ผมมีเพื่อนคนนึงที่เคยบอกผมว่าจะขอรักผู้หญิงคนนึงไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้รับรักตอบ หมอนี่เป็นสาวกหงส์แดง ประเภทเหนียวแน่นติดหนึบและเป็นรูมเมทของผมสมัยที่เรียนธรรมศาสตร์ ปีหนึ่งที่ศูนย์รังสิตด้วยกัน ขอเรียกมันว่า ไอ้เล่ห์ ละกัน ตอนนั้นเราอยู่หอเอกชนนอกรั้วมหาวิทยาลัยอารมณ์ประมาณว่าอิสระสุดๆ อยากทำอะไรก็ทำ อยากบ้าอะไรก็บ้า และที่หอนี้เองเป็นสถานที่ซึ่งผมได้รู้ว่าความรักแบบโคตรบริสุทธิ์ใจเป็นยังไง
เรื่องมันเริ่มจากตอนที่ผมเพิ่งเดินเข้ารั้วเหลืองแดงเมื่อสมัยหน้าเปื้อนสิวหน่อยๆ เพื่อนผมคนนี้ก็เดินมาด้วยกันประมาณว่าตามกันมาตั้งแต่เรียนมัธยม และมีอยู่วันนึงเราก็มีอันต้องถูกมนต์นะจังงังเข้าพร้อมกันเมื่อเข้าไปสุงสิงกับกลุ่มเด็กเตรียมอุดม จังหวะนั้นผมถึงกับจุกตอนที่ได้รู้จักกับสาวลูกครึ่งไทย - เยอรมัน ผมสีน้ำตาลทองหน่อยๆ หน้าตาท่าทางประมาณน้องปาล์มมี่ ส่วนไอ้เล่ห์เพื่อนผมมันไปสะดุดกับหมวยคนนึงที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนเตรียมในยุคนั้น แล้วเราทั้งคู่ก็มีอันต้องรับประทานแห้วพร้อมกันหลังจากวันนั้นเพียงแค่หนึ่งสัปดาห์เนื่องจากถูกรุ่นพี่ที่มากประสบการณ์คาบไปแด็กซซซ์
แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้นเพราะด้วยความที่เราสี่คนคุยกันถูกคอกันอย่างรุนแรงเลยกลายเป็นกลุ่มเล็กๆ ที่ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ จนมาวันนึงหลังจากนั้นประมาณสองเดือนขณะที่ผมกับไอ้เล่ห์ก็ต้องตะลึงอึ้งเนื่องจากทั้งสองสาวมาขอค้างที่ห้องเอาดื้อๆ ด้วยเหตุผลไม่อยากเจอหน้าแฟนที่เพิ่งเลิกกันหมาดๆ เนื่องจากรุ่นพี่ที่แสนดีทั้งสองไปมีกิ๊กพร่ำเพรื่อแล้วถูกจับได้ขึ้นมา จังหวะนั้นการปลอบโยนก็เกิดขึ้นพร้อมกับความลับในใจของสองหนุ่มก็ถูกเปิดเผย แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนองอะไรนอกจากคืนนั้นเตียงของเราสองคนมีผู้หญิงที่เราใฝ่หานอนอยู่เตียงละคน
อย่าเพิ่งคิดมากว่าจะมีอะไรที่ไม่บังควรเกิดขึ้นเพราะคืนนั้นหลังจากที่ปิดไฟประมาณเกือบชั่วโมงผมก็นอนไม่หลับ (ประมาณว่าตื่นเต้นที่มีหญิงมานอนข้างๆ) สุดท้ายต้องเดินออกไปนั่งที่ระเบียงทางเดินหน้าห้องและอีกไม่นานไอ้เล่ห์ก็เดินตามมานั่งข้างๆ จังหวะนั้นผมถึงกับงงเพราะไอ้เล่ห์มันเคยประกาศว่ามีโอกาสเมื่อไหร่มันจะ อื้มมมม์ แม่สาวนี่ให้ได้ แต่ดูท่าทางแล้วจะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นและคำตอบที่ผมได้รับก็คือ กูรักเขามากเกินกว่าจะทำลายเขาได้ว่ะ จังหวะนั้นผมคิดว่ามันคือไอ้เล่ห์ตัวปลอมแน่ๆ แล้วผมก็ต้องอึ้งอีกรอบตอนที่มันยกคติประจำใจขึ้นมาให้ผมฟัง
"Love is patient; love is kind. Love is not jealous, it does not put on airs, it is not snobbish. Love is never rude, it is not self-seeking, it is not prone to anger; neither does it brood over injuries. Love does not rejoice in what is wrong but rejoices with the truth. There is no limit to love's forbearance, to its trust, its hope, its power to endure whatever comes. Love never fails." (Paul's first letter to the Corinithians, Chapter 13, verses four through eight.)
