมถือโทษแอนดี้ที่ยืนตำแหน่งห่วย แต่พอดูๆแล้วมันเป้นเพราะการเคลื่อนที่ต่างกัน Carrick จ่ายบอลดี แต่ถ้าไม่มีช่องก็ไม่ยอมล็อคบอลหาช่อง เลือกย้อนคืนหลังมากกว่าจะเลี้ยงบอล นัดที่แอนดี้ลงมาเปลี่ยนเกมชนะ 3-1 นั่นคือการเข้าฝักของการเคลื่อนที่และการรับส่งบอลของแดนกลาง ผมนั่งดูรู้สึกยังกับว่าคนทั้ง22 คนในสนามได้แต่ยืนดูการทำเกมของแอนดี้ มันเป็นเกมๆนึงที่สุดยอดของแอนดี้ ทุกๆครั้งเขาิ่งไปตามช่องเขาก็ได้บอล แต่ก็มีบางเกมที่เขาเติมเร็วไปช่องแคบไป
จะว่าไปแล้วนะ ถ้าแมนยูลองเอาแอนดี้ยืนกลางคู่เคลฟ คากาวะยืนสูงกว่า และเล่นแบบไม่พวงเรื่องการคุมจังหวะของเกม เพลชชิ่งสูงๆ ผมว่าจะออกแนวบาร์ช่าเลย
บาร์ช่ามีตัวคุมจัวหวะเกมและตัดเกมได้ดีคือ บุชเกต แต่ไอ้นั่นมันทักษะดี ครองบอลดีเล่นจังหวะเร็วตามเพื่อนได้ แต่คาริคดันทำได้แต่คุมจังหวะเกมและนอกนั้นก็ยืนเหม่อชะงั้น
