อัลเลนบี้ ชิลตัน
ตำแหน่ง เซ็นเตอร์ฮาล์ฟ
วันเกิด 16 กันยายน 1918 (107 ปี)
สถานที่เกิด เซาท์ ฮิลตัน, อังกฤษ
ส่วนสูง 183
ทีมชาติ อังกฤษ
ชิลตัน เริ่มเล่นฟุตบอลกับทีมฟุตบอลของโรงเรียน ฟอร์ด, เซาท์ ฮิลตัน, ซันเดอร์แลนด์ บอยส์, ฮิลตัน โคลเลียรี่ จูเนียร์ และซีแฮม โคลเลียรี่ ก่อนจะเข้ามาเป็นนักเตะให้กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในปี 1938 โดยก่อนหน้านี้เขาอยู่กับลิเวอร์พูล และ หลุยส์ ร็อคคา ในช่วงสั้นๆ
ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดเลิกจากการเป็นนักฟุตบอลหันหน้าเขาสู่วงการกำปั้น แต่หลังจากเขาใช้ชีวิตเป็นนักมวยได้เพียงแค่ 6 เดือนเขาก็กลับเข้าสู่วงการลูกหนังอีกครั้ง
แมวมองของสโมสรแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ชอบในความสามารถของเขามากถึงกับทำนายว่า "เด็กคนนี้จะต้องติดทีมชาติอย่างแน่นอน" และในเดือนกันยายนปี 1939 เป็นแมตช์แรกที่เขาลงสนามให้กับทีมปีศาจแดง โดยเป็นการพบกับทีม ชาร์ลตัน แอธเลติก ที่เดอะ วัลลี่ย์
เขาต้องรอกว่า 7 ปี ถึงได้ลงสนามอีกครั้งในเดือนสิงหาคมปี 1946 หลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 ชิลตัน ก็เหมือนนักเตะคนอื่นๆ ที่โชคร้ายต้องพักแข้งไปเพราะสงครามโลก และเขาก็ได้รับบาดเจ็บขณะรับใช้ชาติอยู่ในกองทัพบกที่นอร์มังดี
ระหว่างพักฟื้นเขาถูกรับเชิญไปเป็นแขกลงเตะให้กับทีมชาร์ลตัน แอธเลติก ในนัดที่เอาชนะเชลซี คว้าถ้วยวอร์ไทม์ เซาท์ คัพ วินเนอร์ มาครองต่อหน้าแฟนลูกหนังกว่า 85,000 คน ในสนามเวมบลีย์
ชิลตัน เป็นนักเตะคนหนึ่งของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ที่ได้ลงสนามอย่างสม่ำเสมอนับตั้งแต่ปี 1946 ถึง 1954 รวม 352 นัด ก่อนจะอำลา โรงละครแห่งความฝัน ไปเป็นนักเตะ และผู้จัดการทีม ให้กับกริมสบี้ ทาวน์ ในเดือนมีนาคมปี 1955 เขาพากริมสบี้ ครองแชมป์ดิวิชั่น 3 ได้เป็นผลสำเร็จ แต่ในฤดูกาลต่อมาเขาก็ย้ายไปคุมทีม วีแกน แอธเลติก และฮาร์ทเทิลพูล ในฤดูกาล 1962-1963
ในฐานะผู้เล่นของทีมปีศาจแดง เขาติดทีมชาติอังกฤษ 2 ครั้ง ได้เหรียญแชมป์ดิวิชั่นมาครอง 1 เหรียญ (1951-1952) และเหรียญเอฟเอ คัพ อีก 1 เหรียญ (1948) ตอนเด็กเขาถูกเยาะเย้ยว่าไม่มีทางเอาดีทางด้านฟุตบอลได้ แต่เขาก็มีความมุ่งมั่นที่จะทำความฝันของตนเองให้เป็นจริง จนได้รับความสำเร็จอย่างที่หวัง
|
อัลเลนบี้ ชิลตัน
|
|
|
