เพราะเป็นทีมแรกที่แสดงปาฎิหารย์ ให้ผมเห็นครับ
ปกติเป็นคนดูบอลไม่เป็นครับ เพราะไม่เคยดูเลย พอบอลโลกปี1998
ไปนอนกับก๋งครับ ก๋งดันตื่นลุกขึ้นมาดูบอล เลยมานั่งดูเป็นเพื่อนก๋ง กลัวแกเหงา
นั่งดูไปตอนแรกๆจะหลับ มันเหมือนความรู้สึกว่าฝืนอ่ะ ต้องฝืนๆดู
เหมือนกับเรากินโค้กตอนเด็กๆ เคยสงสัยว่าผู้ใหญ่ดื่มไปทีละเยอะๆได้ไง แสบ+ซ่าส์คอจะตาย
พอโตขึ้นกินรวดเดียวยังไม่ค่อยรู้สึกซ่าส์เลยครับ กลับเข้าเรื่องต่อ หลังจากนั้นก็มานั่งดูกับก๋งเรื่อยๆ
เริ่มสนุกขึ้นครับโดยเฉพาะนัดชิง บราซิล-ฝรั่งคส เล่นมันส์มาก มันบุกกันได้สนุก ทำให้ผมไม่ค่อยฝืนแล้ว พอบอลโลกจบ
ก็ไม่ค่อยได้ดูครับ เห็นบ้างตอนไปกินข้าวก็นั่งดูไปกินไป และแล้วผมได้มาดูนัดชิง UCLปี1999 ครับ
จำได้ป่าว?คู่ไหน? อิอิ นัดนั้นไม่มีไรมากครับดูไปตามปกติ ไม่รู้จักซักทีมครับ ผมเลยนั่งคิดก่อนเกมส์ แล้วเลือกในใจ
ว่าจะเชียร์ทีมไหน เพราะไม่รู้จักเลยทั้ง2ทีม เลยต้องเลือกเชียร์ครับ ไม่งั้นจะไม่สนุก ผมเลยเลือกแมนยู
เกมส์ก็ตามนั้นครับเชียร์ไปลุ้นไป เพราะกำลังจะแพ้ครับ แต่...ปาฎิหารย์ มีจริงครับ ผมเลยจำชื่อทีมนี้ได้ครับ
และตามดูมาตลอด เลยได้มาดู EPL ทีมนี้เล่นได้สนุกครับ รุกมันส์เนี่ยแหละที่ทำให้ผมดูไม่เบื่อ
ตอนนี้ก็กลายเป็นแฟนคนนึงไปแล้ว ไม่ดูเหมือนจะลงแดงตาย
ก็สรุปคือเริ่มเชียร์ตั้งแต่นัดนั้นแหละครับ UCL1999 ตอนนี้ก็22แระ เชียร์จนตายกันไปข้างนึงเลยครับ
