หากใครที่ติดตามเรื่องราวในแวดวงหนังสือ และ แวดวงอินเตอร์เนต คงจะผ่านตาว่ามี การ "วิวาทะ" กันสะบั้นหั่นแหลก ว่าด้วยเรื่องการของ "รสนิยมในการใช้ชีวิต" โดยมีจำเลยเป็นหนังสือนิตยสาร สองเล่มคือ "a day" และ "summer " โดยต้นเรื่องได้วิเคราะห์เอาไว้ประมาณว่าหนังสือและงานเขียนในหนังสือประเภทนี้ ( "a day" และ "summer ") เป็นสิ่งที่ควรระวังเป็นทางเลือกที่เคลือบด้วยยาพิษเพราะเน้นให้คนมองโลกในแง่ดีแนะให้ใช้ชีวิตแบบ "สุขนิยม" เอาแต่ "คิดถึง" เรื่องความทรงจำอันงดงามมองแต่เรื่องเล็กๆ คิดเรื่องเล็กๆ เช่นร้านหนังสือร้านกาแฟเล็กๆ หรือว่างๆ ก็นั่งดูหนังฟังเพลงเขียนกลอนบทกวีเก็บดอกไม้ข้างทางโหยหาความรู้สึกด้านใน แทนที่จะสนใจปัญหาระดับโครงสร้าง กลับหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ไม่วิพากษ์วิจารณ์สังคม ทำเป็นมองไม่เห็นความเลวร้ายในสังคมแต่หลบเลี่ยงไปทำอ่อนไหวคร่ำครวญ ว่าเข้าไปนั่น!

และให้คำจำกัดความว่าไอ้พฤติกรรมต่างๆที่กล่าวไว้ข้างต้นนั้นเป็นความเบาหวิวสุดทนของชีวิตและตั้งชื่อให้รสนิยมเหล่านั้นว่า "รสนิยมสาธารณ์" ซึ่งแปลอย่างหยาบๆได้ว่ารสนิยมชั้นต่ำ ไร้สาระ เลวทราม และ ดาษดื่น ...ฉันเองอ่านแล้วก็อดถามตัวเองไม่ได้ว่า "เราเป็นบุคคลประเภท "สาธารณ์" ขนาดนั้นเชียวหรือ?" เพราะการใช้ชีวิตส่วนใหญ่ ก็เป็นแบบ "สุขนิยม" "เพ้อฝัน" และใส่ใจกับสิ่งเล็กๆเป็นอาจิณมันออกจะเป็นการกล่าวหาเกินไปหรือเปล่า ? ดูจะ "ยึดติด" และ "ลำเอียง" เกินไปไหม?

กับการที่เอาความเป็นตัวเองความคิดของตัวเองมาแบ่งจำพวกของคนว่าคนที่ใช้ชีวิตอย่างนั้นต้องอยู่พวกโน้น คนที่ใช้ชีวิตอย่างโน้นต้องไปอยู่พวกนั้น ติเตียนคนที่ใช้ชีวิตแตกต่างจากตนเองด้วยการบัญญัติคำพูดเท่ๆ ขึ้นมา แล้วยัดลงไปในสื่อเพื่อให้คนที่เสพสื่อรู้เห็นความ "มีกึ๋น" ไม่รู้สิ ! ฉันว่าความคิดแบบนั้นมันเจ็บปวดนะ สำหรับฉัน ณ วันนี้วันที่วุฒิภาวะเพิ่มขึ้นเข้าใจสังคม "มนุษย์" มากขึ้นฉันคิดว่าใช้ชีวิตในแบบตรงกลางดีที่สุด ไม่ซ้ายไม่ขวาจนสุดขั้ว ใครจะว่า "ไม่มีจุดยืน" ก็ช่างขอวันนี้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดไม่เบียดเบียนใคร ทำประโยชน์ให้กับสังคมบ้างตามความสามารถดูแลผู้อื่นบ้างตามกำลังและต้องไม่ลืมที่จะดูแลความรู้สึกของตัวเองด้วย เท่านี้ก็ "กราบ" ตัวเองได้แล้ว!

เพราะเหตุนี้จึงไม่แปลกหากหลังการทำงานที่เหนื่อยสุดทนคุณจะแวะพักข้างทางดูพระอาทิตย์ตกนั่งจิบกาแฟ อ่านหนังสือหรือฟังเพลงเบาๆ ส่วนคนที่คิดแบบสุดขั้วจนลืมไปว่าตัวเองก็ต้อง "ทุกข์" ต้อง "สุข" นี่สิ ฉันอยากรู้นักว่าคนที่ไม่ "สาธารณ์" นั้นเขาใช้ชีวิตกันอย่างไร ถ้าสุดๆขนาดนั้นแถวบ้านฉันเรียก "พวกเทวดา" ค่ะ เขาอยู่กันบน "สวรรค์ " โน่นไม่ใช่ที่นี่!

นางฟ้าปาสาดแดก

ฟุตบอล ชีวิต มิตรภาพ