แค่อยากมา แชร์ประสบการณ์ส่วนตัวกับช่วงเวลาที่ผ่านมา ให้ทุกท่านอ่านเล่นๆครับ
ก่อนอื่น ผมขอบอกนิดนึง ว่า คือ แฟนบอลตัวจริง ตั้งแต่ ยุค โด้จิ๋ว อยู่กับเรา ซีซั้น สุดท้าย จนถึงบัดนี้
วันนี้ เรา แพ้ 5 - 3 อึ้งมากๆ แต่ ไม่อึ้ง และช็อค และ จะเป็นจะตายแบบเมื่อก่อน (เมื่อก่อนคือ ยุค มอยส์ ที่จะเป็นลมในทุกๆนัด)
ผมขอบคุณเดวิด มอยส์มากๆ ที่พา ผม ผ่าน ช่วงเวลาเลวร้าย มานักต่อนัก จนใช้ชีวิต และวางตัวถูก ในการ ชมและเชียร์ฟุตบอล
ผมไม่เคยได้สัมผัสกับช่วงเวลาเลวร้าย ไม่เคย ได้รู้ว่า ความพ่ายแพ้ อย่างต่อเนื่องเป็นยังไง
ไม่เคยพบ เคยเห็น เคยลิ้มรส เคยสัมผัส ว่า การตกต่ำ แบบนี้ มันเป็นยัง (เพราะผมเห็นและสัมผัส แต่ เรา คือผู้ชนะ และยิ่งใหญ่)
หลังจากเริ่มต้นยุคมอยส์ ผมเลยรู้ซึ้งว่า การตื่นไปเรียนตอนเช้า แล้วโดนแซว มันไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต (เพราะคิดว่าเราคือทุกอย่างของชีวิต)
การมานั่งเครียด และคลั่ง บ้า กับ เรา มันคือ ทุกอย่าง ในชีวิต 555
หลังจากนัดนี้ ผมก็บ้านะ ที่ ทีมเรา โหด ก่อน นำก่อน หลังจากนั้น รู้เลย ว่ามันคือสัจธรรมของฟุตบอล
ขอบคุณมอยส์ที่ทำให้ผมวางตัวถูก ในการเสพ ฟุตบอล แม้ยังมีความรู้สึก นอยด์ นิดๆก็ตาม ที่เรา แพ้
แต่ความต่าง ที่มายัน ความรู้สึก ไม่ให้เลวร้ายไปกว่านี้ คือ ครึ่งแรก เราเล่นดี และมี แนวรุกที่ ดูดี แม้ เกมรับจะ รั่วก็ตาม
แต่ที่ผ่านมานั้น มันไม่ดี ทั้งเกมแฮะ ทั้ง แนวรุก และ รับ
ขออภัยหากตั้งกระทู้ผิดจังหวะ **--**
ขอบคุณครับ สำหรับเนื้อที่ดีๆ ครับ แห่ะๆ
