ช่วงวันแม่ ที่ผ่านมา ไม่ค่อยมีโอกาสได้แตะคอมเท่าไหร่ครับ แหะๆ
กำลัง เก็บข้อมูลเพิ่มครับ อิอิ
Link ตอนที่ 1
http://www.redarmyfc.com/board/topic-32591.html
ขอขอบคุณความคิดเห็นและกำลังใจครับ
Break Over Destinry ตอนที่ 2 :
หลังจากที่เควิน พบว่าตัวเองอยู่ในช่วงเวลา ปี 1998 สมัยที่เขาเคยเป็นนักเตะระดับเยาวชนชั้นปีที่ 1 นั้น เขาก็ได้พยายามพิสูจน์ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น ไม่ใช่เพียงแค่ฝันไป
เขาพยายาม ก้าวเท้าของเขาให้ย่ำเท่าอยู่กับที่ เปรียบเสมือนการวอร์มหรืออบอุ่นร่างกาย ก็ปรากฏว่า ขยับได้อย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็จับๆ และลูบคลำบริเวณร่างกายว่า ผิดแปลกไปจากเดิมหรือไม่
"โอ้ พระเจ้า นี่เราได้ร่างกายกลับมาเหมือนเดิมแล้วหรือนี่" จากนั้น เควินก็กระโดดโลดเต้น แล้วพยายามหยิกแก้มตัวเองแล้วบ่นว่า "ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม...ใชโย!" เขาตะโกนกับตัวเอง แต่ทว่ามีเสียงดังขึ้นมา
"เฮ้ย รำคาญเว้ย คนกำลังจะนอน" เสียงของชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ในห้องนอนนี้
เควิน ลืมไปว่า ช่วงเวลานั้น เขามีรูทเมท ที่แชร์ห้องกับเพื่อนร่วมทีมเยาวชน ชาวสก็อตแลนด์ มีนามว่า ไมเคิ่ล สจ๊วร์ต
"ขอโทษที ไมเคิ่ล ไปนอนต่อเถอะ" หลังจากนั้น ก็เข้านอนอีกรอบ
เช้าวันรุ่งขึ้น เควิน ก็ได้วิ่งออกกำลังกาย เหมือนปกติสมัยที่ยังเป็นนักเตะเยาวชน ซึ่งเขาไม่เคยได้ออกกำลังกายแบบนี้ มานานแล้ว นับตั้งแต่ เขาประสบอุบัติเหตุ ก็ไม่เคยได้ออกกำลังกายเต็มเหนื่อยแบบนี้อีก
หลังจากกลับมาถึงที่พักแล้ว พ่อของเควิน เจมส์ได้โทรศัพท์ ไปหาเควินพอดี แต่โทรมาช่วงที่เควินไม่ได้อยู่บ้าน ไมเคิ่ลเป็นคนรับสาย
"เฮ้ เควิน พ่อนาย โทรมาหาแน่ะ" ไมเคิ่ล กำลังนั่งดูโทรทัศน์ตอนเช้า
"โทรมาตอนนี้เนี่ยนะ โอเค เดี๋ยวฉันโทรกลับ" เควิน
เควินก็ได้ต่อสายโทรศัพท์ไปหาพ่อของเขาทันที เพราะเวลาของที่นี่ อยู่ในราวๆ 8 โมงเช้ากว่าๆ แต่พ่อของเควินอยู่ที่สหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นเวลาตี 2-3 กว่าๆ แล้ว เกรงว่าจะเข้านอนเลย เลยรีบโทรกลับไป
"ฮัลโหล พ่อเหรอครับ มีธุระอะไรเหรอครับ เห็นโทรมาตอนดึกๆ"
"ฮัลโหล เควิน พอดีพ่อ อยากจะบอกว่า เกี่ยวกับเรื่องที่พวกเราจะไปฝรั่งเศสกันน่ะ"
"ฝรั่งเศส ไปทำไมเหรอครับ" เควินถามด้วยความสงสัย
"เอ้า! ก็เรื่องที่พวกเราจะไปดูฟุตบอลโลกกันไง"
"อ๋อ ครับ แล้วเป็นไงบ้างครับ"
"ก็คง ไม่ได้ไปหรอก แม่แกเอ็ดตะโรใหญ่เลย จะให้เอ็งบินกลับมา ทำงานพิเศษ เหมือนคนปกติเขา ซึ่งพ่อก็ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่ แต่พ่อก็ขัดขืนคำสั่งแม่แกไม่ได้ว่ะ"
