ตำแหน่ง ศูนย์หน้า
วันเกิด 11 ตุลาคม 1937 (87 ปี)
สถานที่เกิด แอสชิงตัน, อังกฤษ
ส่วนสูง 173
ทีมชาติ อังกฤษ
เข้าร่วมทีม 1 มิถุนายน 1953
ไม่มีใครที่จะเป็นตัวแทนของสโมสรแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ได้ดีไปกว่า เซอร์ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน เขารอดชีวิตจากเหตุการณ์ที่มิวนิคตอนอายุ 20 ปี จากนั้นเขาก็ลงเล่นทุกเกมอย่างเต็มที่เพื่ออุทิศให้กับเพื่อนร่วมทีมที่เสียชีวิตไป เขาก้าวขึ้นมาสู่ระดับสูงสุดได้ทั้งในระดับสโมสร และทีมชาติ
เขาเริ่มต้นค้าแข้งกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ตอนอายุ 17 ปี จากนั้นก็ลงเล่นไปทั้งหมด 754 เกม และยิงประตูไปได้ 249 ลูก แม้ว่าจะได้รับการติดต่อมาจากหลายสโมสรทั่วทั้งประเทศ แต่ชาร์ลตันในวัยหนุ่มซึ่งเป็นหลานชายของ แจ็คกี้ มิลเบิร์น ศูนย์หน้าของนิวคาสเซิ่ล ยูไนเต็ด ก็เลือกที่จะเล่นให้กับทีมปีศาจแดงในเดือนตุลาคม 1954 เขาคว้าแชมป์เอฟเอ ยูธ คัพ ได้ในปี 1954, 1955 และ 1956
เกมประเดิมสนามในลีกของเขาเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 1956 ในเกมที่พบกับชาร์ลตัน แอธเลติก ที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด และเขาก็สร้างผลงานประทับใจได้ในทันทีด้วยการยิง 2 ประตูแม้ว่าจะมีอาการบาดเจ็บรบกวน "มิสเตอร์บัสบี้ถามผมว่ายังไหวอยู่หรือเปล่า" เซอร์ บ็อบบี้ รำลึกความหลัง "ตอนนั้นผมมีอาการข้อเท้าเคล็ดนิดหน่อย แต่ผมก็โกหกเขาไปด้วยการบอกว่าผมสบายดี"
ถึงชาร์ลตันจะโชว์ฟอร์มได้อย่างสุดยอด แต่เขาก็ยังไม่ได้มีตำแหน่งในทีมชุดใหญ่เป็นการถาวรจนกระทั่งในช่วงท้ายฤดูกาล 1956/57 รวมแล้วเขายิงไปทั้งหมด 10 ประตู ช่วยให้ทีมของบัสบี้คว้าแชมป์ไปครองได้สำเร็จ การแข่งขันสำหรับตำแหน่งในทีมชุดใหญ่นั้นเป็นสิ่งที่ยาก แต่แฮตทริคของเขาในเกมกับโบลตัน วันเดอเรอร์ส ในเดือนมกราคม 1958 ก็ช่วยเขาไว้ได้เยอะ และบัสบี้ก็พบว่ามันทำใจยากขึ้นไปทุกทีที่จะกาชื่อศูนย์หน้าวัยหนุ่มผู้นี้ออกจากทีม
เดือนต่อมาชาร์ลตันยิงได้ 2 ลูกในเกมที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เสมอกับปาร์ติซาน เบลเกรด 3-3 และทีมของบัสบี้ก็จองตั๋วผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศยูโรเปี้ยน คัพ ได้สำเร็จ จากนั้นชาร์ลตันก็มีอาการบาดเจ็บรบกวนเล็กน้อย แต่เขาก็สามารถหายกลับมาลงเล่นได้ในระยะเวลาไม่ถึงเดือน
