มีตำนานจอมถล่มประตูของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยิงให้กับสโมสรได้มากไปกว่า เดนิส ลอว์ ศูนย์หน้าชาวสก็อตผู้นี้ซัดไป 237 ลูก จาก 11 ฤดูกาลในถิ่นโอลด์ แทรฟฟอร์ด ตั้งแต่ปี 1962 ถึง 1973
ดังนั้น หากว่าราชาแห่งสเตรทฟอร์ด เอนด์ ได้ออกมากล่าวยกย่องศูนย์หน้าคนไหนแล้วล่ะก็ คุณจำเป็นที่จะต้องฟังเขา โชคดีที่ตอนนี้ทีมปีศาจแดงมีกองหน้าอยู่ 2 คนที่เล่นได้เข้าตาลอว์ นั่นทำให้กองหลังทั้งหลายในพรีเมียร์ ลีก ต้องหวาดผวา โดยเหยื่อรายล่าสุดนั้นก็คืออาร์เซนอล
ลอว์ซึ่งได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมยุโรปปี 1964 มีสถิติยิงประตูสูงสุดให้กับทีมปีศาจแดงตามหลังเพียงแค่ เซอร์ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน เพียงคนเดียวเท่านั้น และตอนนี้เขาก็จะมีพูดคุยถึงดาวยิงของทีมในปัจจุบันอย่าง โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ และ เวย์น รูนี่ย์
คุณมีความเห็นอย่างไรบ้างเกี่ยวกับการยืนคู่กันของฟาน เพอร์ซี่ และรูนี่ย์?
เมื่อคุณมีกองหน้าแบบทั้ง 2 คนนี้อยู่ในทีม นั่นหมายความว่าคุณจะมีโอกาสทำประตูได้อยู่เสมอ มันอาจเป็นอะไรที่พูดกันมาซ้ำซาก แต่คุณก็ต้องการยิงประตูเพื่อคว้าชัยชนะ เห็นได้ชัดเลยเมื่อปีก่อนที่ฟาน เพอร์ซี่ ถล่มประตูจนทำให้ทีมคว้าแชมป์ได้ หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นอีกในฤดูกาลนี้ เราเริ่มต้นฤดูกาลได้ไม่ค่อยดีนัก แต่ผมก็ยังคงจำได้เสมอสมัยที่ผมยังมี บิลล์ แชงค์ลี่ เป็นผู้จัดการทีมที่ฮัดเดอร์สฟิลด์ ทาวน์ เขาบอกว่าทุกอย่างจะยังไม่จบจนกว่าจะถึงจุดสิ้นสุดจริงๆ นั่นเป็นทัศนคติที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มีมาโดยตลอด
การประสานงานกันในเกมรุกมีความสำคัญแค่ไหน? แล้วนี่เป็นสิ่งที่คุณมีมาในช่วงที่ค้าแข้งด้วยหรือเปล่า?
ใช่แล้ว แน่นอนเลย ในตอนแรกผมเล่นร่วมกับ เดวิด เฮิร์ด แต่ก็โชคร้ายที่เขาขาหักไปในเกมหนึ่ง และก็ไม่เคยกลับมาเล่นได้ 100 เปอร์เซ็นต์อีกเลย แต่เมื่อคุณได้เล่นร่วมกับนักเตะอย่าง บ็อบบี้ ชาร์ลตัน และ จอร์จ เบสต์ คุณก็มักจะมีอะไรให้ทำอยู่เสมอเวลาขึ้นเกมรุก
ประตูชัยของ ฟาน เพอร์ซี่ ในเกมกับอาร์เซนอล แสดงให้เห็นถึงสัญชาตญาณนักล่าของเขาอีกครั้ง คุณมองเขาอยู่ในระดับไหน?
เขามีบางอย่างที่คล้ายกับ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน นะ ผมรู้ดีว่าทุกคนมองว่าบ็อบบี้ทำได้ดีทั้ง 2 เท้า แต่โรบินก็มีเท้าซ้ายที่ยอดเยี่ยมเหลือเกิน นั่นเหมือนกับบ็อบบี้ เมื่อใดก็ตามที่โรบินสับไกยิง ความรู้สึกมันดูคล้ายกับที่บ็อบบี้ทำเลย... เขามีเท้าซ้ายที่เยี่ยมจริงๆ
คุณเคยเป็นหนึ่งในนักล่าประตูที่ได้ยืนในตำแหน่งกองหน้าตัวเป้า ซึ่งบทบาทนั้นแตกต่างกับสมัยนี้มากเลยใช่ไหม?
ตอนแรกผมเล่นเป็นฟูลแบ็ค แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างก็ทำให้ผมขึ้นมายืนเป็นกองหน้า เพราะทีมตอนนั้นเล่นได้ไม่ดีเลย และพวกเขาก็อยากให้ผมลองไปเล่นตรงนั้น ผมเป็นกองหน้าตัวในก็จริง แต่ก็มักจะชอบวิ่งขึ้นลงอยู่บ่อยๆ นั่นทำให้มีคนบอกกับผมว่า 'ไม่ต้องถอยลงมาต่ำกว่าเส้นครึ่งสนามนะ' ผมคิดว่าผมไม่มีความสุขกับการเล่นแบบนั้นเลย
...จริงเหรอ?
เอาจริงๆ นะ ผมไม่ค่อยสนุกมากนักหรอก แต่ผมก็ต้องทำ! ผมต้องการมีส่วนร่วมกับเกมอยู่ตลอด มิสเตอร์บัสบี้บอกให้ผมเล่นในตำแหน่งที่ผมไม่ค่อยสนุกกับเกมนัก เพราะหากว่ากองหลังคุมผมได้อยู่หมด ผมก็จะไม่ได้มีส่วนร่วมกับเกมเลย ใช่ไหมล่ะ? และนั่นแหละคือเหตุผล แต่ผมก็ยังคงมีความทรงจำที่ดีมากมาย
