ประมาณ6โมงได้ ผมตอนนั้นกำลังยืนอยู่ที่ตู้โทสับกำลังต่อสายหาเพื่อน แล้วพักนึงผมเหงพี่สาวคนนึงแกเดินที่ชอบถนนแต่จู่ๆๆแกก็ล้มลงอะ ผมก็เข้าใจว่าแก สุดอารายชักอย่างล้ม แต่ไม่เหงลุกขึ้นชักทีพอดีที่แกล้มลงมันมีพุ่มหญ้าเตี้ยๆๆบังตัวแกผมเลยมองไม่ถนัดนัก แต่ยังเหงมือที่แกยกขึ้นอะ มันงอๆๆดูแปลกๆๆ
ผมเข้าใจว่า "ตายหละ อย่าบอกนะว่าแขนหัก" ผมเลยวิ่งไป แล้วพรึมในใจว่า ถ้าแกแขนหักแล้วมันหักงอขนาดนั้น ผมต้องใจกล้าพอที่จะจับแขนด้านที่หักนั้น ดึงไห้กระดูกเข้ารูปเหมือนเดิม (พอดี เมือ่ตอนเดะๆผมแขนหักแล้วแม่ผมทำแบบนี้ไห้ แล้วพยาบาลบอกว่าที่แม่ผมดึงแขนแบบนั้นแม่ผมทำถูกแล้ว..อิอเลยจะทำแบบที่แม่ผมทำ) แต่พอผมวิ่งไปถึงมันไม่ไช่อย่างนั้นอะดิ ที่แขนแกงอๆๆมันเป็นเพราะอาการจากลมชักแก คือท่าคนชักเพื่อนๆๆคงทราบดีนะครับ แขนจางอ กัดฟันตัวเอง ท่าชักแงกๆๆๆๆอะ........... 
ตอนแรกผมทำไรไม่ถูก เลยพอจำได้ตอนที่ยังเดะ พ่อผมเคยช่วยคนที่เปงลมบ้าหมูบนรถไฟ ตอนนั้นยังไม่เข้าเรียนอนุบาล เลยจำไรไม่ได้มากนัก ที่จำๆๆได้คือ พ่อผมเอาอารายบางอย่างงัดปากชายคนัน้นไว้ แล้วเอาเท้าเหยียบท้องแกไว้ ทันทีที่นึกได้ ผมก็เรียกคนแนวนั้นที่เปงผู้หญิง คือแกเปงผู้หญิงอะผมจับต้องตัวแกไม่ได้มากนัก ตัวพี่แกขาขดงอ มือแขน งอหงิกอะ กัดฟันตัวเอง ผมจับแขนขาเหยียดไห้ตรงไว้ แต่ต้องกดตลอดเพระาแขนขาแกจะขดเหมือนเดิม แล้วผมไห้ผุ้หญิงที่มาดูด้วยไห้เอามือกดท้องไว้ตลอด........แต่พี่แกกัดฟันดังกรอดๆๆๆเลยอะ ผมพยายามบีบปากแกไห้อ้าแล้วเอาอารายมางัดฟันแกไว้ แต่แกกัดแน่นมาก เพื่อนๆๆคงทราบนะ เรากัดฟันแบบใช้สติกัดมันไม่แน่นเท่ากัดแบบร่างกายกระตุกอะ..-*-
ที่น่ากลัวนะ ท้องแกแขงมากๆๆ ป้าแกกดแทบไม่ลง ผมก็เอากระดาษมาพัดไห้แกด้วยตอนนั้น ได้ชักพักนึง แกก็ได้สติ แต่ผมตลกแบบในใจอะนะ แกดูเหมือนว่าแกไม่ได้เปงอารายอะ แล้วก็จะเดินต่ออะ แต่พี่แกดูอ่อนเพลียมาก และพี่แกก็บอกว่าขอบคุง พวกเราด้วย....อิอิ ผมก็ต้องการแค่คำขอบคุงนี่แหละ ไม่ต้องการอาราย เพื่อนๆๆถ้าไปช่วยใครที่เดือร้อนแล้ว ได้ยินคำนี้นะ ผมอะ รู้สึกชื่นใจมาก
เราเลยอยากฝากๆๆ...เพื่อนๆๆที่ไปเจอคนเปงแบบนี้ไห้รีบเข้าไปแล้วช่วย หรือถ้าใครเดือดร้อนอารายก็เข้าไปช่วยกานนะจ๊ะ
ปล.เปรียบเสมือนว่าทุกคนคือคนในครอบครัวเรา.....อิอิ
</center>
เราก้อเหมือนครอบครัวเดียวกัน