ชาร์ลตันเป็นส่วนสำคัญในทีมที่สร้างขึ้นมาใหม่หลังเหตุการณ์ที่มิวนิค เขาสามารถไปเล่นในตำแหน่งที่ขาดหายไปของทีมได้ทั่วสนาม จากนั้นเขาก็มาลงตัวที่ตำแหน่งกองหน้าตัวต่ำ และเขาก็ทำให้แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คว้าแชมป์ลีกได้อีกในปี 1965 และ 1967
นอกจากนี้ในระดับทีมชาติเขาก็ประสบความสำเร็จอย่างสูงอีกด้วย ก่อนหน้าที่จะลงเตะฟุตบอลโลก 1966 ชาร์ลตันได้รับเลือกให้เป็นนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปีของสมาคมนักข่าวฟุตบอล รวมถึงนักเตะยอดเยี่ยมของยุโรปด้วย เขาเป็นส่วนสำคัญในทีมชาติอังกฤษของ อัลฟ์ แรมซี่ย์ ที่คว้าแชมป์รายการดังกล่าว เขายิงได้ 2 ประตูในรอบรองชนะเลิศที่เอาชนะโปรตุเกส โดยรวมแล้วชาร์ลตันติดทีมชาติไปทั้งหมด 106 ครั้ง สวมปลอกแขนกัปตันทีม 3 ครั้ง และยังคงเป็นดาวซัลโวสูงสุดตลอดกาลของทีมที่จำนวน 49 ประตู
แม้ว่าการคว้าแชมป์โลกอาจจะถือเป็นจุดสูงสุดในอาชีพค้าแข้งของเขา แต่ชาร์ลตันยังไม่หยุดแค่นั้น เขามาประสบความสำเร็จในระดับสโมสรอีกด้วยในเดือนพฤษภาคม 1968 เมื่อเขาสวมปลอกแขนกัปตันทีมพาแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คว้าแชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ โดยเขาสามารถทำประตูได้ 2 ลูกช่วยให้ทีมเอาชนะเบนฟิก้าในช่วงต่อเวลาพิเศษไป 4-1 ที่เวมบลีย์ แต่หลังจบเกมเขาก็ไม่ได้เฉลิมฉลองแต่อย่างใด เนื่องจากเขาต้องการไว้อาลัยให้กับเพื่อนร่วมทีมที่จากไปในโศกนาฏกรรมครั้งนั้น
เซอร์ บ็อบบี้ ยังคงสร้างความตื่นเต้นให้กับแฟนบอลในฐานะส่วนหนึ่งของสามประสาน "เบสต์ ลอว์ ชาร์ลตัน" ก่อนที่เขาจะอำลาทีมไปในปี 1973 จากนั้นเขาก็ใช้เวลา 2 ปีในฐานะผู้เล่น-ผู้จัดการทีมที่เปรสตัน นอร์ธ เอนด์ ก่อนจะลาออกในเดือนสิงหาคม 1975
เขายังคงไปเล่นให้กับทีมวอเตอร์ฟอร์ดของไอร์แลนด์ในปี 1976 ก่อนที่จะเข้ามารับงานในตำแหน่งคณะกรรมการที่วีแกน แอธเลติก ซึ่งเขายังได้เป็นกุนซือขัดตาทัพของทีมในช่วงฤดูกาล 1982/83 ด้วย
ในเดือนมิถุนายน 1984 ชาร์ลตันได้กลายมาเป็นผู้บริหารของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขายังคงทำมาจนถึงทุกวันนี้ เขาได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้น OBE และ CBE พร้อมกับได้ยศเป็น เซอร์ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน ในเดือนมิถุนายน 1994 นี่คือฑูตสโมสรที่ได้รับความเคารพนับถือเป็นอย่างสูงทั้งในวงการลูกหนังอังกฤษ และทั่วทั้งโลก หากจะเปรียบเทียบแล้วเขาก็เหมือนกับเป็นจุดเชื่อมโยงของสโมสรระหว่างอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
|
