ฤดูกาลต่อมาผมดูฟุตบอลมากขึ้น และหลงรักกับทีมฟุตบอลทีมหนึ่งซึ่งตอนนั้นมีเด็กๆ กลุ่มหนึ่งที่เพิ่งเลื่อนขึ้นมาอยู่ทีมชุดใหญ่ และมีบทบาทอย่างมากในทีม แม้ว่าจะออกตัวไม่สวยในปีนั้นเมื่อแพ้ แอสตัน วิลล่า ในนัดเปิดสนาม แต่ท้ายที่สุดก็กลับมาเป็นแชมป์ลีก ได้ หลายเหตุการณ์ในฤดูกาลนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าทีมๆ นี้มีเสน่ห์ นอกจากเด็กจากแชมป์ เอฟเอ ยูธ คัพ ปี 92 แล้ว ก็มีผู้รักษาประตูที่มีจมูกสีแดง และตัวใหญ่มหึมา ฝ่ายตรงข้ามยิงมาแต่ละทีก็ยากจะผ่านมือเขาไปได้ ไหนจะคู่เซ็นเตอร์ ฮาล์ฟ ที่มักจะทำประตูได้เกือบตลอดเวลาที่ได้ลูกเตะมุม ปีกสุดเท่ห์ที่เหมือนร็อคเกอร์มากกว่านักฟุตบอล และที่สำคัญที่สุด กองหน้าชาวฝรั่งเศสที่ชอบเอาคอปกเสื้อตั้งขึ้น และมีบุคลิกน่าเกรงขาม และมากขึ้นอีกหลังจากไปกระโดดถีบแฟนบอลของ คริสตัล พาเลซ ....... ฮา
ทั้งหมดที่ผมพูดถึงหลายคนคงจะรู้ดีว่าใครเป็นใครกันบ้าง ไล่ตั้งแต่ เด็กๆ ที่เพิ่งขึ้นชุดใหญ่มา อย่าง นิคกี้ บัตต์, พอล สโคลส์, พี่น้อง เนวิลล์, เดวิด เบ๊คแฮม และคนที่ขึ้นมาก่อนสักพักอย่าง ไรอัน กิ๊กส์ ผู้รักษาประตูยักษ์เดนส์อย่าง ปีเตอร์ (เดอะเกรท) ชไมเคิ่ล คู่เซ็นเตอร์อย่างแกรี่ พัลลิสเตอร์ กับสตีฟ บรู๊ซ กัปตันทีม ปีกสไตล์ร็อคเกอร์อย่าง ลี ชาร์ป และ กองหน้าผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของทีมอย่าง เอริค (เดอะคิง) คันโตน่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมกล่าวมานั้นทำให้ผมกลายเป็นสาวกปีศาจแดง อย่างไม่รู้ตัว แต่สิ่งสำคัญที่สุดจริงๆ ที่ทำให้ผมหลงไหลทีมอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด จนถอนตัวไม่ขึ้นก็คือ เกมรุกอันดุดัน และเร้าใจตลอดเสมอมาตั้งแต่ตอนนั้น
เอาเป็นว่าเราแนะนำตัวอย่างคร่าวๆ กันไปแล้ว ทีนี้ถ้ามีโอกาสได้เขียนคอลัมน์ลงในเวปก็อาจจะได้รู้จักกันมากขึ้น รวมถึงสิ่งดีๆ ความคิดเห็น และความรู้ต่างๆ ที่ผมมีเกี่ยวกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มาแลกเปลี่ยนพูดคุยกัน ยังไงก็ขอขอบคุณกับทางเวปก่อนเลยนะครับที่เปิดโอกาสให้แฟนๆ อย่างผม ขอบคุณครับจากใจสาวกปีศาจแดงคนหนึ่งขอบคุณจริงๆ
