ตำแหน่ง กองหลัง, แบคซ้าย, ปีกซ้าย
วันเกิด 9 กรกฏาคม 1985 (38 ปี)
สถานที่เกิด สตีฟเนจ, เฮิร์ทส
น้ำหนัก 65
ส่วนสูง 175
ทีมชาติ อังกฤษ
เข้าร่วมทีม 1 กรกฎาคม 2011
แอชลี่ย์ ยัง เริ่มเล่นฟุตบอลกับอคาเดมี่ของวัตฟอร์ด แต่กลับได้เริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลกับสโมสรด้วยความยากลำบากเล็กน้อยหลังจากที่โดนปฏิเสธรับเขาเข้าในทีม และพร้อมจะปล่อยตัวให้ทีมอื่น แต่ยังก็ได้ฝึกฝน และพิสูจน์ตัวเองจนทำให้ทีมเปลี่ยนใจรับเขาเข้าร่วมทีมแตนอาละวาด จนกระทั่งมีชื่อทีมติดชุดใหญ่ในปี 2003 ด้วยวัย 18 ปี และทำประตูได้ในการลงเล่นเป็นตัวสำรองในเกมที่พบกับมิลล์วอลล์ จากนั้นในฤดูกาล 2004/05 เขาก็ลงเล่นในทีมชุดใหญ่อย่างสม่ำเสมอ ได้ลงเล่นในลีก 34 นัด และในฤดูกาลนี้เขาก็ได้รับรางวัลนักเตะอายุน้อยยอดเยี่ยมของสโมสร จากนั้นในฤดูกาล 2005/06 แอชลี่ย์ ยัง ก็ได้ลงสนามอย่างต่อเนื่อง และมีส่วนร่วมในการเอาชนะลีดส์ ยูไนเต็ด ในเกมเพลย์ออฟ 3-0 ส่งผลให้วัตฟอร์ดได้ขึ้นไปเล่นในพรีเมียร์ ลีก
ด้วยฟอร์มการเล่นที่โดดเด่น และการทำประตูให้ทีมได้อย่างสม่ำเสมอ จึงได้รับความสนใจจากหลายทีมในลีก และในที่สุดก็ได้ย้ายไปร่วมทีมแอสตัน วิลล่า ในเดือนมกราคม 2007 ด้วยค่าตัว 8 ล้านปอนด์ จากฟอร์มการเล่นที่โดดเด่นกับวิลล่า ทำให้ได้รับรางวัลนักเตะอายุน้อยยอดเยี่ยมแห่งปีจากสมาคมฟุตบอลอังกฤษในปี 2009 และ มาร์ติน โอนีล ผู้จัดการแอสตัน วิลล่าก็ยกให้เขาเป็นนักเตะระดับ "เวิลด์คลาส"
สำหรับเกมกับทีมชาติ แอชลี่ย์ ยัง มีชื่อติดทีมชาติชุดใหญ่ครั้งแรกในชุดยูโร 2008 ของ สตีฟ แม็คคลาเรน ในเกมที่พบกับรัสเซีย และอิสราเอล แต่เขาได้ลงสนามครั้งแรกในวันที่ 16 พฤศจิกายน 2007 ในเกมกระชับมิตรระหว่างอังกฤษ กับออสเตรีย และอีกครั้งในเกมกระชับมิตรกับเยอรมันในเดือนพฤศจิกายน 2008 แต่ก็ไม่มีชื่อติดทีมชาติเพื่อไปฟุตบอลโลกที่แอฟริกา จากนั้นในเดือนตุลาคม 2010 ก็ได้ลงเล่นให้ทีมชาติอีกครั้งในฟุตบอลยูโร 2012 รอบคัดเลือกที่พบกับมอนเตเนโกร จากนั้นก็ทำประตูแรกในทีมชาติได้ในเกมที่พบกับสวิสเซอร์แลนด์วันที่ 4 มิถุนายน 2011
สำหรับการเล่นกับแอสตัน วิลล่า ในฤดูกาล 2010/11 เขารับหน้าที่เป็นรองกัปตันทีม และยังได้ปรับตำแหน่งเล่นเป็นตัวฟรีในส่วนหน้าต่ำ ซึ่งนั่นก็เปิดโอกาสให้เขาได้โยกย้ายไปเล่นทั้งฝั่งซ้ายและขวา รวมถึงในแดนกลางด้วย ในปีนี้เขาทำประตูให้ทีมได้ 9 ประตูและส่งบอลให้เพื่อนทำประตูได้อีก 14 ครั้ง
จากการโชว์ฟอร์มเยี่ยมกับวิลล่า ทำให้ในช่วงซัมเมอร์ปี 2011 แมนฯ ยูไนเต็ด ก็ได้คว้าตัวมาร่วมทีมด้วยสัญญา 5 ปีด้วยค่าตัวที่ไม่เปิดเผย และได้สวมเสื้อหมายเลข 18 ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นของพอล สโคลส์
แอชลี่ย์ ยัง ลงเล่นนัดแรกอย่างเป็นทางการให้ทีมในเกมที่ชนะแมนฯ ซิตี้ในคอมมิวนิตี้ ชิลด์ปี 2011/12 ส่วนนัดแรกในลีกคือเกมที่พบกับเวสต์ บรอมวิช ซึ่งเขาก็เปิดตัวได้อย่างดีเยี่ยมโดยการเปิดบอลให้รูนี่ย์ทำประตูแรกในเกมได้ และจากการเปิดจากฝั่งซ้ายเข้ากลางของเขาก็ทำให้ผู้เล่นเวสต์ บรอมวิช ทำเข้าประตูตัวเองช่วยให้ทีมเอาชนะไป 2-1 และอีกนัดหนึ่งที่เขาโชว์ฟอร์มได้ดีก็คือนัดที่แมนฯ ยูไนเต็ดเอาชนะอาร์เซน่อลได้ 8-2 ซึ่งเขาทำได้ 2 ประตูในเกมนี้ แต่หลังการล้มในเกมกับ QPR และแอสตัน วิลล่า และช่วยให้ทีมได้จุดโทษ เขาก็ถูกสื่อตีข่าวอย่างหนักถึงการพุ่งล้ม และตั้งฉายาว่าเขาเป็นจอมพุ่งล้ม หลังเหตุการณ์นั้น เซอร์ อเล็กซ์ ก็ออกมายอมรับว่าเขาจะพูดคุยกับแอชลี่ย์ ยัง ถึงการล้มง่ายเกินไปในกรอบเขตโทษ
ยังลงเล่นในแชมเปี้ยนส์ ลีก นัดแรกกับแมนฯ ยูไนเต็ดในเกมที่เสมอกับเอฟซี บาเซิ่ล 3-3 ในวันที่ 27 กันยายน 2011 แต่หลังจากนั้นเขาก็บาดเจ็บนานกว่า 4 เดือน และได้กลับมาลงสนามอีกครั้งในเกมที่เสมอกับเชลซี 3-3 ในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2012
สำหรับในฤดูกาล 2012/13 แอชลี่ย์ ยัง ยังคงเป็นผู้เล่นสำคัญของทีม และยังรับหน้าที่สร้างสรรค์เกมในฝั่งซ้าย เพื่อช่วยให้ทีมคว้าแชมป์กลับคืนมาในโอลด์ แทร็ฟฟอร์ดให้ได้
เกียรติประวัติกับทีม
คอมมิวนิตี้ ชิลด์ 2011
พรีเมียร์ ลีก 2012-2013
|
