เอาความรุ้สึกผมล้วนๆนะครับ
ครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสได้ดุโรนัลโด้ตอนมาใหม่ๆ. ผมตื่นตาตื่นใจกับลีลาการยึกยักๆๆๆของเค้า. มันเป็นลีลาที่แปลกตามากในยุคนั้น จนผมวิ่งไปบอกเพื่อนมาดุว่า ไอ้นี่ทำไมมันลีลาแปลกจังและน่าดุด้วย ชึ่งตอนนั้นผมอายุ 17 ปีแต่โด้มีปัญหาเรื่อง การยิงการจ่ายการเล่นเป็นทีม ทำให้มีปัญหากับรุดฟานนิสเตอรอยๆบ่อย. ในความคิดส่วนตัวผมมีความคิดเหนกับโด้ในช่วงนั้นคือ. ถ้านายคนี้ปรับปรุงเรื่องการจ่ายบอลและการยิงจะเปนนักเตะที่สุดยอดของโลกแน่นอน. แต่ตอนนั้นเชอร์ยังติดอยุ้กับระบบ 442. ทำให้โด้ยืนอยุ่ไกลจากประตุเกินไป. จนมาถึงยุคจ่ามู เข้ามาคุมเชลชี เขาเปนคนสร้างกระแสบอลระบบ 433. ทำให้เชอร์เริ่มมีการปรับเปลี่ยน จากที่เคยเล่น4411 442 แกเริ่มขยับปีกยืนสุงขึ้น ถอยหน้าตัวนึงลงต่ำ. มันเปนระบบที่เอื้อกับโรนัลโด้มาก. ทำให้ผมมองเหนว่า โด้ไม่จำเปนต้องเลี้ยงแล้วโยนแบบเดิมแล้ว. ลากแล้วยิงๆๆๆๆๆๆแม่งเลย. ในที่สุดมันก้ได้ดั่งใจหวังลากๆๆแล้วยิงจนเขาได้รางวัลดาวชัลโว. และสิ่งที่พัฒนาตามมาคือ การยิงฟรีคิก ตัวผมเองก้ไม่อยากจะเชื่อว่าโด้จะยิงฟรีคิกได้เมพขนาดนี้
พอมาเจอดาวรุ่งที่ผมมองเหนว่าเขาจะพัฒนาไปได้ไกลคือ แอนเดอรสัน และนานี่. แอนเดอสันปรับแค่การเคลื่อนที่ แต่เขาก้ทำไม่ได้ นานี่ปรับแค่การเล่นเปนทีมและทรรศคติส่วนตัว แต่ทั้งสองก้ทำไม่ๆด้
พอมาเจอ คนล่าสุด ยานุไช. เดกคนนี้มีอะไรที่พิเศษในตัวที่ผมมองไม่เหนเพราะเขาเล่นบอลด้วยสมอง. ต่างจากโด้ที่ใช้กำลังเล่นล้วนๆ. แต่คนนี้มันสมองชัดๆ. หลายลุกที่ดุเมื่อคืน. เทคนิคการสัมผัสบอลแรกอายุเท่านี้อยุ่ในเกณฑ์ เบอบาตอฟ ไปแล้ว เท้าเกี่ยวบอลรับบอลยังกะตะขอ. ถ้าใครจำชอตเจอฟุนแลมเมื่อคืนเขาโดนประกบสิงแต่เขาสามารถจับบอลได้เกี่ยวบอลลงอย่างนิ่มนวล. บางครั้งการพาบอลแหวกคุ่แข่ง. เขาไม่จำเปนต้องยึกยัก ไม่สับขาหลอกให้ยุ่งยาก เขาแตะบอลแหวกไปดื้อๆ แต่ท้ายสุดก้ถุกเบียดล้ม. เขาต่างกับโด้ยังไง. ทรรศนคติการเล่น การเล่นเปนทีม เขา ีอยุ่แล้ว. แต่ที่ขาดคือ เวลา เท่านั้นเอง. หลายคนคิดว่าตำแหน่งปีกเขาดี แต่ผมดุแล้ว เขาต้องเปนตัวอิสระ ถึงจะแสดงความสามารถทั้งหมดออกมา. แฟนบอลหงส์แดง ยอมรับแล้วว่าตัวนี้จะเปนตัวโหดในอนาคตของผีแดง
|
||
|
|
|