มันเป็นข้อความจากไบเบิลซึ่งเป็นคัมภีร์ประจำศาสนาของไอ้เล่ห์แปลความประมาณว่า ความรักนั้นต้องอดทนนาน อะไรประมาณนี้ล่ะ จังหวะนั้นประมาณว่าโคตรซึ้งเลยครับท่าน ผมไม่คิดเลยว่ามนุษย์ที่มีสโลแกน ข่มขืนด้วยสายตา แก้ผ้าด้วยรอยยิ้ม อย่างไอ้เล่ห์จะมีความคิดอย่างนี้ด้วย
สองวันหลังจากนั้นปาล์มมี่ของผมก็ตัดผมที่ยาวถึงกลางหลังตามแฟชั่น เลิกกับแฟนต้องตัดผม และกระจุกผมส่วนหนึ่งจากตอนนั้นก็อยู่ในกระปุกแก้วข้างโต๊ะคอมพิวเตอร์ของผมในตอนนี้ด้วยคำสัญญาว่าถ้าวันไหนความสัมพันธ์เราเกินกว่าเพื่อนให้เอาผมกระจุกนี้มาคืน หรือไม่งั้นเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป ส่วนไอ้เล่ห์เพื่อนผมตั้งแต่วันนั้นมันก็ให้สัญญากับผมว่าจะขอรักผู้หญิงคนนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้รับรักตอบ เหมือนที่มันรักลิเวอร์พูล ของมัน ... ทุกวันนี้ไอ้เล่ห์เนื้อหอมด้วยดีกรีปริญญาโทด้านภาพยนตร์จากสหรัฐอเมริกา แต่ก็ยังครองตัวโสดถึงแม้ว่าจะมีผู้หญิงมาทอดสะพานทิ้งผ้าเช็ดหน้าให้เกือบโหล เชื่อมั้ยว่ามันยังรักษาสัญญาจนถึงวันนี้ !!ที่เล่ามายืดยาวนี่ไม่ใช่อะไรหรอก แค่เมื่อวันก่อนเจ้า Art Van Dam เจ้าของนามปากกา ซาอุดรฯ มาแซวให้ส่งงานเสียทีเพราะเจ้าเด็กแสบนี่เพิ่งส่ง สิ่งที่ขาดหายไป ให้นายปอ เดอะ เวปมาสเตอร์หมาดๆ จังหวะนั้นก็คิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไร ประกอบกับวันนี้ไอ้เล่ห์มันก็โทรมาคุยสั้นๆ ประมาณ หงส์แดงกลับมาแล้ว ... จริงของมันครับกลับมาแล้วและมีสิทธิ์ลุ้นแชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก เสียด้วย แต่อันนี้ก็ยังไม่แน่เสมอไป เอาเหอะยอมให้เขาซะหน่อยเผื่อว่าความรักที่อดทนนานของไอ้เล่ห์และเดอะ คอปทั่วโลกจะตอบแทนพวกเขาอย่างสาสม (จริงๆ แล้วทีมไหนก็ได้ที่ไม่ใช่เชลซี เป็นใช้ได้ หมั่นไส้เฮียเครียดมัน) อีกเหตุผลนึงก็คือวันนี้ผมรู้สึกว่าคุณนายของผมน่ารักเป็นพิเศษ โดยเฉพาะตอนที่ผมตอบตัวเองในคำตอบทั้งหลายในย่อหน้าแรกว่า ใช่ อารมณ์มันยิ่งสุดจะบรรยายเลยล่ะท่าน
สำหรับชาวเราเด็กผีทั้งหลายผมมีคำถามให้คุณเหมือนกัน ... คุณจะรักแมนฯ ยูฯ ไปจนวันตายมั้ย ... คุณพร้อมจะให้ทุกอย่างกับสโมสรตอบแทนความรู้สึกดีๆ ที่สโมสรให้เราหรือเปล่า ... แล้วคุณสามารถให้อภัยทั้งผู้เล่นและผู้จัดการทีมทุกครั้งที่ผลการแข่งขันไม่ได้ดั่งใจหรือเปล่า - - ถ้าทุกคำตอบคือ ใช่ ยินดีด้วยคุณคือประเสริฐแฟนผีตัวจริงเสียงจริงเลยล่ะ
