เมื่อคืนก็เป็นอีกหนึ่งคืนที่ผมร้องไห้จนแทบขาดใจไปพร้อมกับรรดากองเชียร์ชาวเยอรมันบนอัศจรรย์.........
กีฬามีแพ้ มีชนะครับ.......
แข่งให้ชนะว่ายากแล้ว
การยอมรับความพ่ายแพ้
ยิ่งยากกว่า
ถึงแม้จะเสียใจ แต่ความจริงก็คือความจริงครับ
ยอมรับมันให้ได้แล้วก้าวไปข้างหน้า
แล้วสักวันเยอรมันจะกลับมาประสบความสำเร็จ
อีกครั้ง............
(นํ้าตาผมไหลอีกรอบหลังจากพิมพ์ข้อความข้างบนเสร็จ)
ถึงจะแพ้แต่ก็ไม่ถึงกับอะไรมากมายนะครับ
ผมคิดว่าการแพ้อิตาลีเป็นเรื่องที่ยอมรับได้นะ
ที่เราสามารถยื้อกับเค้ามาได้จนเกือบจะได้ใช้ไม้ตายจุดโทษพิฆาตได้นี่ก็เก่งแล้วล่ะคับ
กลางเค้าแน่นกว่ามากๆ เราคุมจังหวะเกมไม่ได้เลย
หลังเค้าก็เหนียวบรรลัย โกลก็ระดับโลก ตัวเลือกในเกมบุกเค้าก็หลากหลายกว่า
สรุปคือว่าเราแพ้แก่ทีมที่คู่ควรจะได้เข้าชิงจริงๆครับ ยอมรับโดยดุษฎีเลย
แต่มองอีกแง่นึงก็ดีนะคับ
ทัวร์นาเมนต์นี้คือการค้นพบอะไรหลายๆอย่าง
เซบาสเตียน เคห์ลสามารถอุดช่องว่างที่เสียฟริงส์ไปได้ดี แม้จะด้อยกว่าในเรื่องของเกมบุก แต่ก็ถือว่าน่าพอใจสำหรับตัวเลือกในอนาคต
โพลดี้สามารถชนกับคันนาวาโร่ได้ แม้จะไม่จัดจ้าน แต่เมื่อมีโอกาสก้อทำได้ใกล้เคียง ไม่ค่อยเสียของ(ยกเว้นลูกโหม่งตอนท้ายช่วงต่อเวลาครึ่งแรก)
คู่เซนเตอรแบ็ก์ถือว่าฝากอนาคตไว้ได้ แม้วันนี้จะพลาดบ้างในบางชอต แต่ก็เป็นเรื่องที่ต้องให้เครดิตกับเกมบุกคู่แข่งมากกว่า โดยเฉพาะแมร์เตซักเกอร์ นีคือนายใหญ่ในเกมรับของเราที่แท้จริง ในที่สุดเราก็ค้นพบแล้ว
ถ้านี่คือเรื่องฝันไป ก็ถือว่าเราฝันดีนะคับ แม้ตอนท้ายมันจะชวนเสียน้ำตาไปหน่อยก็เถอะ แต่หลังจากที่เราได้ตื่นแล้วก็อย่ามัวยึดติดกับคำว่า"หนึ่งในสี่ทีมที่ดีที่สุดในโลก"เลยคับ เพราะทัวร์นาเมน์นี้มันเหมือนฝันจริงๆ
จากเจ้าภาพทีไม่มีโอกาสคว้าแชมป์ให้พูดถึง ตอนนี้เรากลายมาเป็นทีมทีเกือบจะได้ไปยืนอยู่ที่เบอร์ลินในฐานะของคู่ชิงฯ
เราเกือบจะได้ฝันดีถึงตอนจบแล้วคับ
แต่อิตาลีก้อทำให้เราได้ตื่นมาพบกับความจริงจนได้
ความจริงที่ว่าการกลับมาทวงความยิ่งใหญ่ของพวกเรา
มันเพิ่งจะแค่เริ่มต้นเท่านั้นเองคับ
ของจริงในยูโร2008รอเราอยู่
ถึงเวลานั้น ความยิ่งใหญ่ของเยอรมันจะถูกนับต่ออีกครั้ง
ด้วยแชมป์ยุโรปสมัยทีสี่
และอีกสีปีข้างหน้า ที่แอฟริกาใต้
แชมป์โลกสมัยที่สี่จะรอเราอยู่ที่นั่น..........
สุดท้ายก็อยากจะบอกกับอิตาลีว่า.....
Euforia Euforia
คว้าแชมป์มาให้ได้ล่ะอิตาลี..........
ปี 1990 เราได้แชมป์ที่อิตาลี คราวนี้อิตาลีจะได้แชมป์โลกในแผ่นดินอินทรีเหล็ก ก็ยินดีครับ
อยากร้องไห้ อยากเสียน้ำตาก็เชิญเลยครับ เพราะเราก็หัวเราะกันมาหลายครั้ง และมักจะหัวเราะได้นานกว่าคนอื่นๆ แต่ไม่ต้องอายใคร ทีมอินทรีเหล็กได้แสดงแล้วถึงความแข็งแกร่งและฝีมือที่มาจากความพยายามแล้ว.......