"อ่าครับ ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ ไว้พวกเราไปดูทีวี ที่บ้านเราก็ได้นิครับ"
"อืม มาบอกแค่นี้แหละ พ่อก็เสียใจด้วยที่ไม่สามารถพาลูกไปด้วยกันได้"
"โอเคครับ ก็ยังดี เอาเป็นว่า พ่อไปนอนเถอะครับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"
"โอเค พ่อขอตัวไปนอนละ"
"ราตรีสวัสดิ์ ครับ"
3 วันต่อมา
เควิน ได้กลับไปยังบ้านเกิดของเขา ที่เมือง ดัลลัส มลรัฐ เทสซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา
เควินและพ่อของกำลัง ขนย้ายของและสัมภาระต่างๆ ของเควิน เพื่อที่จะนำเข้าไปในบ้าน
"สวัสดีครับแม่"
"ว่าไง เควิน สบายดีหรือเปล่า"
"สบายดีครับ"
"โอเค ถ้าลูกกับพ่อขนของเสร็จแล้ว อย่าลืมมากินข้าวล่ะ"
จากนั้นทั้ง 3 คนพ่อแม่ลูก ได้นั่งรับประทานอาหารร่วมกัน อาหารมื้อนั้น เป็นอาหารที่เรียบง่าย
"เควิน" แม่ของเควินเอ่ยปากพูดก่อน
"ครับ"
"แม่ได้ข่าวมาว่า ผลการเรียนของลูกปีนี้ แย่มาก แย่กว่าเทอมที่แล้วอีก.."
"ก็ผมไม่ได้เข้าเรียนเลยนิครับ"
แม่ของเควิน เปลี่ยนท่าที จากยิ้มแย้ม เป็นขมวดคิ้ว แล้วทุบโต๊ะดัง ปึง!
"เควิน ลูกเห็นฟุตบอลดีกว่าการเรียนแล้วรึ!"แม่ของเควิน ตะคอกใส่
"เปล่าครับ" เควินตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"พ่อก็เหมือนกัน เอาแต่ตามใจลูกจนเสียคนแบบนี้"เธอหันมาค้อนใส่พ่อของเควิน
"ทำไงได้น่ะ แม่ เควินมีพรสวรรค์ด้านนี้เหมือนกัน.." ก่อนที่พ่อของเควินจะพูดเสร็จ
"แต่ฉันไม่สนใจล่ะ จะให้เควิน ลาออกจากโรงเรียนที่อังกฤษ กลับมาเรียนที่นี่"
หลังจากแม่พูดเสร็จ เควิน ลุกออกจากโต๊ะทันที แล้วหนีขึ้นไปบนห้องนอน เป็นอากัปกิริยาทั่วไปของเด็กๆ ในความเป็นจริงแล้ว เขาอายุ 28 ปีแต่เขาก็ยังทำตัวเหมือนเด็กๆ อยู่ตรงที่ไม่รู้จักโตเนี่ยแหละ
พ่อของเควิน ขึ้นมาหาเควินมาปลอบใจเควิน แต่นั่นช่วยอะไรไม่ได้มาก
เควินได้แต่นึกว่า การย้อนเวลากลับมาครั้งนี้ แย่ยิ่งกว่าเดิมอีก เพราะเขานั้น ไม่สามารถทำอะไรได้ดีกว่าเดิม แถมซ้ำ ยังถูกตัดเส้นทางการเป็นนักฟุตบอลอาชีพอีก
อันที่จริงแล้ว เหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นมาก่อนก็คือ เควิน กับ พ่อของเขานั้น จะตกลงกันเรื่องการเล่นฟุตบอลอาชีพไว้เป็นความลับ และให้เควินโกหกแม่ว่า ตัวเองยังเรียนหนังสืออยู่ แต่คราวนี้ ด้วยความที่เควิน ลืมเหตุการณ์ในอดีตไปแล้ว ทำให้แผนต่างๆ เลยแตก นี่จะเป็นจุดเปลี่ยนของเควินอีกครั้งหนึ่ง ที่เขาจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่า จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
จบตอนที่ 2
