พิพิธภัณฑ์ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เต็มไปด้วยของที่ระลึกที่น่าสนใจมากมาย และเสื้อแข่งก็ถือเป็นหนึ่งในสิ่งที่เป็นตัวแทนความสำเร็จของทีมปีศาจแดงในช่วงเวลาที่ผ่านมา...
ความพิเศษของมันคืออะไร? มันเรียบง่ายมาก เป็นเสื้อแข่งสีแดง คอเสื้อแบบกลมสีขาว และข้อมือเสื้อสีขาว มันถูกใส่ร่วมกับกางเกงสีขาวล้วน และถุงเท้าสีแดง (หรือบางครั้งก็เป็นสีขาว) เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับเสื้อแข่งขนาดเบาในทุกวันนี้ ก็ถือว่ามันหนักมากราวกับเสื้อแข่งรักบี้เลยทีเดียว
มันถูกใส่ในช่วงไหน? เสื้อแข่งตัวนี้ถูกใช้ที่เวมบลีย์ในนัดชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพ ปี 1963 เมื่อคุณมองไปทางอกเสื้อด้านซ้าย คุณจะเป็นตราสัญลักษณ์เมืองแมนเชสเตอร์ มันหมายความว่าแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เป็นตัวแทนของเมืองในนัดชิงชนะเลิศนั่นเอง โดยปกติแล้วเสื้อแข่งตัวนี้จะไม่มีตราสัญลักษณ์ใดๆ และก็คงรูปแบบเดิมตั้งแต่ปี 1961 จนถึงปี 1971 หากว่าไม่นับเสื้อแข่งแบบคอวีที่ใส่ในช่วงต้นฤดูกาล 1967/68 จากนั้นในช่วงปลายยุค 1970 ทีมก็เริ่มมีการนำตราสโมสรมาใช้บนเสื้อแข่งเป็นการถาวร
นักเตะดังๆ ที่ได้สวมใส่มัน... มีนักเตะผู้ยิ่งใหญ่ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หลายคนที่ได้สวมใส่มัน แต่ก็คงไม่มีใครที่จะโด่งดังไปกว่า 3 นักเตะศักดิ์สิทธิ์ จอร์จ เบสต์, เดนิส ลอว์ และ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน อีกแล้ว ทั้งเบสต์ และลอว์จะใส่มันแบบปล่อยชายเสื้อ โดยที่อดีตดาวยิงชาวสก็อตมักจะใส่มันโดยเอามือกำข้อมือเสื้อเอาไว้
มีอะไรที่น่าสนใจอีกเกี่ยวกับเสื้อแข่งตัวนี้? นี่เป็นเสื้อแข่งหมายเลข 3 ที่ โนเอล คานท์เวลล์ สวมใส่ในตอนที่ชูถ้วยแชมป์หลังพาแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เอาชนะเลสเตอร์ ซิตี้ ไป 3-1 เดวิด เฮิร์ด ยิง 2 ประตู และอีกลูกเป็นของ เดนิส ลอว์ ถือเป็นถ้วยแชมป์แรกของทีมปีศาจแดงหลังผ่านโศกนาฏกรรมที่มิวนิค คานท์เวลล์ลงเล่นให้กับทีมปีศาจแดงไป 146 เกม และจากเกมในบ่ายวันดังกล่าวก็ถือว่าเป็นผลงานที่โดดเด่นที่สุดที่เขาทำให้กับทีมของ แมตต์ บัสบี้
